Senin İçin Yaratılmışım ||HorrorDust||

Aksiyonlu Anlar

     Horror'un gözünden

     Saat gecenin bir vaktiydi, yemek kursundan sonra eve gitmemiştim sokaklarda gezip durdum. Telefonumdan saate baktım neredeyse gece yarısı olacaktı.

     İçimde bir sıkıntı vardı baya büyük bir sıkıntıydı. Belkide kabız olmuşumdur bilemiyorum. Ama içimdeki sıkıntıyı gidermem gerekiyor.

      Gecenin puslu sokaklarında gayrimeşru bir şekilde, ve biliyorum bir yere ait olmadan dolaşıyorum. Vay be benden çok iyi yazar olur.

     Ara sokaklardan birine girdim, herhangi bir bara yakın yerlerde durmaya özen gösteriyordum. Bir sorun olursa bara koşup yardım isteyecektim.

     herhangi bir barın arka tarafına geçip duvar kenarına sığındım, içimdeki sıkıntı çok büyüktü. Kesin tuvaletim var ama neyse.

      Bardan en sevdiğim şarkı çalarken kafamı duvara yasladım. Gözlerimi yıldızlara çevirdim. Mükemmellerdi. Kendi kendime bu yıl içinde tanıdığım insanları dinlediğim hikayeleri düşündüm, komikti.

Bu da kim: BEN BİR ŞEY YAPMADIM ULAN

      Duyduğum ses karşısında irkildim, bir şekilde bu ses bana çok tanıdık geliyordu. Ayağa kalkıp sesin geldiği tarafa ilerledim. Sesin sahibine hâla bağıra çağıra bir şeyler söylüyordu.

     Sokağın solundan geliyordu. Duvara yanaşıp hafifçe başım ile ortalığı kolaçan ettim. Gördüğüm manzara karşısında dilim tutuldu, sesin sahibi aslında Dustu.

      Bir adam onun boğazından duvara yapıştırmıştı ve diğer adamlar ise ellerinde sopalar tutuyordu. Hem sinirlendim hemde ne yapacağımı bilemedim. Böyle bir durumda ona nasıl yardim edecektim.

     Sırtımı duvara yaslanıp yere çömeldim ve ellerim ile ağzımı kapattım. Dayak yemek istemiyordum ama onu kurtarmam lazımdı. Hâlâ bağırıyordu.

Pis adam1: KES LAN CÜCE.

Dust: HARBI BEN BIR SEY YAPMADIM.

Pis adam2: He he öyle mi.

     Tokat sesi kulağımda yankılandı ardından dustun acı çığlıkları ve ağlayıp yalvarması. Ve adamların kahkahaları.

Pis adam2: bana bak cüce para nerde.

Dust: ben bir şey yapmadım.

     Sesindeki acı ve konuşken hıçkırıklar içinde boğulması, bunları duymak acı vericiydi.

      Bir anda yerden kalktım ve derin nefes aldım. Ne yapacağımı düşünmeden duvarın arkasından çıkıp elime yerdem aldığım taşı uzun boylu ve kel birine attım.

Horror: ONDAN UZAK DURUN YOKSA...

     Durdum. Herkes bana bakıyordu, bir eleman ise sırıtıyordu.

     Dust'u gördüm yerde yatıyordu eli ile karnını tutuyordu ve yüzü yara bere içindeydi, yüzü kandan geçilmiyordu. Beni görünce gözleri açıldı.

     Sırıtan eleman, kel adamın elindeki sopayı alıp yanıma doğru gelmeye başladı. Geri geri ilerlemeye başladım, korkudan ne yapacağımı şaşırmıştım.

Horror: uzak dur

      Adam beni dinlemedi ve bu sefer diğer adamlarda yanıma yaklaşmaya başladı

Horror: UZAK DURUN BENDEN.

      Gözüm dust'a kaydı yerden kalkmaya çalışıyordu ve gözleri benim üstümdeydi. Adamların dikkatini çekmiştim ona daha fazla zaman kazandırmalıydım.