យូរដែលហើយតាំងពីវីដេអូដំបូងរបស់ថេយ៉ុងបានចេញផ្សាយ ក្រុមហ៊ុនក៏រកតួផ្សេងមកថតជាមួយជុងហ្គុកដែរតែដូចមិនល្បី មិនផ្ទុះទាល់តែសោះ ម្នាក់ៗស្រែករកតែថេយ៉ុងម្នាក់គត់ ព្រោះគេស្អាត រាងក៏អេម អ្វីដែលសំខាន់គេលេងទឹកមុខឈឺចាប់ ខ្លាចផ្សាបានល្អទៀតផង។ មិនបានល្អយ៉ាងម៉េច បើត្រូវគេរំលោភពិតៗ?
"ទោះយ៉ាងណាក៏យើងមិនព្រមដែរ!"
យ៉ុនហ្គីស្រែកកំហកឲ្យមិត្តនិងអ្នករួមការងារព្រោះពួកគេកំពុងស្នើរសុំឲ្យនាយឲ្យយកប្អូនមកថតទៀត តែនាយម៉េចនឹងអាចធ្វើបែបហ្នឹងបាន ត្រឹមប៉ុណ្ណឹងថេយ៍ខ្លាចលែងហ៊ានចេញពីផ្ទះទៅហើយ។
"លោកមិនអាណិតដល់ពួកយើងទេហេស បើអត់ការងារធ្វើទៀតគិតយ៉ាងម៉េច?"
"មែនហើយ ម្ចាស់ស្ប៉នស៊ើធំបានស្នើរសុំដោយផ្ទាល់បើយើងយកគេមកថតទៀតគេនឹងជួយរកអគារថ្មីឲ្យយើង"
"លោកប្រធានពិចារណាម្ដងទៀតទៅ"
គ្រប់គ្នាប្រឹងស្រែកតវ៉ាទាំងដែលជុងហ្គុកដែលកំពុងពុះកញ្ជ្រោលជាងគេជាងឯងបែជាស្ងាត់ស្ងៀម តែមិនមែនស្ងាត់ព្រោះតែមិនខ្វល់តែព្រោះកំពុងសម្ងំយកពឹសទៅវិញទេ។
"អ្នកទាំងអស់គ្នាចេញទៅសិនចុះ ខ្ញុំសុំគិតម្ដងទៀតសិន"
"បាទ/ចាស"
ក្រោយគ្រប់គ្នាចេញទៅអស់វាក៏ដល់វេនជុងហ្គុកម្ដងហើយ។
"ឯងពិបាកចិត្តមិនមែនមិនចង់ហៅគេមកថត តែមិនដឹងថាហៅដោយរបៀបណាមែនទេ?"
នាយដឹងចិត្តមិត្តច្បាស់ថាគេពេលនេះកំពុងងប់ងល់នឹងប្រាក់ មានរឿងអីដែលថាគេមិនហ៊ានលះបង់ សម្បត្តិត្រឹមតែជាប្អូនចុង?
"ឯងក៏ដឹងរឿងថ្ងៃនោះគឺយើងបង្ខំគេ បើឲ្យគេមកថតរឿងចឹងៗទៀត គេច្បាស់ជាមិនព្រមទេ គេកំណាញ់ខ្លួន ស្រលាញ់មុខមាត់ណាស់"
"អ៊ីចឹងក៏បង្ខំទៀតទៅ មានអីពិបាក?"
"ថាម៉េច? ឯងមានគម្រោងការអី?
ជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមរ៉ាយរ៉ាប់ប្រាប់ពីគម្រោងការគ្រប់យ៉ាង ចំណែករាងក្រាស់ក៏ងក់ក្បាលភ្ងក់ៗដូចជាយល់ការ និងព្រមស្របតាមអ្នកដទៃសុខចិត្តធ្វើបាបសាច់ឈាមខ្លួនឯង។
...
~គ្រាំងៗ
"អាយ៎!"
