Amour Series #2 : Aimer La Seule Princesse [COMPLETED]

CHAPTER 22 [END OF BOOK 1]

CHAPTER 22

PINILIT NI Fashie na magising ng maaga. Her body is very sore. Kumikirot ang pagkababae niya, masakit ang buong katawan at para siyang nilalagnat dahil mainit ang katawan niya.

Hindi niya kayang tumayo kaya kinuha niya ang isang stick na nakita niya para maging dantayan niya. Mangiyak-ngiyak na pinilit niyang tumayo at nagbihis.

Fashie look at Timothy, he's sleeping peacefully. Kumunot ang nuo nito at kinapa-kapa ang katawan niya sa tabi nito kaya kaagad niyang inilagay ang unan. His frown immediately faded and he sleep again.

With a heavy heart, she left the bedroom and look for a pen and paper. Fashie's crying hard while she was writing those words on the paper. Siguradong masasaktan dito ang binata, but she has to do this.

She folded the letter then kiss it. Parang dinudurog ang puso niya at patuloy na lumuluha ang mga mata niya. She don't mean every words she've said. Fashie loves him so much!

Inipit niya ang papel saka ipinatong ang crochet sunflower na ginawa niya na ibinigay niya nuon. Wala siyang karapatang dalhin sa pag-alis niya ang mga singsing na ibinigay nito, pero ayaw niyang iwalay ito sa mga daliri niya. 'Yun nalang ang magiging isa sa ala-ala ni Timothy sa kaniya.

Fashie go back to Timothy, she slowly walk to his bed. She saw him still sleeping peacefully, hugging the pillow she put beside him. Umupo siya sa kama at hinaplos ang pisngi nito.

"I'm gonna miss you..." Umiiyak niyang sabi bago walang sawang hinalik-halikan ang buo nitong mukha pati ang likod ng kamay nito.

She's breaking very hard inside. Hindi niya kayang magpatuloy sa buhay nang wala ang binata sa tabi niya. Hindi niya kakayanin...

"M-Mahal na mahal na mahal kita. T-Tandaan mo 'yan, parang awa mo na..." Her voice cracked. Mariin niya itong hinalikan sa mga labi bago humiwalay.

Mas masasaktan pa siya kapag nagtagal siya rito. Mas mahihirapan siyang umalis kapag nakikita niya ang maamo nitong mukha para sa kaniya.

With her heart broken, Fashie force her self to leave his condo. Sigurado siyang hindi na siya makakabalik sa condo nito.

PAUWI sa bahay si Fashie galing sa condo ni Timothy. She thought her parents hasn't arrive yet, but she was wrong because they are at the entrance door waiting for her.

"Fashie! Where the heck you've been?!" Galit na galit na sigaw ng Mommy niya sa kaniya.

She didn't know they went home, akala niya matagal ang mga ito sa business trip ng mga ito sa Japan.

"Answer me, Fashie Marquez Guerrero!" Napaigtad siya sa lakas ng boses ng Mommy niya. The maids are looking at them but they immediately look away and continue doing their business.

"Sa kaibigan-"

"I call your friends, you're not with them. Anong oras na, Fashie! 11 pm. Seriously? Ganito ka ba lagi umuwi kapag wala kami?! Bakit hindi namin nalalaman 'to?! Daday!" Galit na tawag nito sa Yaya niya. Ang Daddy niya sa tabi ay tahimik lang, akala niya ay hindi ito galit sa kaniya pero nagkakamali siya.

"Daddy..."

"What did you do that your bodyguards didn't report to us?" Malamig na sabi nito.

Bago pa siya makasagot ay dumating na si Daday na humahangos saka natatakot na tumingin sa kaniya.

"Lagi bang ganito umuwi si Fashie, Daday?" Ger mother asked ate Daday.

Fashie silently shook her head to tell ate Daday to lie.

"Daday! Answer me!"

Nangungusap ang mata nito saka humingi ng tawad sa kaniya. "Sorry, seniorita." Hinarap nito ang Mommy niya. "H-Hindi naman po madalas na gabi siya umuwi, pero madalas pong wala rito si Seniorita."