DANS EDEN GÖLGE

1. Telafisi Olmayan Acılar.

Selam ben geldiiim, canlar özledim sizi :*)

Nasılsınız, İyisiniz inşallah sınavlar da başladı. Umarım herşey yolundadır.

Bölüm biraz geç geldii ders, okul derken bölüm atmaya zaman kalmıyor haliyle, umarım beğenirsiniz <3

Bu bölümü yazarken çok keyif aldım. "DANS EDEN GÖLGE " ilk yazdığım kitap oldu, yorumlarımızı kalplerimizi esirgemeyelim canlarım.

Şimdiden keyifli okumalar.

❄️❄️❄️

Okumaya başladığınız tarihi buraya bırakabilirsiniz
<3

Soğuktu.

Babam diye tanıdığım adam annemden ve benden ne istiyordu anlamış değildim. Yıllar geçti ama Babam hâlâ aynıydı. O ikilemde kalmış beden bize ait değildi, bizimle değildi eğer öyle olsaydı bu adam bizi severdi kollardı böyle uzaktan değil herşey göründüğü gibi olmuyor olamıyor belki.

Babam kapıyı üzerime kitlemişti. Yüzüm şaşkın halde bakınır oldu etrafa Anneme ne oldu ne dönüyordu bu evde Babam neler saklıyordu. Bilmiyordum bilmiyordum işte kendime kızıyordum ne var ki hemen büyüsem annemi koruyabilsem olanlara çare bulabilsem.

"Çok mu zor du büyümek, hayat denen oyun bizi kendine çekiyordu, İnsanlar korkularından kaçtı da geçmişinden kaçamaz mıydı?

Mutfaktan sesler geliyordu kadın erkek sesleri yankı yapıyordu. Birileri gelmiş olmalıydı Ambulansı mı çağırmıştı acaba? Umarım öyledir ağlamaya başladım annemin durumu nasıldı ne yapacaktım?

Anneme birşey olursa ben yaşayamazdım Hayatım annemden ibaretti, o papatya vanilya kokusuna hasret kalamazdım annem gibi naif temiz bir kadına yapılır mıydı bu canilik? Akıl almaz gibiydi, herşey hızlıca gelişmişti.

Eski ahşap kapıya vurmaya çalıştım, sesim çıkana kadar bağırdım kapıya biri dayandı. "Orada kim var yardıma ihtiyacın var mı?" diye seslendi ince kibar bir ses kadın olmalıydı.

Konuşmaya başladım ama korku içindeydim "Evet, beni buradan çıkarabilir misin çok korkuyorum" odama kısa bir bakış attım kadın konuşmaya başladı "Küçük hanım yerinde kal, seni oradan çıkaracağım korkma tamam
mı?"

Beklemeye koyuldum.. Biraz zaman geçmişti kadın nihayet gelmişti, odadan çıkıp derin bir nefes almıştım Endişeliydim.

"Söyle bakalım küçük hanım yerde kanlar içinde yatan senin annen mi oluyor? Odada neden kilitli kalmıştın burada birşey mi oldu, evde kimse de yok."

"Ne!" Şaşırmış gibi yaptım inanması gerekliydi. "Evet benim annem ve bu nasıl olabilir? kilitli kalmamın sebebini gerçekten bilmiyorum uyuya kalmışım, uyandığımda kapı üzerime kapalıydı. Annemi görmedim sesler duydum sadece." Yalan söylemiştim.

Kadın irkilmişti şüphelenmiş gibiydi. Sanki dediklerime inanmıyordu. Evi baştan aşağı bir sezdi yüzüme baktı endişelenmişti. "Peki...kapıyı açtığım an ilk mutfağa bakar oldun gözlerin öyle söylemiyor ama. Annen'den haberin varmıydı?" sustum, ellerimi kucağımın üzerinde birleştirdim. Kadına bakmamaya yeminli gibiydim.