alacaksan al beni-minchan

0.1

Minhodan
...
Planladığımız gibi bara gelmiştik. Yanımda seungmin, jeongin ve changbin vardı. Bilmem kaçıncı defa bu bara geliyoduk hatırlamıyordum fakat her defasında sarhoşluktan gözümü açamadığımı çok iyi hatırlıyordum. Bu sefer sarhoş olmucağıma dair bir laf atmıştım ortaya. "Göreceksiniz oğlum bu sefer sarhoş olursam serefsizim lan" dememle Changbin yakınımızda ki kişilerin dönüp bize bakmasını sağlayacak kadar yüksek sesle gülmesi bir olmuştu. Tabiki diğerleride geri kalmadı. Jeongin sırıtarak, "Hyung her geldiğimizde bunu diyip kendini rezil etmen şaka mı?" Diyip tekrar kahkahayı basmıştı. Sinirlerim bozulmuştu. Ve Chan'ı görmemle küfürü basmıştım. Lanet olası yüzünü görmek dahi istemiyordum. Tüm moralim alt üst olmuştu. Şu s*kik adamdan o kadar bıkmıştım ki!

Masadakilere tuvalete gideceğimi söyleyerek masadan kalktım. Chan beni görmüş olacak ki oda aynı şekilde bulunduğu masadan kalktı. Bulunduğu masada hyunjin, han ve felix vardı. Onları severdim fakat Chan beni bırakınca iletişimimiz kesilmiş oldu.

Hızlı adımlarla tuvalete gidip, kabine girip kapıyı kitledim. Duyduğum adım seslerinden Chan'ın geldiğini anladım ve sesimi çıkarmamaya çalıştım. Çok kötü hissediyordum sebebi ise tamamen o'ydu. Aylar önce beni bırakmasına rağmen hâlâ sevdiğim için kendime kızıyordum ama bir türlü vazgeçemiyordum. Anlaşmalı ayrıldık sayılmazdı ben istemiyordum ama o istemiyorken yürütmenin manası yoktu Bu yüzden bitmişti. Ondan bir başkasının hayatıma girme düşüncesi bile kötüydü. Onunda beni unutamadığını düşünüyordum çünkü onca ay geçti ve hâlâ sevgili yapmadı. Veya da benden sakladı. Ondan beklenirdi ilişkimizin son 1 ayında beni aldattığını bile düşünmüştüm ki yapmışta olabilirdi. Kafamda böyle bir çok düşünce ile başbaşayken, kapıya birinin vurmasıyla irkilmiş ve dolu diyebilmiştim. "Özledim.." duymamla donup kalmıştım. Hayır bu chan olamazdı öyle değil mi? Hayal görüyor olmalıydım. Bir süre sessizlik olduktan sonra adım sesleri duymamla Chan'ın tuvaletten çıktığını anlamıştım. Böylece bende kabinden çıkmıştım. Yüzümü yıkadıktan sonra tuvaletten çıkarak bizimkilerin yanına doğru gittim.

Seungmin iyi misin dercersine yüzüme bakıyordu. İyi değildim, olamazdım. Sarhoştu belliydi. Yoksa o bana öyle demezdi biliyordum. Bir kadeh bile içmemiştim. Bu sefer gerçekten hiç keyfim yoktu. Diğerleri bunu fark etmiş olacaklardı ki toparlanmaya başladılar. Seungmin kolumdan tutarak beni kaldırdı. Birlikte arabaya yönelmiştik. Gruptaki herkesi çok severdim hepsini kardeşim olarak görürdüm ama Seungmin benim için her zaman farklı olmuştu. Aramızda daha çok duygusal bir bağ vardı. Jeonginle changbin aynı evde kalırken benle ise seungmin aynı evde kalıyorduk. Changbin bizim evin önünde durdu. Seungmin ile iyi geceler dileyip arabadan inmiştik. Benim keyifsiz olmam yüzünden herkesin keyfi kaçmış gibiydi. Biz böyleydik birimize birşey olunca sanki hepimize aynı şey olmuş gibi üzülürdük. Aslında hepsi farkındaydı. Chan'ı unutamadığımın...

Seungmin'e iyi geceler dedikten sonra yatağıma uzandım ve gözümden akan yaşlara engel olamadım. Ben onu istiyordum sadece onu. Ama o benim değildi bu durum beni mahvediyordu. Hatta belkide ben umrunda dahi değildim.. Yarın okul olmadığını hatırlamamla rahatladım çünkü okula gidemicek kadar kötüydüm.

Telefonumu elime aldım ve Chan ile olan fotoğraflarımıza baktım. Baktım dakikalarca baktım, saatlerce baktım ve sadece ağladım. Hissettiğim tek şey kalbimdeki acıydı. Yarın ise tam tersi olurdu muhtemelen. Bir günüm bir günüme tutmuyordu. Sinir bozucuydu bu. Saate baktım ve geç olduğunu görmemle uyumaya karar verdim. Umarım yaşadığım durum son bulurdu.

ABİ BU NİYE BU KADAR ÜZÜCÜ OLDU ULAN.
DÜZELTİCEM İNS AMİN 777
NYS BB