ថេយ៉ុងស្រែកមួយទំហឹងដើម្បីរកជំនួយក្រោយលឺសម្លេងអង្រួនទ្វារពីខាងក្រៅ នាយខ្លាច ខ្លាចថាជាម្នាក់ដែលមកចាប់នាយកាលពីថ្ងៃមុនទៀត ពិតជាខ្លាចខ្លាំងណាស់ តែឲ្យរកជំនួយឯណាបើផ្ទះនាយដាច់ស្រយាលពីគេយ៉ាងនេះ?
~គ្រាំងៗ
"ជួយផង អា៎ ជួយខ្ញុំផង ចេញទៅ ចេញឲ្យឆ្ងាយទៅ!"
រាងតូចញ័រខ្លូនចំប្រប់ អង្គុយឱបកូនតុក្កតាដែលលោកប៉ាធ្លាប់ទិញឲ្យ អង្កុញខ្លួនរួញចូលគ្នាព្រោះតែតក់ស្លុតខ្លាំងពេក។ តើធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ បើគេមកទៀតធ្វើយ៉ាងម៉េច?
"ថេយ៍!"
"គឺបងប្រុស? បងប្រុស ហឹកៗ"
"យ៉ាងម៉េចហើយ?"
សំណួរមួយនេះធ្វើឲ្យរាងតូចកាន់តែក្ដុកក្ដួលនិងយំមិនឈប់ ទើបស្រវេស្រវាចូលទៅក្នុងរង្វង់ដៃរបស់បងប្រុសដើម្បីជាខ្នងបង្អែក។
"ថេយ៍ខ្លាច ខ្លាចគេម្នាក់នោះមកទៀត ហឹកៗ"
"បងឃើញមនុស្សលឹបលោនៅមុខផ្ទះអម្បាញ់មិញ ទើបប្រញាប់រត់មិនរកតែអាម្នាក់នោះឃើញបងក៏រត់ទៅបាត់ទៅ"
"ហឹកៗ ធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ ប្រាកដជាគេមិនខានទេ"
"បងប្ដឹងប៉ូលីសហើយ តែគេចាប់មិនទាន់បានព្រោះឯងមិនឃើញមុខគេ ហើយចាំសម្លេងមិនបានទៀត ប៉ូលីសពិបាកធ្វើការណាស់"
តាមការពិត នាយមិនបានទៅប្ដឹងប៉ូលីសតាមថេយ៉ុងស្អីទេ រីឯការអង្រួនទ្វារអម្បាញ់មិញក៏មិនមែនអ្នកក្រៅអីដែរ តែជាស្នាដៃនាយទាំងអស់។
ចំណែកថេយ៉ុងបានលឺបែបនេះ ក្នុងទ្រូងស្ទើរតែប្រះធ្លាយទៅហើយ។ មកពីនាយពិការ ទើបបានជារកមុខជនម្នាក់នោះមិនឃើញ ហើយក្នុងពេលនោះនាយខ្លាចខ្លាំងពេកអ្វីក៏ចាំមិនបាន។
"មកពីថេយ៍អត់បានការ ហឹកៗ"
"បានហើយៗ ឥឡូវចេះចុះ ឯងរើចេញពីទីនេះមួយរយៈសិនទៅ ល្អដែរទេ?"
"បងនឹងយកថេយ៍ទៅនៅជាមួយមែនទេ? បងយកថេយ៍ទៅជាមួយផង ថេយ៍នឹងមិនប្រាប់នរណាថាថេយ៍ជាប្អូនបងទេ ហឹកៗ ឲ្យថេយ៍ធ្វើអីក៏បានដែរ"
"បងមិនអាចយកឯងទៅជាមួយទេ ខន់ដូរបងតូចហើយមានបន្ទប់តែមួយទៀត"
"ថេយ៍អាចគេងត្រង់ណាក៏បាន លើសាឡុង លើកម្រាល ក្នុងបន្ទប់ទឹកក៏បានដែរ បងយកថេយ៍ទៅផងទៅ"
ផ្លូវចិត្តថេយ៉ុងមិនសូវល្អនោះទេ នាយឃើញបែបនេះក៏អារម្មណ៍មិនល្អដែរ តែធ្វើយ៉ាងម៉េចមានគេបោះលុយនៅនឹងមុខនាយទៅហើយ។
"ឯងស្ងប់អារម្មណ៍សិន បងគិតរួចហើយថានឹងយកឯងទៅផ្ញើរនឹងមិត្តល្អបងម្នាក់"
"ប៉ុន្តែ..."
