Take it, it's yours (Gauthier #1)

Take it, it's yours 3

Marriage #03

IF GOD WOULD give me a chance to choose a family I would still choose them. The Moretti's, of course. But sometimes being a Moretti is not hella fun. My parents will always have the last word. Palagi sila ang nag de-desisyin para sa akin.

And because I don't want to disappoint them ay palagi ko silang sinusunod. They're a good parents but I can't say that they are great. I still remember how they punish me for not obeying them. At ayoko maulit iyon.

"You are going to marry the eldest son of the Gauthier's family, Caroline." It was my mom.

I bit my lower lip at yumuko. Gusto kong tumutol. Hindi ko gusto ang magpakasal sa taong hindi ko mahal at never ko pang nakita. Kailan ko ba makukuha ang kaligayahan na noon pa nilang pinagkait sa akin? When can I decide for myself? Why are they doing this to me? Hindi naman sila ganito sa mga kapatid ko. Bakit ako?

"Why? Why do I have to marry him, ma?" My voice cracked. Hindi ko magawa ang tumingin sa kanila. Nasasaktan ako sa padalos dalos nilang desisyon.

"Because we need him, Caroline. Mas lalong lalakas ang pamilya natin sa tulong niya. We are also doing this for your own good." My dad said.

"Is it really for me papá?" Mapakla akong ngumiti sa kaniya.

"What did you say, Caroline?" Mariin na tanong ni mama.

Hinawakan ni papa ang kamay ni mama. He's trying to calm her down. Lakas luob ko silang tinignan. Mariin kong kinagat ang ibabang labi ko ng magtama ang tingin namin ni mama. Her eyes are fuming. She's really mad.

"Wag mong pagalitan ang anak mo, Geralydn. Normal lang ang kaniyang naging raksyon. She's still in shock please don't scold her." Malambing na sabi ni papá kay mamá. Tumingin sa akin si papa at ngumiti "I want to explain everything to you, anak. But I don't know where to start. But I am doing this for you and for our family, mi figlia."

"Paano kung ayaw ko?" Pag-ulit ko sa sinabi ko "When are you gonna let me decide for myself, papa? Hindi na po ako bata."

Inis na tumawa si mamá at galit na tumingin sa akin. "Hindi ka na bata? And you want to decide for yourself? Let me remind you, Caroline that you are still under our roof. At Baka nakakalimotan mo kung anong papel ko sa buhay mo. Ako ang nagluwal sa'yo. Ako ang nagpakain sa'yo. Ako ang bumihis sa'yo. Ako ang nag-alaga sa'yo. I am your mother and I will decide what I think is the best for you at sa pamilya na matagal kong pinag-iingatan, Caroline." Mariin na sabi ni mamá.

Mariin kong kinagat ang ibabang labi ko dahil sa sinabi ni mamá. My mom is a good person but she was never a good mother to me. Lahat ng atensyon niya noon ay nasa mga lalaki kong kapatid. Hanggang ngayon parin naman ay sina Aideon, Kier at Dimitri ang paborito niya. Everything I do for her will never be enough.

Pero kahit na ganito ang pakikitungo sa akin ni mamá ay hindi ako nakakalimotan ni papá. Since I was a kid he always shower me with love. He always reminds me of how much he cares for me. He is a good father.

Hindi na ako nakipagtalo kay mamá. In the end ay wala akong nagawa kundi ang sumang-ayon sa gusto nila. After all they always have the last word. She doesn't care about how much she is hurting me. Kahit nahihirapan akong abotin ang gusto niya ay ginagawa ko parin ito para sa kaniya. But it seems like hindi talaga ito sapat para sa kaniya.

"Tumakas ka nanaman ba sa mansion niyo?" It was Irene.

I took a sip sa juice na binigay niya sa akin. Sa tuwing may problema ako ay si Irene ang palagi kong tinatakbohan. She always gives me a good advice and she always comfort me. She's the best sister that I never had.