«ហឹកៗខ្ញុំខ្លាចណាស់!!ម៉ែហា៎៎ជួយតាមថែកូនម្នាក់នេះផងម៉ែហឹកៗកូនខ្លាច!!»
សម្លេងក្មេងប្រុសវ័យ17ឆ្នាំស្រែកយំនៅក្នុងព្រៃ ដើរសម្ដៅទៅខាងមុខគ្មានគោលដៅ គ្មានទីពំនាក់ ដើរម្នាក់ឯងនៅក្នុងព្រៃក្រាសយ៉ាងជ្រៅ ក្មេងនោះមានឈ្មោះថា Jimin ឪពុកម្ដាយស្លាប់ចោលតាំងពីគេអាយុ15ឆ្នាំមកម្លេសដោយសារ....
អតីតកាល...
«ហឹកៗដោះលែងពួកយើងទៅពួកយើងគ្មានទ្រព្យអ្វីឲ្យឯងទេ» ការស្រែកយំសុំអង្វររបស់ឳពុកម្ដាយJimin ស្រែកសុំអង្វរក្រុមចោរឲ្យដោះលែងខ្លួន
«បើគ្មានទ្រព្យទេក៏ងាប់ទៅ» មេចោរលើកដៃចាក់សម្លាប់អ្នកទាំងពីរលើកលែងតែក្មេងតូចjimin នៅមានជីវិតបានរត់គេចផុតពីរង្វង់ដៃក្រុមចោរទាំងអស់នោះ។
បច្ចុប្បន្ន....
Jimin រស់នៅម្នាក់ឯងក្នុងព្រៃជីវិតវេទនា ឲ្យតែយប់ឡើងគេងយំនឹកអ្នកមានគុណមិនឈប់
«ហឹកៗហេតុអីក៏យប់ទៀតហើយ ខ្ញុំខ្លាចងងឹតណាស់ ខ្ញុំគ្មានកម្លាំងស៊ូម្នាក់ឯងទៀតទេ» jiminស្រែកយំកណ្ដាលព្រៃស្រណោះខ្លួនឯង ជាប្រុសនឹងគេដែរតែមិចក៏ទន់ខ្សោយខ្លាំងម្លេស?
Jimin បានដើរមកដល់ទន្លេដ៏ធំមួយមានទឹកថ្លាឆ្វង់ គេក៏សម្រេចចិត្តឈប់ត្រឹមនឹងដើម្បីចុះទៅសម្អាតខ្លួនប្រាណចេញម្ដង
រាងតូចចាប់ផ្ដើមដោះសម្លៀកបំពាក់នៅលើដងខ្លួនចេញ ដែលបង្ហាញឲ្យឃើញនៅរាងកាយដ៏ល្អឯក សាច់សរលោងស្រិល បញ្ចេញឆ្អឹងដងកាំបិតគួរជាទីទាក់ទាញ
រាងតូចឈានជើងចុះទៅតិចៗបំណងកុំឲ្យភ្លាត់ចុះទៅជ្រៅពេកណាមួយមេឃក៏យប់ សំណាងហើយវាជាខែភ្លើអាចមើលឃើញព្រាលៗបាន
«ហិៗ....ពិតជាស្រស់ស្រាយមែន» jiminបិតភ្នែកស្រង់ទឹកអារម្មណ៍អណ្ដែតអណ្ដូង
«អ្នកណាអនុញ្ញាតឲ្យឯងមកស្រង់ទឹកនៅកន្លែងរបស់យើង» សម្លេងគ្រល័រធំបានបន្លឺឡើងឲ្យអ្នកដែលកំពុងងូតទឹកចាប់ផ្ដើមភ័យស្លន់មកភ្លាម
«ហឹម!! លោ...លោកជាអ្នកណា?» Jiminចាប់ផ្ដើមង៉េមង៉ាមមិនដឹងធ្វើយ៉ាងមិចទេបើពេលនេះចង់រត់ក៏រត់មិនកើតព្រោះសម្លៀកបំណាក់នៅលើគោគឯណោះ!
