bugün İstanbul'dan Antep'e uçacaktım son hazırlıklarım da tamamladıktan sonra kapıya kilitleyip arabama doğru ilerledim ve havaalanına gitmek için yola koyuldum. yarın abimin düğünü vardı ve bu yüzden antep,e ailemin yanına gidiyordum. sonunda gerekli işlemleri hallettikten sonra uçağa binmiştim önümde tam olarak 1 saat 45 dakikalık bir yol vardı ve ben de bu yolu şarkı dinleyerek geçirmek istedim.Air pords,umu kulağıma takarak spotify,a girdim.İşte en sevdiğim şarkı Anıl berke,den "zor" şarkısı çalıyordu tam şarkıya odaklanıyordum ki yanımdaki adamı farkettim. Hafif esmere kaçan buğday tenli , mavi gözlü ,hafif kıvırcık saçlı ve kirli sakallı 25 yaşlarında gözüken genç ve bir o kadarda yakışıklı bir adamdı.siyah pantolonlu giydiği beyaz tişört sayesinde kaslarını göz önüne seren bir kıyafet seçmişti.ve tam o sırada şarkının sözleri dikkatimi çekmişti.
Onu dinle, sakince Bitiremedim seni içimde Yaşadığım her şeyin tek sorumlusu belki de sensin de Onu dinle, sakince Bitiremedim seni içimde Yaşadığım her şeyin tek sorumlusu belki de sensin de
ben galiba aşık oldum? hayır hayır kesin Âşık oldum yoksa kalbimin bu kadar hızlı atması imkansız sadece kalbimde değil midemde de bişeyler uçuşuyor "umarım o uçuşanlar kelebek falan değildir!"derken "pardon bişey mi demiştiniz?"diye bir ses duyduğumda yanımda ki adamın konuştuğunu farkettim yoksa! ben demin ki lafı dışımdan mı demiştim? Ahh hayır inşallah duymamıştır diye dua ettim "yoo hiç birşey demedim"dedim ve adam tekrar önüne döndü. ❤️🔥🌘 sonunda yolculuk bitmişti ve uçaktan indiğimde antepdeydim doğup büyüdüğüm yer Antep,i baya özlemiştim havaalanından çıktığımda kapının önünde beni bekleyen bir araba ve bir de şoför vardı ah bunu tahmin etmem gerekiyordu kesin bu babamın işidir ona taksiyle de gelebileceğimi söylemiştim ama yine de beni dinlemiyor ama babamı çok özlemiştim babamla çok iyi anlaşırdık Orhan Ağa dan antep'teki herkes çok korkar ve çekinirdi ablamla hep bize Sevgi çerçevesi içinde büyüttü ne dediysek yaptı bir dediğimizi iki etmedi ve annemede deliler gibi aşık. bavullarımı şoföre verdikten sonra arabaya bindim ve Durmaz konağına doğru ilerlemeye başladık babam Orhan Ağa antep'teki 2. büyük aşiretlerden biri olan Durmaz aşiretinin ağasıdır."hoş geldiniz efil hanım sizi burada görmek çok güzel bir şey uzun süredir sizi görmüyorduk ve hepimiz sizi çok özledik" "sağ ol Okan abi ben de sizleri çok özledim"dedikten sonra aklıma bişey takıldı uçaktaki o mavi gözlü yakışıklı onu uçaktan inerken görmemiştim ve aklım onda kalmıştım acaba ben gibi o da Antep'e mi gelmişti yoksa buradan başka bir yere mi geçecekti aklında bir sürü soru vardı acaba bir daha o mavi gözlü yakışıklı ile karşılaşabilecek miydim ah aklım Karman çorman oldu bir tane yakışıklı mavi gözlünün birisi karşıma geldi ve beni benden aldı ben kos kocaman Orhan ağanın kızı efil Durmaz hiç tanımadığım birine aşık oldum bu inanılır gibi bir şey değil bunu babam duysaydı kesinlikle çıldırdı şu an tek yapabileceğim bir şey kalbimdeki sevgi ile kalıp belki bir daha karşılaşırız umuduyla beklemek olacak. sonunda yarım saatlik bir yol sonrası Durmaz konağının önüne gelmiştim ve kapıya tıkladığımda o kocaman konağın kapısı bana açıldı içeride ablam Delal, annem Bensu ,abim sina , babam Orhan ağa hepsi beni bekliyordu onları o kadar çok özlemişim ki gördüğüm anda o özlem duygusunu tekrar içimde yaşadım. hepsine birer birer sarıldığımda son olarak sıra babama gelmişti "kızım efil prensesim seni ne kadar çok özlemişim"dediğinde babama sımsıkı sarıldım "canım babam bende seni çok özledim" " bir daha bu kadar uzun süre bizi kendine özletme yoksa fena bozuşuruz diyem ha sana"gülerek dediği laftan sonra onaylar gibi başımı salladım ve hep birlikte içeri geçtik. içerdeki sofrayı görünce resmen iştahım kabardı sırtlan geliyorum diye bir sürü meze baklavalar ve daha birçok yöremize özel yemek yapılmıştı bunların hepsini bitiremeyeceğimi biliyordum ama hepsi de yemek için sabırsızlanıyordum hep birlikte sofraya oturup yemeye başladık ve doymuştum doyduğun halde oradan annem hala bana bir şeyler verip ağzını tıka basa doldurdu artık yeter diye bağırmak