Aşk Beklentisi

2.Bölüm Ateş Ölçer

"Seni sevdim küçük prenses..."demişti.Neden aniden böyle birşey demişti?Çok merak ediyordum.Ama neden öyle dedin diye soramadım...
Matematik dersi bitti ve teneffüse girdik.Elisa yanıma geldi ve "Dışarıya çıkalım mı?" diye sordu.Başımı onaylarcasına salladım.Merdivenlerden iniyordum ki Doğan'ı bizim sınıftan Efe ile konuşurken gördüm.Doğan bana güldü ve hemen kafasını çevirip Efe'ye birşeyler anlatmaya devam etti.Yüzüm kaskatı kesilmişti.Çok utanıyordum ve korkmuş gibi duruyordum.Elisa koluma dokundu ve şöyle dedi "İyi misin Defne?" korkmuşa benziyordu."İyiyim" dedim ve suskunluğumu korumaya devam ettim.
Arka bahçedeydik,arka bahçede basketbol sahası ve banklar vardı.Sahada 7.Sınıflar maç yapıyordu.Elisa mutlu gözüküyordu.Sanki sevdiği birisi varmış gibi yerinde duramıyordu."Noldu Elisa birisine falan aşık mı oldun?" dedim onun cevabı ise "Efe sürekli bana bakıp sırıtıyor ve sanki bana yakın davranıyor." dedi ve ufak bir kahkaha attı.Bende "Sanırım seni seviyor." dedim o ise başını saklamakla yetindi.
Zil çaldı kalktık ve merdivenlerden çıkmaya başladık.Sınıfımız koridorun sonundaydı.Elisa koşarak sınıfın içine girdi ve zıplamaya başladı.Efe sayesinde yüzünde güller açıyordu.Kapıdan koridora baktım.Doğan ile Efe gülüşerek sınıfa geliyorlardı.Yerime oturmadan önce Elisa'ya fısıltıyla "Geliyor" dedim ve yerlerimize oturduk.Sınıfa girmişlerdi Elisa Efe'ye baktı o da Elisa'ya baktı ve gülüştüler.Ben ise kafamı sıranın üstüne koymuş gözlerimi dinlendirmeye başladım.Sanırım Doğan koluma dokundu ama o muydu emin değildim.Kafamı kaldırdığım da ise Doğan kafasını dikmiş bana şaskın bir yüz ifadesiyle bakıyordu."Birşeyin mi var?" diye sordu.Cevabım ise "Birşeyim yok,iyiyim." olmuştu ve başımı tekrar koydum.Benim için endişelenmişti.Sanki bana bu soruyu sordu diye pişman olmuştu.Ama ben napabilirim ki?
Hoca sınıfa girmişti bile ama ben uyuyakalmıştım.Ders bitmişti tabii ben uyuduğum için hiçbir şeyden haberim yoktu.Doğan bana seslendi "Defne ders bitti artık uyanacak mısın?"dedi ve benim kafamı kaldırmam bir oldu.Bana endişeyle baktı ve şöyle dedi "Sen hasta mısın yüzün çok solgun gözüküyor?"Ben ise birazcık üşüyordum.Belli etmemeye çalıştım ve ona cevap verdim "Bilmem." dedim. O sırada Doğan "Ateşine bakabilir miyim?"dedi.Bende başımı salladım.Ateşime baktı.Ve "Senin çok fazla ateşin var."dedi.Bana baktı ve hemen nöbetçi hocayı çağırdı hoca yanıma koştur koştur gelmişti o da ateşime baktı ve yanında ateş ölçer vardı.Ateşimi ölçtü kocaman yazılarla 39.5 yazıyordu.Hoca hemen gitti.Doğan'a sordum "Nereye gitti?"sesim çok kötü geliyordu.Doğan'ın cevabı ise "Doktor çağırmaya gitti."dedi. Ben kafamı koymuş yatmaya devam ediyordum Elisa da yanımdaydı o da korkuyordu.Doğan bana ceketini verdi ve üstümü örttü.Doktor gelmişti ve elinde iğne vardı "Kolunu açar mısın canım." dedi ben ise kolumu açtım Elisa kazağımı tutuyordu ben ise kafamı sağ tarafa çevirmiş dışarıya bakıyordum.İgneyi koluma batırdı ve anlık acıyla çığlık attım "Sakin ol Defnecim." dedi doktor.Ve "Bitti."dedi.Elisa kazağımın kolunu çekti ve yatmama yardım etti.Ben ise hâlâ üşüyordum kolumda acıyordu.Acıdan kıvranıyordum.Doğan üstümü örttü ve oturdu.Kafamı koydum ve 1 ders uyumaya çalıştım.Uyudum ve 2. teneffüste uyandım Doğan ve Elisa başımda dikilmiş bana bakıyorlardı.Doğan ateşime tekrar baktı ve Elisa'ya bakıp "Birazcık düşmüş."dedi ben ise hâlâ kendimde değildim.Bana bakıp "İyi misin?"dedi.Başımı salladım bunu söylediğime mutlu olmuştu.Onlar konuştu ben ise gözlerimi kapatıp onları dinledim ama onlar uyuduğumu sanıyorlardı.Belli etmemeye çalıştım.Doğan arkama yani yerine oturdu ve zil çaldı.Ders Fen'di.Ben ise yatmaya devam ettim.Arkama baktığımda ise beni izliyordu...