So High | Ironstrange

2.

"Kim olman umrumda değil sarı kafa." Strange bastıramadığı sinirle konumuştu.

"Dilinize dikkat edin." Stevede ondan geri kalır yanı yoktu. Tony sahit olduğu görüntüyle birazdan bir birini yumruklamak üzere olacak ikiliye ulasarak onlara seslenmişti.

"Stephen? Bay Rogers?" Ikiside kafasını çevirip şaşkınca Tonye bakmıştı. "Neler oluyor?" Tony onlara soru sorarken eşinin kolunu okşamayı unutmamıştı.

"Sizinle burada karşılaşmak ne güzel Bay Stark. Böyle karşılaşmak ne kadar üzücü olsada haddini bilmeyen bu adamla uğraşmakta bir o kadar yorucu." Tony kaşlarına çatarak Rogers a sonra da sinirden renk değiştirmek üzere olan eşine bakmıştı. "Hayatım sakinleş lütfen." Tony eşini sakinleştirmek amaçlı elini tutmuştu.

Steve gözlerini kısarak olanları anlamaya çalışıyordu. "Hayatım" kelimesiyle tartıştığı adamın Dr.Strange olduğunu anlamıştı. Anladığı şeyle alayla gülmeden edemedi. Herkese adını duyuran bu Doktor aynı zamanda Tony'nin eşiydi.

"Sorun yok aslında. Sadece omzuma çarpması sonucu bir garsonun üzerine düşmek zorunda kalmam hiç sorun değil." Stephen sinirle solurken, Steve bir kaşını kaldırarak "Ben özürümü diledim. Ama hala kavga çıkarmaya çalışan sizsiniz. Üzgünüm Bay Stark, sizin karşınızda da bu kavgayı devam ettiriyoruz. "

Strange yavas yavaş anlamaya başladığı şeyle Tony'e dönmüştü. "Siz tanışıyor musunuz?" Tony gergince kafasını sallayarak "Yeni ortağımız. Bugün imzaladık hatta birlikte kutlama yapmayı düşünuyorduk. Sana da soracaktım ama...  benden önce tanışmışsınız."

Stephen az da olsa sinirini boğarak eski haline dönmeye çalıştı. Steve kötü bir imaj çizmenin makamına ve karakterine doğru bir getirgi göstermeyeceğini düsünerek "Bay Strange, az önceki olayı unutmuş gibi davranmaya ne dersiniz? Yeni bir başlanğıc yapmak daha iyi olacaktır. Sonuçta ortak sayılıyoruz eşinizle."

Stephen gözucuyla Tony'e bakmıştı. Tony anlayış kafasını sallayınca derjn bir nefes vererek elini Steve uzatmıştı. "Ben Doktor Stephen Vincente Strange." Tony, Stephenin kendini tanıtmasına hayrandı. O dik duruşu ve kendini saygıyla taktim edişi...

Steve hafif kısılı gozleri ve ciddi yüzüyle "Steven Grant Rogers. Savunma bakanı." Stephen savunma bakanı olduğunu öğrendiyi adamı kısaca süzmüştü. Stephen egoist birisiydi. Insanların makamları onu ilgilendirmezdi. Kendisinin onlardan daha iyi bir mesleğe sahip olduğunu düşünüyordu.

Tony bıkkınca göz devirerek "Herşey hall oldunduğuna göre artık hayatlarımıza devam ede biliriz." Stephen kafasını iki yana sallayarak eşinin elini daha sıkı tuttu. Stevese ona tam olarak bilinmeye gülümsemeyle bakmıştı.

"Görüşürüz Bay Rogers."  Step hiç samimi olmayan bir tavırda söylerek Tonyde cekiştirerek arkasını dönmuştü. Tony kaşlarını çatarak  onu cekiştiren eşini durdurmaya çalışmıştı. Tam ağzını açacağı sırada "Bay Strange, Eşinizle birlikte bizimle yemeğe katılmak ister misiniz? bugün için özür yemeği olarak kabul ede bilirsiniz."

Strange yanındaki Tony'e baktığında onun onaylayan bir bakış attığını görmüştü. Ama her zamanki gibi Strange kendi bildiğini okumaya devam etmişti. "Teklifiniz için teşekkür ederiz Bay Rogers. Ama eşimle bugün baş başa bir yemek için birlikteyiz. Bu yüzden başka bir zaman."

Rogers ne kadar bu duruma bozulsa da belli etmeyerek kafasıni sallamıştı. Tony gülümseyerek Steve'ye el sallamıştı. "Teklif için teşekkür ederiz. Görüşürüz Steven." Rogers gülumseyerek ona el sallamıştı. Ikili yanında uzaklaştığındaysa aniden irkilerek elini indirmişti.

Stephen sinirle yanındaki eşine bakarak "O sarı kafaya fazla gülümsemeyi bırak." El-ele resturantın çıkışına adımlarken Tony kaşlarını hafif çatarak "Ne? Nedenki?" Dışarı çıktıkalrında ikiside durmuştu. Stephen sinirle ona bakmış "Adam bundan yüz bularak sana yakın davranıyor. Sana bakışlarıda hoşuma gitmedi."