Sealed And Kept (on-going)

Prologo

Prologo

    It took us half an hour before reaching the mansion. I'm still having a jetlag and a bit groggy from the long ride but automatically shifted from my seat to admire the breath-taking scenery of the long passage leading to our villa.

    Everything here changed mula entrada ng mahabang kalsada hanggang sa mismong villa.

    I remember having tall mahogany trees here fencing the road pero ang kanang gilid na lang ng daan ang may mga puno. A vast lawn with a pond at the center can be seen at the other side. Kitang-kita ang kalawakan ng lupain ng mga Albez.

    Hindi na rin nagtagal at natatanaw ko na nga ang mansion. Sa harap nito ay ang sculptitory  na ang abuelo ko pa mismo ang naglilok. Tanging iyon lang yata ang hindi nabago.

    "Naku! Lola Mercedes, naririto na ho ang apo niyo." A woman in her fifties approached me. She seems familiar but I can't remember her name.

    "Oh goodness my apo!" Lola cried. She's on her wheels assisted by a nurse at sa sobrang kasabikan ay kung hindi lamang s'ya nauupo roon ay baka tinakbo na niya ang distansya naming dalawa.

    Ako na ang lumapit sa kanya. I hugged her tightly as she hugs me back. Ilang segundo pa kaming ganoon bago s'ya bumitiw sa pagkakayakap.

    God! I miss her. It's been what? Four? Five years?

    Ang tagal na rin pala na hindi ako nakauwi. I miss her. I miss home, this mansion, the garden and everything. Nae-excite tuloy akong mamasyal.

    It's been too long for me and Grana that a day isn't enough for catch-ups kahit pa nga madalas rin naman akong tumatawag at nakikipag face-time kay Ate Beth, ang nurse n'ya. Nagkwentuhan kami ng mga bagay-bagay. Napuno ang buong maghapon naming dalawa ng kumustahan at kulitan. The bond we usually do back then. And just like the old times, we still bond through chitchats. Hindi maubos-ubos ang mga kwento namin.

    "Pero, I hope this don't sound so pressuring, apo... mas maganda sana kung may maipakikilala ka na," I shifted uncomfortably.

    She laughed at my reaction. "I know it's sound so pressuring apo but you're not getting any younger and I am too. But of course, it is for you to decide. Ayos rin naman kung ayaw mo pa talaga, o ayaw mong mag-asawa. It's fine with me, hija."

    Just the talk of marriage brings back a lot of memories but yeah, Grana's right. She may have felt my uneasiness kaya tinanong n'ya na lang ako ng ibang bagay. Natapos lamang kami at tuluyan na akong nakapagpahinga nang makapaghapunan.

    I use my old room na ipinahanda ni Grana. It doesn't change at all. The same bed I used to laid and slept. Ganoon pa rin ang bango. And just the smell alone brings back a lot to me.

    I roam inside my closet. Tanda kong kakaunti lang ang damit ko noong lumipat ako rito sa kwartong ito kaya naman malawak pa ang hindi naookupa.

    Binalikan ko ang trolley sa mismong bedroom. I unpack everything in my closet. Hindi pa naman ako ganoong pagod kaya aayusin ko muna ang lahat ng ito. Kakaunti rin naman ang nadala ko kaya hindi ako ganoong matatagalan sa pag-aayos.