~វូសៗៗ
សម្លេងព្រុសនៅក្បែរត្រចៀកធ្វើឲ្យអ្នកដែលគេងលក់ស្កប់ស្កល់នៅលើគ្រែចាប់ផ្ដើមបម្រះខ្លួនម្ដងបន្តិចៗ ទាំងមិនចង់ក្រោកព្រោះយប់មិញដូចជាគេងលក់ស្រួលខ្លួនខ្លាំងណាស់តាំងពីមានរឿងកាលពីថ្ងៃនោះមក។ តែថេយ៍មិនដឹងខ្លួនទេថាដែលគេងលក់ស្រួលព្រោះខ្លួនត្រូវក្លិនទានក្រអូបរបស់គេសន្ដំ ទាំងនៅលើខ្លួនមានស្នាមបឺត ស្នាមជញ្ជក់ អ្វីខ្លះក៏មើលមិនដឹង។
"បេមៗ ល្អមែនទែន *សឺត អរគុណហើយដែលបានដាស់"
បានរាងតូចថើបបំបោសអង្អែលបែបនេះ បេមរឹតតែបានចិត្ត និងតបស្នងដោយការលិតថ្ពាល់គេផងអីផង ស្រលាញ់គ្នាសឹងមិនរបេះ ទាំងដែលទើបតែជួបគ្នាបានមិនប៉ុន្មានថ្ងៃ។
រាងស្ដើងរៀបចំខ្លួនរួចរាល់ក៏មានបេមនាំចេញទៅញ៉ាំអាហារពេលព្រឹក ត្រង់នោះដែរជុងហ្កូកក៏អង្គុយចាំនៅតុល្មមធ្វើឲ្យនាយរអៀសខ្លួនមែនទែន។
"សុំទោសផង ដែលឲ្យបងរង់ចាំ គឺថេយ៍គេងលក់ស្រួលពេកយប់មិញ"
"ហាហា មិនអីទេ បងពេញចិត្តពេលដែលលឹថាយប់មិញអូនគេងលក់ស្រួលមិនដឹងលឺអ្វីបែបនេះ"
"អឺ... បាទ?"
"គ្មានអីទេ ញ៉ាំអីសិនទៅ ព្រឹកនេះបងកម្មង់បរបរគ្រឿងសមុទ្រជាពិសេស អូនចូលចិត្តទេ"
"ថេយ៍អាចញ៉ាំបាន មិនរើសទេ"
"ឆ្លាត ញ៉ាំឲ្យច្រើនៗទៅ"
"បាទ"
មើលទៅមិត្តបងប្រុសមិនត្រឹមតែមានចិត្តល្អ ទន់ភ្លន់នោះទេ ថែមទាំងចិត្តទូលាយទៀត នាយពិតជាចង់ដឹងណាស់ថាគាត់មានរូបរាងបែបណា សង្ហាដូចអ្វីដែលនាយបានយល់សុបិន្តឃើញដែរឬទេ?... ហាស៎! សុបិន្តឃើញ?"
~ក្ដុក
"អុ៎ អូនយ៉ាងម៉េចហើយ៊"
ថេយ៍ភ្ញាក់រហូតធ្លាក់ស្លាបព្រានៅក្នុងដៃ ធ្វើឲ្យខ្ទាតបរបរខ្លះនៅលើដៃទើបរាងក្រាស់ប្រញាប់ចូលទៅជួយចាប់ដៃគេមកជូតសម្អាត ទាំងមិនដឹងឡើយថាធ្វើបែបនេះ កាន់តែធ្វើឲ្យថេយ៍ខ្មាសខ្លួនឯង។
នាយមិនដែលស្គាល់គេសោះ បែជាយល់សប្តិឃើញគេមកថើប មកប៉ះពាល់នាយដល់ក្នុងបន្ទប់ថែមទាំង... ថែមទាំងនាយក៏យល់ព្រមឲ្យគេធ្វើតាមចិត្តទៀត ម៉េចក៏នាយក្លាយជាមនុស្សបែបនេះ?
"បាន... បានហើយ"
"អូនកើតអី?"
