I Love My Bff • Arcen

2 (düzenlendi)

İkili ne olduğunu anlayamadan Cenan'ın evine gelmişti. İkisi de o kadar heyecanlıydı ki bir an ne yapacaklarını şaşırdılar.

Cenan'ın evi beyaz, iki katlı fazlasıyla sessiz ve sakin bir evdi. Cenan anahtarı çıkardı, kimseyi uyandırmak istemezmiş gibi yavaş yavaş döndürerek açtı kapıyı. Sıvaları dökülmüş kapı büyük bir gıcırtıyla açılınca Arif dişlerini sıktı.

İçeriye girince Cenan siyah ceketini çıkardı, kapının hemen yanındaki duvara monte edilmiş askıya astı. Arif'e bakınca Arif de deri ceketini çıkarıp astı. İkili bir süre sessiz kaldı.

Cenan burnunu kırıştırdı ve derin bir nefes aldı. Evinin ışıklarını yakınca geniş salon aydınlandı.

Arif etrafa şöyle bir göz gezdirdi, sevdiği adamın evine baktı. Buraya daha önce çok kez gelmişti, ama şu anki hissettikleri çok daha farklıydı.
Bu eve eskiden oyun oynamaya gelirdi, oturmak için veya başka bir şey.
Ama sanki bu gece başka bir şeyler olacağını hissediyordu Arif. Gözlerini tatlı bir kedi gibi kırpıştırdı ve çantasını koltuğa gelişigüzel fırlattı.

Ev sıcacıktı, zemini yüksek kalitede bir parke ile kaplanmıştı. Cenan bu evi çok seviyordu. Evin ikisine de kucak açan ve zevkle dekore edilmiş koltuk takımlarına, kenarda duran ayaklı bir lambaya ve yamuk duran siyah televizyona baktı.

"Evim evim, güzel evim."

Cenan'ın şehvet ve şakayla karışık söylediği cümleye Arif yaramaz bir çocuk gibi kıkır kıkır gülmüştü. Cenan Arif'in gülüşünü çok seviyordu, tıpkı bir çocuk gibiydi Arif ama bir o kadar yaramaz ve şımarık.

Cenan'ın dudakları kıvrıldı ve göz ucuyla Arif'i izledi. Arif gözlerini heyecanlı bir tavırla etrafta gezdiriyor ve ne yapacaklarını tahmin ediyormuş gibi ağzından kesik kesik hırıltılar çıkarıyordu.

Cenan'ın sabrı kalmamış gibiydi. Arif'i istekle çekiştirip beyaza özenle boyanmış merdivenlere yönlendirdi.

İkisi de sessiz ve heyecanlıydı, yukarı çıktıklarında yanlarında bir kapı ve onun karşısında bir oda belirdi. Cenan'ın odasıydı.

Çok az mobilya olan koridorda görüntü çok hoştu. Bir his vardı içlerinde, bir o kadar gergin ve bir o kadar heyecanlıydılar.

Sevişeceklerdi. Evet, ikisinin de artık sabrı tükenmişti ve bunu uzun zamandır bekliyorlardı.

Odaya yürürlerken çok gerginlerdi.
İkisi de birbirini tamamlıyordu sanki, ona skeçlerde kaçamak bakışlar atan ve küçük temaslar eden Arif ve çoğu skeçte Arif'e bakmaktan kendini alamayan Cenan.

Arif'in saf ve masum bir güzelliği vardı. Güzel olduğu kadar yakışıklıydı da. Siyah parlak dağınık saçları, yüzüne gelen ve ona fazlasıyla seksilik katan asi koyu tutamları, henüz yeni çıkmış sakallarıyla çoğu kadının ve erkeğin kalbini çalar gibi görünüyordu. Cenan ise ondan geri kalmıyordu fakat erkeksi bir görünüşü vardı onun aksine. Gözleri düşüktü, bu ona ayrı bir seksilik katıyordu ve Arif'e aşkla bakan gözleri onu ele veriyor gibiydi. Yutkundu.

Odanın kapısını açan Arif oldu. Bir pencere, dağınık ve henüz toplanmamış bir yatak ve oraya buraya dağılmış terlikler. Cenan dağınık bir insandı, Arif bunu biliyordu. Yüzüne sevecen bir gülümseme takındı. Ayrıca dağınık yatağın hemen yanında da bir çalışma masası görülüyordu. Güzel ve hoş bir evdi. Özellikle odanın içindeki loş ve kısık ışık da Arif'in içinde bir şeyleri çağrıştırıyordu, aletinin sertleştiğini hissediyordu. Yanaklarının içini utançla ısırdı ve bakışlarını utançla kaçırdı.

Cenan yavaş ve temkinli adımlarla yürüdü yatağına, kısık sesle güldü.
"Yatağın dağınıklığı için kusura bakma," dedi. Arif de gülümseyerek başını yana yatırdı ve kedi gibi "Yok yok," dedi tatlı tatlı. "Sorun değil."