istedim ama ağzım doluyor olduğu için onu bile yapamadım benim birkaç gün boyunca aldığım elbiseye girebilmem için bu kadar yemek yememem lazım eğer her gün bu kadar yemek yemeye devam edersem ben iki güne kalmaz elbisenin içine asla ve asla giremem. sonunda yemek faslı bitmişti ve bahçeye çıkıp çaylarımızı içmeye başladık hava o kadar güzeldi ki "ee abiciğim okul nasıl gidiyor bu sene son senen artık mezun olursun inşallah" "inşallah abi çok çalışıyorum hızlı bir şekilde mezun olup kalp cerrahı olmak istiyorum"dedim oradan annem saate bakarak "kızım bugün kına var unuttum deme sakın ablan çoktan gidip hazırlanmaya başladı bile ve sen damat efendi niye hala burada oturuyorsun bakayım git çabuk hazırlan"diye bağırdığında korkudan abimle öyle bir kaçıyorduk ki abim beni ittirdi ve ayağım kayarak havuzun içine düştüm abim kahkaha atarken gülmeye başladığında acayip sinir oldum ve bir tane ayağından tuttuğum gibi onu da kendimle beraber havuza düşürdüm herkes bize gülüyordu "allah senin belanı versin sina seni geberticem sırılsıklam oldum"diyerek abimin üstüne çıkarak havuzda onu boğmaya çalıştım babamın "allahhh! efil abisine ne zaman "sina" dese bilin ki o çok sinirlenmiştir ve artık efl'i sina'dan kimse ayıramaz"dediğini duymuştum.
❤️🔥🌘
birden telefonumun çoğaldığını duymuştum ve arayan en yakın arkadaşım ecem'di "alo efendim Ecem ne oldu?" "bugün kına var biliyorsun değil mi hazırsındır inşallah" "oha ama Ecem abimin kınasını da unutacak halim yok değil mi!" diye ona bağırdım bende b12 eksikliği olduğu için çoğu şeyi unutuyordum "kızım sen geri zekalı mısın niye bana bağırıyorsun anasını satayım B12 eksikliğin var diye söyledik Allah Allah sana da hiçbir şey yaramıyor ya kapat telefonu"dedi ve suratıma kapattı Sabah havuza düştükten sonra içeriye girip sıcak bir duş alıp saçlarımı yapmıştım ve ve elbiseme uygun altın rengi bir göz makyajı yapmıştım sıra elbisemi giymeye geldi
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Efil,in elbisesi
elbisemi giydikten sonra kombinimi baktığımda gerçektende çok güzel olmuştum özenli bir şekilde rujumuda sürdükten sonra son adım olarak parfüm sıkmak kalmıştı ve bu gece için hafif bir koku tercih etmiştim her şeyim tamamdı üstüme kabanımı aldım ve odamdan çıktım koridorda ablam delal ile karşılaştık benim aksime Ablam her şeyi çok abartırdı yine tahmin ettiğim gibi abartılı bir siyah göz makyajı dudaklarında kırmızı bir ruj fazlasıyla iddialı olan kırmızı göğüs dekolteli ve bacaklarından yırtmaçlı bir elbise seçmişti "Ooo Delal hanım bu ne güzellik yine yakıyorsunuz" "ay canım ne var bu benim her zamanki halim" gülerek "tabii canım zaten her gün evin içinde kırmızı ruj sürüyorsun göğüs dekolteli ve yırtmaçlı kırmızı bir elbise giyiyorsun değil mi?"diyerek gülmeye devam ettim "gülsen gül böyle gülmeye devam et var ya birazcık daha gülmeye devam edersen ağzının ortasına bir tane tokadı yapıştırırım ha beni deli etme!" diyerek bağırdığında kendimi tutamayarak kahkaha atmaya başladım aşağıdan annemin bize bağırdığını duymuştum "kızlar hadi artık gidiyoruz oyalanmayın hızlıca arabalara geçin!" hepimiz arabalara geçtik ve kına salonuna doğru ilerledik sonunda kına salonuna varmış bulunmaktaydık abim ile yengem arjin arabadan indiğinde bende onlarla beraber gelin odasına geçmiştim "efil bebişim abimi buraya çağırırmısın rica etsem? Aa sen benim abimi hiç görmedin değilmi? nasılda unutmuşum siyah takım elbiseli altındada beyaz spor ayakkabı var"dediğinde "tamam yenge hemen çağırıyorum"dedim aslında yengem ile çok iyi anlaşırız tam abla kardeş gibi abisine hiç görmemiştim çünkü o da Ankara'da işleri olduğu için hiç Antep'e gelemiyordu ve hiçbir zaman da karşılaşamamıştık. gelin odasından çıktım ve telefonuma bir mesaj geldi arkadaşım Ecem yazıyordu hem yürürken bir yandan da ecem'e mesaj yazıyordum ve bir anda biriyle çarpıştık "önüne baksa..." dediği anda göz göze geldik ve duraksadı. hayır, hayır yok hayal görüyor olmalıyımdım onun burada olması imkansız "s-sen" şaşkınlıktan konuşamıyordum "hayır senin burada olman imkansız galiba hayal görüyorum"
Sizce bölüm nasıldı ? Son sahne hakkında ne düşünüyorsunuz?