"ឯងទុកចិត្តចុះគេជាមនុស្សល្អទេ ក្រុមហ៊ុនបងពេលនេះកំពុងមានបញ្ហា ចាំបងមានប្រាក់បងនឹងទិញផ្ទះធំរស់នៅជាមួយឯង"
អ្វីដែលគេនិយាយសុទ្ធតែជាពាក្យកុហក ត្រឹមវីដេអូមុនធ្វើឲ្យនាយអាចកើបលុយព្រមទាំងទិញខន់ដូរបានយ៉ាងស្កឹមស្កៃចំណេញលើគោកដោយសារតែមិនចាំបាច់បើកលុយឲ្យតួដូចជាថេយ៉ុង។
"បាទៗ ថេយ៍នឹងរង់ចាំថ្ងៃនោះ ប៉ុន្តែបើយើងរស់នៅជាមួយគេហ្រ្វីៗបែបហ្នឹង ថេយ៍មិនចេះទេ"
"នរណាថា? ឯងត្រូវជួយធ្វើការងារផ្ទះឲ្យគេ"
នាយដឹងតាំងពីដើមហើយថាគេមិនព្រមងាយៗ បើមិនឲ្យគេធ្វើអ្វីសោះ ណាមួយមិនចង់ឲ្យគេសង្ស័យច្រើនផង។
"តែថេយ៍ពិការភ្នែក ធ្វើអ្វីមិនបានច្រើនទេ"
"កុំបារម្ភអី គេគ្រាន់តែចង់ឲ្យឯងមើលថែឆ្កែឲ្យគេប៉ុណ្ណោះពេលគេមិននៅផ្ទះ ព្រោះតែគេជាមនុស្សរវល់ ឯងក៏ចូលចិត្តឆ្កែដែរមិនអ៊ីចឹង?"
"បាទ ថេយ៍ចូលចិត្ត ថេយ៍អាចធ្វើបាន"
"អ៊ីចឹងយើងប្រញាប់រៀបអីវ៉ាន់ទៅ បងនឹងនាំឯងទៅឥឡូវនេះតែម្ដង"
ដំបូងរាងស្ដើងក៏ប្រកែកដែរតែហេតុតែជាមនុស្សស្ដាប់បង្គាប់ទើបចុងក្រោយនៅតែយល់ព្រមទៅតាមបងប្រុស។
...
នាយតូចឈរឱបតុក្កតាជាប់ក្រោយបានឈានជើងចូលទៅក្នុងផ្ទះរបស់មនុស្សមិនដែលស្គាល់តែក៏សំណាងល្អហើយដែលបេមឆ្កែរបស់ជុងហ្គុកចូលចិត្តថេយ៍ ចេះតែមកក្រវែលលិតជើងថេយ៍មិនឈប់ វាធ្វើឲ្យនាយតូចមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុនច្រើនដែរ។
"ថេយ៍ ឯងនៅនិយាយរាក់ទាក់ជាមួយគេទៅ បងទៅហើយ"
"ប៉ុន្តែបងប្រុស?"
"ស្ដាប់បង្គាប់ណា៎ អាជុងយើងទៅវិញហើយផ្ញើមើលគេផង"
"អឹម អូខេ"
ពេលឲ្យមើល ជុងហ្គុកក៏មើលមែន មើលបែបស្រេកឃ្លានចង់ត្របាក់ស៊ីអ្នកនៅចំពោះមុខភ្លាមៗ។ នាយខ្នាញ់ណាស់អាទឹកមុខមិនខ្យល់អីដូចក្មេង ហើយល្ងីល្ងើស្រួលបោក នាយពេញចិត្តបំផុត។ តែងាប់ហើយ ខ្លួនប្រាណគេមិនដូចជាក្មេងអីបន្តិច ដើមទ្រូងក៏មានសាច់ពេញៗដៃ ចង្កេះតូច ត្រកៀកធំ នាយអត់ទ្រាំបានដល់ពេលណាទៅ។
"បង... បងប្រុសជុងហ្គុក?"
