Çünkü bazı hikayelere bir son gerekir. Acının dinmesi, yüreğinin yanmaması için. Umutları yitirdiğin an zaten senin hikayen bitmiştir. Cesaret gerekir yeniden umutlanmaya. Ama o cesareti bir türlü kendinde bulamazsın. Zaten kafana koymuşsundur hikayeni bitirmeyi. Yüreğindeki umutlarla yürüdüğün o yoldan bomboş bir yürekle dönmekte sevdaya dahil. Yeni bir sayfa açmaya gücü kalmamış o minicik yüreğimiz oysa ki ne acılara katlanmıştı. Benim hikayemde 17 Ocak'ta başlayıp 19 Haziran'da son bulan bir hikaye. Kendi ellerimle ateşe verdim koskoca bir hikayeyi. Son bulması gerekti ve buldu. Her son mutlu bitmez zaten çok mutlu olsaydım bitmezdi. Herşeye rağmen iyi ki diyebilmek. İyi ki vardın diyebilmek. Kavuşamadık. Kavuşsak milat olurdu. Tek başıma çabalamak yordu. Ben bıraktım bu yarışı artık kim kazanırsa kazansın.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yüreğimin Sızısı
Short StoryCanlarıım! Okuyan herkese çok teşekkür ederim. Emeğimin karşılığını okuyarak verirseniz çok mutlu olurum.
