Ik wil je | mabbie

9 | slapen

Matthy zit zenuwachtig met zijn vingers te spelen. Robbie is drinken pakken. Hij kan niet geloven dat hij heeft gevraagd of hij naast hem wilt slapen. Misschien zei hij wel gewoon ja uit medelijden. "Niet zo veel nadenken Matt," zegt Robbie zachtjes als hij naast hem gaat zitten. "Sorry," zucht hij en haalt een hand gefrustreerd door zijn haren. "Dat is oke, waar was je over aan het nadenken?" "Niets, het is toch stom," zucht Matthy, schuddend met zijn hoofd. "Nee, dat is het niet, vertel," zegt Robbie en legt zijn hand op het been van Matthy. "Of je, wel oprecht naast me wil slapen. Of omdat je het zei uit medelijden," zegt hij dan. "Lieverd, luister. Ik ben altijd eerlijk met jou oke? Ik ben net zo eerlijk als jij met mij bent. Als ik het niet had gewild, had ik dat wel aangegeven. Goed?" Matthy knikt en glimlacht dan kleintjes. "Kijk, dat wil ik zien," glimlacht Robbie. 

"Matt, kom, gaan we lekker slapen," zegt Robbie als hij moeite heeft om zijn ogen open te houden. "Mhm," mompelt hij moe. Robbie gaat even door zijn haren en Matthy sluit zijn ogen. "Vind je dat fijn," vraagt Robbie en hij knikt. "Kom, gaan we boven knuffelen. Hoe klinkt dat?" "Heel goed," zegt Matthy zacht en Robbie glimlacht. Ze lopen samen naar boven en Matthy trekt zijn shirt over zijn hoofd. Hij draait zich om naar zijn kledingkast om een shirt te pakken en ziet Robbie hem bekijken. Hij voelt zijn wangen rood worden. Robbie grijnst kleintjes. "Slaap je altijd in een shirt," vraagt Robbie en hij schudt zijn hoofd. "Nee, maar als het warm is ga ik zweten en ik vind het vies als dat in mijn bed komt. Heb ik liever dat het in een shirt zit die ik in de was kan gooien." "Ah, vind je het erg als ik zonder shirt slaap," vraagt Robbie en hij schudt met zijn hoofd. "Doe je altijd toch. Niet opeens gaan veranderen," zegt Matthy en Robbie glimlacht. "Oke," glimlacht hij.

Matthy ploft op zijn bed neer en Robbie laat een lach horen. "Lach je me nou gewoon uit?" "Je ligt als een zeester," lacht Robbie. "Ligt best comfortabel eigenlijk," zegt Matthy eerlijk. "Blijf liggen," zegt Robbie en hij gaat op het einde van zijn rug zitten. "Wat doe je? Oh- hm, warme handen," mompelt Matthy en legt zijn hoofd terug in zijn kussen. Robbie zijn handen masseren zijn rug en Matthy sluit zijn ogen. "Als ik je pijn doe moet je het zeggen hè?" "Ah joh, ik val hier eerder van in slaap dan dat je me pijn doet." "Dat is ook weer niet de bedoeling," zegt hij en laat zich langs Matthy vallen. "Nou," pruilt Matthy en Robbie glimlacht. "Ik geef je wel een keer een goede massage, geen zorgen," knipoogt hij en de wangen van de blonde jongen tegenover hem worden vuur rood.

"Ik vind het echt schattig hoe jij bloost om bijna alles, ik wist helemaal niet dat jij dat zo snel had," glimlacht Robbie als hij zijn duim over zijn wang haalt. "Ik ook niet," mompelt Matthy. "Nou kom, laten we even goed in bed gaan liggen, dit wordt lastig knuffelen," zegt Robbie en Matthy knikt met tegenzin. Hij ligt oprecht heel lekker. Met tegenzin kruipt Matthy onder de dekens. Robbie opent een arm en Matthy kijkt hem even aan. Robbie zucht lachend en pakt Matthy bij zijn heupen vast. Hij trekt hem naar zich toe en slaat zijn armen om hem heen. "Dit voelt heel, geforceerd," zegt Matthy lachend, geen kant op kunnend. "Ga comfortabel liggen dan." Matthy duwt Robbie op zijn rug en legt zijn hoofd op de borst van Robbie. Zijn arm slaat hij om zijn middel. "Comfortabel voor jou," vraagt hij aan Robbie, die knikt.

"Ik ben trots op jou Matt," zegt Robbie na een tijdje stilte. "Hoezo?" "Nou, hoe jij je zo snel al zo volledig hebt geaccepteerd. Je had ook kunnen walgen ervan," zegt Robbie. "Dat had ik sowieso niet gekund. Want dan had ik ook van jou moeten walgen en dat kan ik niet." Robbie glimlacht en gaat met zijn vingers door de haren van Matthy. "Maar het komt vooral door jou, dat ik mezelf zo snel geaccepteerd heb." "Hoezo?" "Omdat jij er bent. Ik kan er met jou over praten waardoor ik niet nadenk. Al denk ik na, jij hebt overal een antwoord op. En jij hebt mij twee jaar geleden al laten zien dat je trots mag zijn op wie je bent. En dat je dan ook gewoon van jezelf mag houden. Zonder jou had ik dit ten eerste nooit geweten. En als ik dit zonder jou had moeten doen, was er nu nog niets gebeurd, dat kan ik je wel vertellen." "Veel te lief ben jij," glimlacht Robbie en Matthy schudt zijn hoofd. "Ik ben gewoon heel eerlijk met jou," zegt hij. "En ik ben blij dat je dat bent," zegt Robbie met een glimlach.

Matthy bestudeert even Robbie zijn lichaam en zijn ogen vallen op zijn schouders. Één sproetje, twee sproetjes, drie sproetjes, vier, vijf, tien, twintig, vijftig. Wauw, wat heeft hij veel sproetjes. "Waar kijk je naar?" "Je sproetjes." "Oh," zegt Robbie zacht. "Wat," vraagt Matthy als hij hem in de ogen aankijkt. "Is een van mijn grootste onzekerheden om eerlijk te zijn." "Wat?!" Matthy schiet omhoog uit Robbie zijn armen en leunt op zijn arm. "Echt?" Robbie knikt, wegkijkend van Matthy. Matthy legt zijn vingers onder de kin van Robbie zodat hij hem weer aan kijkt. "Ik vind ze mooi, prachtig zelfs," zegt hij zacht en Robbie zijn wangen worden rood. "Je bent mooi Robbie van de Graaf," glimlacht Matthy. "Noem je me nou mooi?" "Mhm, en geen woord is gelogen." 

Matthy ligt weer terug op Robbie zijn borst, luisterend naar de hartslag van Robbie met gesloten ogen. "Dit is echt mijn happy place nu," zegt Matthy. "En mijn safe space," voegt hij eraan toe. "Jij bent ook die van mij Matt," fluistert Robbie. Matthy kruipt iets dichter tegen Robbie aan en Robbie gaat weer met zijn vingers door de haren van Matthy. Robbie glimlacht als hij zijn lichaam voelt ontspannen. Niet veel later hoort hij zacht gesnurk bij de jongen op zijn borstkas vandaan komen. Hij klikt het licht uit en gaat iets beter in zijn kussen liggen, voordat hij ook zijn ogen sluit.