"ថេយ៍លែងអីហើយ"
ជុងហ្គុកមើលដឹងថាគេកំពុងមុខក្រហមព្រោះអៀននឹងនាយ តែនាយធ្វើជាសួរបំភ័យគេលើសដើម។
បន្ទាប់ពីញ៉ាំអាហារពេលព្រឹករួច រាងក្រាស់ក៏នៅមើលថែថេយ៉ុង ដោយបង្រៀនគេ ដឹកដៃគេពេញខន់ដូរដើម្បីឲ្យគេចំណាំកន្លែង ចំណាំរបស់របរផ្សេងៗថាទុកត្រង់ណា តែទោះជាគេមិនចាំក៏មានបេមចាំនាំផ្លូវគេដែរ។
"បងអាចលែងដៃថេយ៍បានហើយ"
"អុ៎ សុំទោស គឺបងភ្លេចខ្លួន"
គ្រាន់ចាប់ដៃបន្តិចបន្តួចធ្វើឯងសុំទោស បើរឿងរំលោភគេឆៅៗនោះវិញបែជាបំភ្លេចចោល គ្មានដឹងកំហុសអ្វីបន្តិច។
~ឌីងដុង
សម្លេងកណ្ដឹងធ្វើឲ្យរាងតូចឈរមិនហ៊ានកម្រើក ព្រោះមិនដឹងថាជានរណាទេមកទីនេះទាំងព្រឹក នាយខ្លាចមិនចង់ជួបមនុស្សប្លែកមុខនោះទេ។
"យ៉ុនហ្គី?"
"បងប្រុស?"
តាមពិតជាបងប្រុសរបស់នាយ គាត់មិនបានទុកនាយចោលឲ្យនៅទីនេះតែឯងទេ យ៉ាងហោចណាស់ក៏គាត់បានមកលេងនាយញឹកញាប់ដែរ។ ដោយសារតែពួកគេត្រូវនិយាយគ្នារឿងការងារតិចតួចទើបដេញថេយ៉ុងមិនឲ្យចូលជិត ឯរឿងការងាររបស់ពួកគេគ្មានអ្វីក្រៅពីថតរឿងថ្មីនោះទេ។
"ម៉េចក៏ឯងមកទិញភាគហ៊ុនក្រុមហ៊ុនយើង?"
ដែលមកទីនេះ ព្រោះយ៉ុនហ្គីទើបតែដឹងថាជុងហ្គុកបានលួចទិញភាគហ៊ុនរបស់នាយ ពេលដែលក្រុមហ៊ុននាយកំពុងមានបញ្ហាកាលពីលើកមុន ឥឡុវនេះភាគហ៊ុនរបស់គេមានប្រហែល ៤០% ទៅហើយ។
"ថី? យើងឃើញថាវាជិតរលំទើបយើងជួយ"
"ព្រោះឯងមិនបានប្រាប់"
"ចង់ស៊ុបប្រាយ"
"ហឺយ! បានៗ និយាយមក ឥឡុវនេះឯងចង់ចាត់ការយ៉ាងម៉េច?"
"ឯងសម្ដែងតាមយើងប្រាប់ឲ្យបានល្អទៅ"
"ចាំបាច់ដែរហេស?"
"អឺ! រំលោភគេ វាចេះតែបានហើយ តែយើងត្រូវការផ្លាស់ប្ដូរអារម្មណ៍អ្នកមើល ឯងមិនចង់បានលុយច្រើនទេហេស? ឆាប់ចាប់ផ្ដើមទៅ!"
ជុងហ្គុកលួចបក់ដៃហៅបេមឲ្យមករកខ្លួន ហើយវាក៏រត់មករកនាយតាមជាមួយរាងតូចដែរ ទើបពួកគេចាប់ផ្ដើមសម្ដែង និងនិយាយលឺៗឲ្យរាងតូចចាប់អារម្មណ៍។
"ជុងហ្គុក យើងអង្វរឯង! ឯងឲ្យប្រាក់យើងខ្ចីខ្លះមក សន្យាថាពេលក្រុមហ៊ុនយើងបានប្រសើរឡើងវិញយើងនឹងសងឯង"
"យើងមានលុយឯណារាប់លានដុល្លារឲ្យឯងខ្ចី? ប្រាប់ហើយ ឯងមិនគួរទៅខ្ចីប្រាក់ពួកថៅកែខុសច្បាប់នោះតាំងពីដើម មិនអ៊ីចឹងវាក៏មិនគម្រាមសម្លាប់ឯងដែរ"
គ្រាន់តែលឺពាក្យសម្លាប់ អ្នកដែលពួនស្ដាប់ពួកគេសន្ទនាគ្នានៅកៀននោះ សឹងតែដួលទាំងជំហរ បេះដូងហាក់ធ្លាក់ដល់កែងជើង។ តើនរណា នរណាទៅចង់សម្លាប់បងប្រុសរបស់នាយ?
"យើងធ្វើយ៉ាងម៉េចទៅ បើយើងមិនសងប្រាក់ពួកវាក្នុងយប់នេះទេ ពួកវានឹងសម្លាប់យើងមិនខាន"
"..."
"ហ៊ឹម! បើយើងមានរឿងអី យើងផ្ញើថេយ៍ផង មើលថែគេឲ្យយើងផង"
និយាយរួច យ៉ុនហ្គីរៀបនឹងដើរចេញទៅហើយតែរាងស្ដើងក៏រត់មកឃាត់គេជាប់។ នាយតូចម៉េចនឹងអាចឲ្យបងប្រុសខ្លួនឯងត្រូវគេធ្វើបាបទៅ?
...
