" ကလေးငယ် ထတော့ကွယ် သိပ်အိပ်ပုတ်ကြီးတာပဲ"
"အန်တီနော် ငြိုငြင်တာလား"
"ငြိုငြင်ရဘူးနော် တို့ကချစ်လို့တောင်မဝဘူး"
"ဟွန့် အပျိုကြီးနော် "
"ထတော့ ဒီနေ့ တို့ဆိုင်သွားမာ လိုက်မယ်ဆိုပီးတော့ နေဖင်ထိုးအောင်အိပ်နေတယ်"
ယွန်း နှာခေါင်းလေးကိုသာသာလေးညှစ်ရင်း
နှုတ်ခမ်းတို့ကိုမက်မောစွာနမ်းရှိုက်လာပြန်သည်
"အချိုဆုံးကပျားရည်ထင်ထားတာ ခုတော့ ပန်တီ့နှုတ်ခမ်းလောက်မချိုမှန်းသိသွားပီ"
"အတတ်ကလေး မျက်နာသစ်တော့ "
"အချစ်သစ်ပေး"
"ကယ် ဟုတ်ပါပီရှင်"
___-----
"အမလေး ဆင်းလာသေးတယ်နော်"
"ဟီး ဟီး မမကလဲ "
"မလဲဘူး မိန်းမယူဦးမာ "
နဒီ့ကိုကြည့်ရင်းပြောလာသည်မို့ခေါင်းသာငုံထားလိုက်တော့သည်
"မွှေးနေတာပဲ ဘာဟင်းတွေလဲမေမေ"
"ရှင်လေးအကြိုက်တွေပဲ "
"အ့ကြောင့်ချစ်တာ မွ"
"မေမေတောင်းပန်ပါတယ် သမီးလေးရယ်"
"ဟော မေမေကတော့ မငိုရဘူးလေ ယွန်းကိုအတိုးချပီးချစ်ပေးပေါ့ "
"မေမေ့သမီးလေးကသိပ်သိတတ်တာပဲ"
"ကယ်ကယ် ဘယ်ချိန်မှစားရမှာတုန်းတော်"
"ခုပဲစားတော့မာပါကြီးမြရဲ့"
ယွန်းဘဝဟာအရင်လိုခြောက်ကပ်မနေတော့ပါ
ချစ်ရတဲ့မိသားစု ချစ်ရတဲ့သူ အားလုံးရှိနေပါပီ
တမလွန်ကမေမေနှစ်ယောက်လဲစိတ်ချလက်ချနေပါတော့
"အန်တီ!"
"အို လန့်လိုက်တာကလေးမရယ်"
"အကျီကဘာလို့အ့လောက်တိုနေတာလဲ"
"မတိုပါဘူး ပုံမှန်လဲဒီလောက်ပဲကို"
"မရဘူးပြန်လဲ "
"ဟော ဟုတ်ပါပီရှင် ခနလေးစောင့်"
အကျီအောက်ကခါးဖြူဖြူလေးကိုဘယ်သူ့ကိုမှမမြင်စေချင်ပါ အန်တီကယွန်းအပိုင်မလို့ သိပ်ကိုတွန့်တိုရပါသည်
YOU ARE READING
ဓူဝံကြယ်လေး (Completed)
Romanceနာကျင်မှုတွေကြားထဲကရုန်းထွက်ပီးရင်တော့ ပျော်စရာဆိုတာရှာတွေ့မာလားအန်တီ