"អ៎ សុំទោសផង បងរវល់តែភ្លឹក អូនអាចសម្របខ្លួននៅទីនេះបានទេមើលទៅ?"
"បាទ ថេយ៍អាចនៅបាន អរគុណបងហើយដែលមានសណ្ដានចិត្តល្អ មានចិត្តមេត្តាឲ្យថេយ៍រស់នៅទីនេះ"
"បាទ មិនអីទេយ៉ាងណាក៏បងនិងបងប្រុសអូនជាមិត្តនឹងគ្នា"
សម្ដីរបស់រាងតូចធ្វើឲ្យនាយញញឹមចុងមាត់ បែបអស់សំណើច។ ប៉ុន្មានថ្ងៃមុនទើបតែជេរនាយថាជាចោរផង អីផង ពេលនេះបែជាថានាយចិត្តល្អដូចជាព្រះទៅវិញ។ តែសំណាងដែរដែលគេចាំសម្លេងនាយមិនបាន ណាមួយនាយនិយាយផ្អែមល្ហែមខុសដាច់ពីពេលមុនយ៉ាងនេះ គេប្រហែលចាប់មិនបានទេ។
ឆ្លៀតពេលដែលរាងតូចកំពុងលេងជាមួយបេម និងតុក្កតារបស់ខ្លួន ជុងហ្គុកក៏ទាញយកទូរស័ព្ទមកថតរូបគេប៉ុន្មានប៉ុសមិនឲ្យគេដឹងខ្លួន ហើយក៏យករូបនោះទៅបង្ហោះនៅលើធ្វីតធើធ្វើឲ្យហ្វេនទាំងអាស៊ីនិងអឺរ៉ុបចូលមើលព្រោងព្រៀត។ នរណាមិនស្គាល់ជុងហ្គុក?
~ខេបសិន: មកនៅជិតៗគ្នាបែបនេះ ទើបងាយស្រួលធ្វើការ។
ខេបសិនរបស់គេធ្វើឲ្យហ្វេនចាប់អារម្មណ៍ជាខ្លាំង នោះមានន័យថាពួកគេរស់នៅជាមួយគ្នាហើយថែមទាំងជិតចេញរឿងថ្មីផង ទើបហ្វេននាំគ្នាចូលមកខំមិនគាំទ្រមិនចេះតិច។
>រឿងក្រោយ សុំបែបខ្លាំងៗ រោលរាលជាងមុនមកអាដល<
>ពេលធម្មតាក៏គួរឲ្យស្រលាញ់ដែរ ព្រះអើយ!<
>ពេលណាចេញរឿងថ្មី ពួកយើងកំពុងរង់ចាំ<
>ដាក់ទៅអាយដល មុខចឹងៗរំលោភកុំដកដៃ<
...
សម្រស់ថេយ៍ សូម្បីតែថតធម្មតាក៏គួរឲ្យស្ញើចសរសើរដែរ គ្រាន់តែថតមិនបានប៉ុន្មានក៏មានអ្នកបាញ់លុយទុកជាការគាំទ្រ អ្នកខ្លះទៀតក៏សុំអសយដ្ឋានចង់ផ្ញើរកាដូឲ្យដោយផ្ទាល់។
"មិនធម្មតាទេ យើងនៀក៎ ហឹស!"
