Ik wil je | mabbie

2 | flashbacks

Matthy opent zijn ogen en knijpt ze meteen weer dicht. Het is veel te licht voor zijn arme oogjes. Hij komt langzaam omhoog en het gebonk in zijn hoofd begint gelijk. Hij valt zuchtend weer achterover. Waarom moest Frank hem ook al die shotjes voeren. Alles is ook vrij wazig van die avond. "En, hoe is de kater," vraagt Koen. "Ik wil het er niet over hebben," mompelt hij en Koen lacht. "Jij was by far het meest bezopen van iedereen," lacht Milo. "Was het echt zo erg?" Hij komt weer overeind en opent zijn ogen. "Nou, ja," lacht Koen. "Hier, paracetamol," zegt Raoul die een glas water naar hem toe schuift. 

"Waar is Robbie eigenlijk," vraagt Matthy na een tijdje. "Die is al naar huis," zegt Milo en hij knikt. Gek, meestal hebben ze een ochtendje met z'n allen na het ontbijt. Hij vist zijn telefoon uit zijn broekzak en stuurt Robbie snel een appje. 

U: Ben je oke?

Matthy zit met zijn hoofd op zijn hand geleund, luisterend naar de verhalen van de jongens van gisteravond. "En, Matt, jij nog iets wilds gedaan," vraagt Koen met een grijns. "Als ik heel eerlijk ben, herinner ik me vrij weinig van gisteravond." De jongens schieten in de lach. "Als je het maar leuk hebt gehad," zegt Raoul en hij knikt. "Dat zeker," grijnst hij. "Maar jongens. Ik denk dat ik maar eens naar huis ga. Anders zit ik hier over een uur nog." "Dat heb je goed Matt, rijd wel een beetje veilig," zegt Raoul en hij knikt. "Dat altijd papa Roelie." 

Matthy geeft de jongens een knuffel voordat hij de deur uit loopt. Hij vist zijn auto sleutels uit zijn jaszak en opent de auto. Als hij in is gestapt ademt hij even uit. Heeft hij oprecht zoveel gezopen dat hij zich gewoon niets herinnert na al die shotjes? Dadelijk heeft hij zich zwaar misdragen. Of hij is heel lief geweest, maar dat betwijfeld hij. Als je je niets meer herinnert na een avond zuipen, kan je nooit met goede verhalen eindigen, toch?

Hij start de auto en begint aan zijn weg naar huis. Steeds probeert hij zich opnieuw en opnieuw te bedenken wat hij nou eigenlijk allemaal gedaan heeft. Hij weet nog dat hij begon, daarna even gestopt is, omdat hij hem al aardig voelde. Hij herinnert zich de hele preek van Frank dat hij saai aan het doen was. En dat hij zijn innerlijke Milo naar buiten moest laten. En toen kwamen de shotjes. Volgens mij allemaal, erg sterke drank. Hij herinnert zich de body shots, de vieze tequila shots. Hij kan die ook nooit correct uitvoeren.

Maar vanaf dat moment wordt het voor hem eigenlijk al best snel, vrij wazig. Dat zou misschien kunnen liggen aan de 5 tequila, maar hè. Je kunt het nooit zeker weten. Hij weet nog wel hoe hij strompelend naar Robbie toe is gelopen. Maar vanaf dat moment, een groot gat. Tot ze naar huis gingen. Hij hing aan de arm van Milo, die hem aan het ondersteunen was. Hij was er echt heel slecht aantoe. Koen ook, die heeft nog lopen kotsen. Misschien had hij dat ook wel moeten doen, dan was zijn kater misschien iets minder geweest.

Wat is er in hemelsnaam in de tussentijd gebeurd? Iets zit hem dwars. Dus zijn lichaam weet dat er iets niet klopt, maar zijn hersenen lopen nog achter. Hij zit zo diep in de gedachtes dat hij bijna aan het spookrijden is. Een harde toeter haalt hem uit zijn gedachtes en hij zwaait het stuur naar rechts. Dat scheelde ook maar niets. Hij moet echt even beter opletten. Hij rijdt de rest van de weg naar huis en doet daar zijn voordeur open. Eerst maar eens douchen.

Als hij het warme water over zijn lichaam voelt stromen, sluit hij even zijn ogen. Zijn lichaam vindt de warmte fijn. Heel zijn lichaam ontspant en hij laat een blije zucht horen. Dit gevoel heeft hij eerder gehad. Maar wanneer? Gisteravond? Wat heeft hij in hemelsnaam kunnen doen in de tussentijd? Misschien denkt hij er ook wel iets té veel over na. Maar het zit hem gewoon dwars. Het zit hem ook dwars dat Robbie gewoon weg is gegaan. Had hij niet even kunnen blijven tot hij op zijn minst wakker was? Hij heeft ook nog steeds niet op zijn appje gereageerd. Dat zit hem ook dwars. Hij heeft dat appje toch al wel zeker 4 uur geleden verstuurd. Misschien heeft hij wel zo'n enorme kater dat hij meteen op bed is gaan liggen en in slaap is gevallen. Dat zal het vast zijn.

Hij zet de douche uit en komt eronder vandaan. Hij droogt zichzelf af en veegt de condens van de spiegel. Hij bekijkt zichzelf even. Donkere kringen zijn te zien onder zijn ogen alsof hij 5 nachten niet heeft geslapen. Hij gaat nooit meer drinken. Of niet meer naar Frank luisteren. Als Frank Slotta in de buurt is, betekent het altijd dat het fout gaat. Hij stapt de badkamer uit en kleed zich aan. Hij loopt naar beneden en ploft op de bank neer. Hij zal toch echt iets moeten gaan eten.

Hij zet zijn televisie aan en klikt de app spotify aan. Hij zet zijn gelikete nummers aan en loopt naar de keuken. Al neuriënd staat hij zijn eten te maken. Noodles. Noodles zijn een van de beste dingen om te maken als je een flinke kater hebt. Het is lekker zout, het glijd makkelijk naar binnen, het warmt je hart gewoon. Hij had ook oprecht zin in iets lekker warms. Hij kijkt op als het nummer 'ik wil je' op komt. Hmm, dit nummer heeft hij lang niet gehoord.

"Ik wil je, blijf bij me. Hou van me, ga nooit meer weg" zingt hij zachtjes mee als hij zijn noodles in een bord giet. Beelden van gisteravond komen bij hem terug. Hey, dit nummer heeft hij gisteren nog met Robbie lopen zingen. Nou ja, schreeuwen dan, ik denk niet dat je dat zingen kan noemen. Hij loopt naar de bank en gaat gelukkig met zijn noodles zitten. Als het nummer tot zijn einde komt schiet er weer een beeld van gisteravond door zijn hoofd. Hij laat nog net niet zijn noodles vallen. "Oh, mijn, god" mompelt hij als hij realiseert wat er gebeurd is. Hij heeft gewoon met Robbie gezoend.