Ana's POV
თენდება ორშაბათი,ისევ და ისევ სკოლაში წასვლა არ მინდა,დღეს მოდუნებული ვარ,ორ საათზე გავიღვიძე შემდეგ კი საწოლიდანაც ვერ დგებოდიზციტახანში გავედი ზალაში დედა და მამა სახლში არ იყვნენ მამა ალბათ სამსახურშია ხოლო ალბათ დედაც წესით უნდა მოვიდეს უკვე,მარიც მარტო ყოფნა აღარ მინდა,მოვიეყინე იმედია მარი მალე მოვა,გარედ მაინც არ გავალ მაგრამმ სხვების ნახვაც მინდა,რას ვიზამთ არ მინდა იმ კაცის ნახვა ისეთი ბედი მაქვს პირველივე ის შემეფეთება,რამე რომ მითხრას? ისევ ის რომ გააკეთოს? {მოვიკიდე ხელი ზურგზე} ან უარესი... {თვალებიდან ცრემლი წამომივიდა} ტელეფონზე ესემესი მოვიდა ავიღე და დედასგან იყო თურმე რამდენჯერ დაურეკავსს
ესემესი გავხსენი და ეწერა:
"დედა"- დე,ცოტახანს შემაგვიანდება,მალე მოვალ თან რაღაც უნდა გითხრა
"მე"- კაი დეეე
ველოდებოდი როდის მოვიდოდა თან მაინტერესებდა რა უნდა ეთქვა მოვიწყენე ამიტომ ფიკის წერა დავიწყე,ესეც მომბეზრდა არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა რა დროსაც ჩემი და მოვიდაა უჰუუ რამეს გავაკეთებ მაინც
"მარი"- მოვედიიი
"მე"- ძალიანაც კარგიი
"მარი"- რაღაც ძალიან კარგ ხასიათზე ხარ
"მე"- შენი ნახვა გამიხარდა დაააა
"მარი"- მართლა?
"მე"- მარტო ვარ მოვიწყინე და
"მარი"- არ გინდა....გარედ გამოხვიდე და სკოლაში იარო?
"მე"- ...
"მარი"- რომ მოიწყინო იმიტომ არ მითქვამს,არაფერს გეტყვის, გპირდები მარტო არ დაგტოვებ თათიასაც ვეტყვი რომ მარტო არ იყო
"მე"- მოვიფიქრებ,ისეე მარიი
"მარი"- ხოო
"მე"- დედას არ დაურეკია?
"მარი"- არა,რახდება?გირეკავდა? რაო?
"მე"- მეძინა ხოდა ესემესი დაუტოვებია მალე მოვალო და რაღაც უნდა გითხრაო