យប់ជ្រៅមិនទាន់ ថេយ៉ុងក៏រៀបចំបន្ទប់ចូលគេងបន្ទាប់ពីងូតទឹកឲ្យបេមនិងនាំគេចូលដេករួច។ នៅទីនេះល្អណាស់ មានសេវាកម្មសម្អាត និងដល់ម៉ោងបាយក៏មានគេយកមកឲ្យ នាយមិនចាំបាច់ធ្វើអ្វីច្រើន ប៉ុន្តែរស់ស្រួលពេកនាយដូចជាក្រែងចិត្តណាស់។ គាត់ម្នាក់នោះពិតជារវល់ដូចបងប្រុសថាមែន គេចេញបាត់តាំងពីមិនទាន់បាននិយាយអីច្រើនជាមួយថេយ៍ ត្រឹមណែនាំប្រាប់ពីបន្ទប់នាយ បន្ទប់ទឹក ចំណែកកន្លែងបេមដេក ចំណីបេមអី បេមជាអ្នកនាំនាយទៅដោយខ្លួនឯងទាំងអស់ សូម្បីអាហាររបស់នាយបេមក៏ប្រាប់ឲ្យនាយចេញទៅទទួលទៀត ចង់ទៅណាគឺវានាំនាយទៅ ពេលនេះមិនដឹងថានាយមកមើលវាឬវាមើលនាយទេ។
"សូមឲ្យថ្ងៃថ្មីជាថ្ងៃល្អសម្រាប់ខ្ញុំផងទៅចុះ"
នាយតូចទម្លាក់ខ្លួនគេងស្កប់ស្កល់ជាមួយខោខ្លីអាវស្ដើងដែលធ្វើឲ្យអ្នកដែលទើបតែលួចចូលមកក្នុងបន្ទប់ឃើញហើយសឹងតែទ្រាំមិនបាន។
រាងក្រាស់មើលតាមកាមេរ៉ាច្បាស់ណាស់ថាគេដេកលក់ហើយទើបនាយសម្រេចចិត្តចូលមក នៅទីនេះត្រង់ណាក៏មានកាមេរ៉ាដែល វាងាយស្រួលសម្រាប់នាយពេលដែលមានអីជាមួយថេយ៍ គឺដឹងតែត្រូវថតជាប់តែម្ដង។ នាយចុចកុងតាក់បើកភ្លើងឲ្យភ្លឺចាចពេញបន្ទប់ដើម្បីបានមើលរូបរាងកាយគេកាន់តែច្បាស់ ព្រោះដឹងថានាយធ្វើយ៉ាងម៉េចក៏គេមិនដឹងខ្លួនដែរ ដោយសារឥទ្ធិពលទានក្រអូបដែលនាយដុតក្នុងបន្ទប់ពេលនេះ គេប្រហែលកំពុងគេង ស្រមៃឃើញរឿងរោលរាលមិនខាន ប្រហែលទាននោះបញ្ចេញប្រសិទ្ធភាពហើយបានជាដៃនៅមិនស្ងៀមប្រឹងត្រកួតលើដងខ្លួនចុះឡើង។
"អឹម"
សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរល្វើយៗចេញពីមាត់អ្នកកំពុងដេក ធ្វើឲ្យអ្នកកំលោះទ្រាំទៀតលែងបាន ចាប់ផ្ដើមស្រាតខោចុះទម្លាក់ត្រឹមកជើង បង្ហាយភាពមហិមារឹងកំព្រឹសបះឡើងចង្អុលមុខថេយ៍។
"ឃើញមុខអូនហើយ បងពិតជាទ្រាំមិនបានទេ"
នាយយកដៃសាប់ភាពរឹងមាំញឹបដៃឯក្នុងចិត្តតែងតែស្រមៃកាលពីថ្ងៃដែលគេចូលក្នុងខ្លួនថេយ៍ នាយចង់ដាក់វាចូល ចង់បុករុកខ្លាំងៗដូចមុនតែមិនអាចទេ នេះមិនមែនជាពេលល្អ មានតែធ្វើបែបនេះដោះទុក្ខសិនប៉ុណ្ណោះ។
"អាស ហឹម"
សម្លេងក្រហឹមបន្លឺឡើងប្រៀបដូចជារាជសីហ៍ក្នុងខណៈពេលដែលកាកសំណល់ទាំងប៉ុន្មានក៏ខ្ទាតប្រឡាក់លើខ្លួននាយតូចខ្លះ។ នាយឱនទៅលិតទឹកកា*នោះដើម្បីជួយសម្អាត តែដែលនៅសល់ប្រឡាក់ជាប់វត្ថុរឹងមាំ នាយក៏យកវានឹងជូតនឹងបរបូរមាត់ស្រស់ស្អាត។
"អាស... ទន់ល្អណាស់ ថតរឿងលើកក្រោយអូនប្រកដជាបានសាកវាមិនខាន"
To be continue 💓
សរសេររឿងនេះទៅ ភ្លេចសរសេររឿងនោះ 🤧
