En İçten En Yakından

İşte Öyle bir şey

Hani eski bir resme bakarken

Hani yılları sayar da insan

Hani gözleri dolar ya birden

işte öyle bir şey

İşte bazen bende böyle oluyorum.Senin Türkiye'de olduğun zamanlar bana verdiğin her şeye bakarken aklımda bu şarkı her bir notasıyla çalıyor.Biliyor musun,verdiğin hiçbir şeyi atmadım.Küçük kağıt parçaları,büyük kağıt parçaları,ayraç,kolye..Hepsi hala bende.Özlem duyunca insan,özlemini duyduğu kişinin elinin temas ettiği şeyleri bile yanında istiyor.En son 2 yıl önce gördüm seni.1 yılı da birlikte geçirdik zaten.İyi ki de atmamışım.Öyle öyle seni sanki yanımdaymışsın gibi hissedebiliyorum.

Yanımdaymışsın derken fiziksel olanı kastediyorum.

Sen zaten hep yanımdasın.

Seninle aramda sadece kilometreler var.SADECE,

Seni kaybetmek her şeyimi kaybetmekle aynı şey benim için.Hiç arkadaşım olmasın ama sen kal.Gitme,hep benimle ol.Kimsem olmasın ama sen ol.Kitaplarım olmasın sen ol.Evim,arabam ya da başka bir şeyim olmasın ama sen ol.

Ben,ailem bildiğim yerden her kaçtığımda sana geldim.Gerçek aileme geldim.

Zeynep Sey'in ''Kayıp'' isminde bir kitabı vardı.Kitabı okurken bir paragraf dikkatimi çekmişti.Kaç kez okudum bilmiyorum ama ezberleyecek kadar okumuşum.O paragrafta aklıma sadece sen geldin.

''Evim bildiğim yerden,ailem dediğim kişilerden hızla uzaklaşarak tek gerçekliğe,evime,aileme koştum.''

''Ushan Yazgı'ya''

O günden sonra en sevdiğim kitap karakterri Ushan Yazgı oldu.

Benim için de Ushan Yazgı sensin.