RUN•{YOONMIN}

~3~

Hello!

Nabersiniz?

Walla ben heç ey değilim canım kankişkom bizim okula naklini verdi cuma gelecekti fakat bir orospu çocuğu nakil vermiş o gelcek(zorbalık yapıcam haberi yok) bir de yengeniz trip atıyor taktik verin gencolar

Neyse bir de bir şey söylemek istiyorum ben az önce 2. Bölümü okudum 1. Şahıs ağzından 3. Şahıs ağzına geçmişim bir anda.

Gözümden kaçmış very very sorry bir daha olmayacak söz veriyorum.

Sizleri seviyorum o zaman...

İyi okumalar:)

°°°

Sabah beynimi delen alarm sesi ile uyandım. Resmen her yerimi ter basmıştı dün o kalın kıyafetleri çıkarmadığım için olmalıydı. Bi ara da kâbus gördüğümü hatırlıyorum belki de ondandır.

Telefonumu alıp saate baktım saa- siktir okula geç kaldım. Taehyungdan bilmem kaç cevapsız arama ve mesaj vardı.

Hızla kalkıp elimi yüzümü yıkadım gözlerim şişmişti umursamadım hızla üstümü değiştirip çantamı da alarak evden çıktım.

Çok geç kalmıştım koşa koşa gidersem belki bir sonraki derse yetişebilirdim. Koşmaya başladım uzun bir süre olmuştu arada bir yorulduğum için yürüyüp sonra tekrar koşmaya başlıyordum. Az kalmıştı okula tekrar koşmaya başladığımda saate bakmak için telefonu açtım bakarken birine çarptım. Yere düştüm. Popom fena acımıştı.

Çarptığım kişiye baktım o da düşmüştü özür dilemek için ayağa kalktığımda o kişinin... Ah siktir neden ya neden!

Yoongi.

Dünkü adama çarpmıştım çok sinirli gözüküyordu bana baktığında titremiştim resmen. Eğilip ondan özür dilemeye başladım. "Ben çok özür dilerim yemin ederim önüme bakmıyordum çok özür dilerim."

Sinirli bir şekilde üstüme gelmeye başlamıştı. Aha beni dövecek, sıçtım. Yakamdan tutup kendine çektiğinde bir an arkama baktı kısık sesle bir küfür edip beni bırakarak koşmaya başladı. Ben ne olduğunu anlamadan yanımdan ona doğru hızla koşan 4-5 tane adam vardı.

İlk defa bu adamlar bu adamı kovalayan kişiler işime yaramıştı. Onları çok umursamadım ve tekrardan hızla okula gittim. Geldiğimde herkes sınıfındaydı. Kendi sınıfımın kapısına gidip tıkladım içeri girip öğretmeni aradım fakat öğretmen ortalıkta yok gibiydi.

Kendi sırama bakıp taehyungu gördüm hızla yanına gidip çantamı sıraya bıraktım ve yanına oturdum. "Neden bu kadar geç kaldın?" Diye sordu. Endişeli gibiydi.

"Öğretmen nerde?" Diye sordum "karısı doğum yapacakmış bu yüzden bu hafta onla olan bütün derslerimiz boş. Sen boş ver onu da neden geç kaldığını söyle." Öğretmen olmadığı için rahatlamıştım. Derin bir nefes vererek taehyunga döndüm.

"Dün akşam işten çıkıp eve giderken evin önünde içen iki üç adam vardı onlara görünmeden kapıya gittim fakat ellerim titrediği için bir türlü açamadım sonra o adamların sesini arkamda duydum. Arkamı döndüğümde adamlar dinime gitmişti tam bana zarar verecekleri sıra sana anlattığım şu adam varya evime zorla giren o beni kurtarmıştı."

"Oha be! Şuan iyisin ama değil mi?"

"Evet evet iyiyim merak etme fakat sabah koşarken o adama çarptım çok sinirli gözüküyordu."

"Merak etme hiç bir şey yapamaz." Değil mi? Bir şey yapamazdı bana. Derin düşüncelere dalmıştım. Cidden ona çarptığım için beni bulup zarar veremezdi... Değil mi?