Bu ses... Nereden geliyordu? Etrafıma bakındım, hayır kimse yoktu.
"Buradayım burada! Aşağıya bak!" Gözlerimi ellerime indirdim, iki çift göz gördüm. Patateste gözler... Garip bir şekilde korkutucudan çok -söylemesi garip ama- sevimliydi..? Normal bir canlınınkinden daha farklı gözlerdi bunlar, iki çizgi. Sadece bu.
"Hey, sana diyorum. Seni cüretkar insan, cidden..."
... Tamamen düşüncelerime dalmıştım. Ama bir dakika, şu an ne oluyor? Böyle bir durumda sessiz kalmak zordu, sesimi engelleyemeden düşüncelerim ağzımdan dökülüverdi, "SEN! SEN BİR PATATESSİN!! KONUŞUYORSUN!"
Ekledim, "... Vay anasını."
Patates dona kalmıştı, bunu beklemiyordu. "Ah, doğru ya siz insanlar için... Bu tamamen doğaüstü bir şey." dedi ve tiksinmiş bir sesle ekledi "Fakat... Beni o kadar elledin ve benden bir ısırık bile aldın, şimdi benden korkuyor musun?"
"Ben..."
"Sen ne? Ne oldu beni yemekten vaz mı geçtin yoksa? Artık senin için yeterince 'iştah açıcı' değil miyim? O delici, adeta hiçbir şey yapmadan ırzıma geçen bakışlarını unutmadım, tüylerim ürperdi..." ... Senin tüylerin yok.
Patatesle gözlerimiz buluştu, o duygudan yoksun çizgilere bakarak konuştum: "Bu, bu... BU HAYATIMIN EN GÜZEL GÜNÜ!! BİR PATATESLE Mİ KONUŞUYORUM?! BU NASIL OLUYOR? HEY, BAY... YA DA BAYAN PATATES? SEN GERÇEK MİSİN HARBİDE-"
Sözlerimi bir öksürük kesti. Ah, doğru ya günlerdir aç ve susuzdum. Tamamen unutmuşum sanırım kendimi biraz fazla kaptırdım.
Sendeleyerek ayağa kalktım ve elimdeki patatesi mutfak tezgahına bıraktım. Bir elimde kenardan aldığım soyulmuş çiğ patates, diğer elim beni tezgaha destekler şekilde musluğa yaklaştım ve suyu açtım.
Patates ürkmüş görünüyordu, "Sen ne..."
Cümlesini tamamlayamadan ağzımı musluğa dayamış, akan suyu içmeye başlamıştım bile. Su ihtiyacımı giderince kenarda duran tuz ve pul biberi aldım, çiğ patatese serpmeye başladım.
"Hey, bekle-"
Büyük bir ısırık aldım. Gözlerim yanımdaki patatese kaydı, bakışları boştu. Tamam, daha önce de boştu ama bu... Bakışlarındaki tüm o canlılık kendini sadece karanlığa bırakmıştı.
"Hm? Bay Patates, iyi misiniz? Ah, yoksa size "Bayan" diye mi hitap etmem lazımdı? Bayan Patates, Bayan Patates iyi misiniz?"
Ve işte, hayatımın anlamı olan o patatesle böyle tanışmıştım.
Hayır devamı gelmeyecek. Tamam belki istenirse gelir, ama isteyenin de akıl sağlığından şüphe duyarım.
...
Tekrardan özür dilerim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
