seni aklımdan cikaramamaya basladim eğer sonrasini merak ediyorsan. şaşırtmadı değil mi? beni de sasirtmamisti gerci. yoon hyung'a bahsettim bir süre sonra. denk gelisimize kadar aklimda yoktu bile bu düşünce. çünkü ilk defa bu kadar yogun ama aynı zamanda endişe verecek derecede bir takim hisler hissediyordum icimde sana karsi.
alaya alacağını sanmıştım ilk basta. aksine bir abi edasiyla yaklasmisti bana. bu hislerimin beni korkutmamasini, her gencin başına gelen güzel bir duygu oldugundan bahsetmisti. sahi korkutmamasi mi gerekiyordu? neydi o zaman tanrı askina bu urperme? neydi o zaman bu hisler?
evet belki de ask, her gencin başını alip donduren güzel bir duyguydu fakat kim taehyung, sen kendi başına bir duyguydun. benliğinle, sehvetinle ve daha sayamadigim binbir ozelliginle, sen, duygunun otesinde geliyordun.
fazla arkadasin yoktu, dışarıdan fazla soğuk duruyordun. ulaşılmazdin. ulasilmazlari oynuyordun. belki de bu yuzden çoğu insan sana yaklasmaya korkuyordu. bunların başında ben gelirdim büyük ihtimalle. herkesin sana karsi bir ilgisi olduğu belliydi ya sen kim taehyung, senin kime ilgin vardi?
bunu asla cozemezdim. jimin ve minhyuk disinda biriyle gozukmezdin. sen kimseyle bile gorunmek istemezdin ki taehyung. neydi seni bu kadar kendini insanlara kapattıran sey? neden kendine surekli yeni duvar oruyordun?
bu duvarları yikip gerçek taehyung'u görmek hakkım degildi biliyorum fakat bu dürtüye engel olamadım.
elimde sana hislerimi, olmayan bizi ve kendimi anlatan sacmasapan bir suru sarki sozuyle geldim.
all the pretty stars shine for you, my love'
you never do, babe, that's just what you do babe
biz, yıldızlara cok yakindik kim taehyung. bunu sen de biliyordun.
gokyuzundeki iki yildizdan farkımız yoktu. birimiz olmayinca sonuyordu digerimiz. biz birlikte yaniyorduk sevgilim, sonmeye de hic niyetimiz yoktu oysa ki.
