"...benim sorunum ne amk?.."
sıçtığımın okuluna gitmekten bıktım. ilerde ne yapmak istediğimi bilmeme rağmen o kadar uzak gelmeye başladı ki gözüme, belki de başka bir hayal seçmeliyim diyorum bazen. tek sorun hiçbir şeye ilgimin olmaması. eskiden ilgilendiğim şeyler, şuan hala sevdiğim şeyler ve artık ne bok varsa hiçbiriyle uğraşmaktan zevk alamıyorum artık. maddi hiçbir değeri olmasa dahi çoğu insandan daha çok değer verdiğim, yıllardır kullandığım telefon tamamen bozuldu. o kadar eski ki ekran bulup yaptıramam bile, dokunmatik sıfır. yine yıllardır kullandığım dizüstü bilgisayarımın da touchpadi bozuldu geçen gün, düzeltmek için yapabildiğimi yaptım ama bir sike yaramadı. parasında da değilim. duygusal bir bağ vardı bunlarla aramda. sorgulama gerektirmiyor, öyle işte. telefonumu değiştirme düşüncesi kelimelere dökemeyeceğim saçma salak kaygılar yaratıyor.
annemle aram hala bok gibi. kendimle aram hala bok gibi. okulla aramı zaten konuşmaya gerek yok. ne yapmam gerektiğini de bilmiyorum. keşke gözlerimi kapatıp sonsuza kadar uyuyabilsem. ölmek de istemiyorum. gözlerimi kapatıp bütün sorumluluklar, sorunlar ve yalnızlıklardan uzaklaşmak istiyorum sadece. dışarı çıkmak istiyorum, yapacak enerjim yok. insan gibi arkadaş edinmek istiyorum, o konuda da salak bir otistikliğim var. yok hacı beceremiyorum ben amk. arkadaş olsa ne yazar benim konuşabilicek enerjim olmadıktan sonra. yalnızlıktan bıktım. birilerini özlemekten bıktım. kendimden bıktım. bu ekonomik krizden bıktım. ülkemin gerizekalı insanından bıktım. ailemden bıktım. hayatımdan bıktım. dünyadan nefret ediyorum. insanlardan da öyle. gebersem de kurtulsam keşke.
