Doğuştan bacaklarım felçli o kadar takmıyodum aslıda ama annem öldükten sonra.. çok zoruma gitmeye başladı odamdan çıkmayı pek sevmem abimin zoruyla bahçede beni gezdirir abim herzaman yanımda oldu qbimden başka birim yok tabii babamda var ama o halkıyla ilgilenmeliyimiş oyüzde biz hep abimle katır dertleşirdik.
...
Kapımım çalımıştı içri giren kişi ise tek karamanımdı
"Güzelik abinle bahçeye çıkmaya hazırmısın"
"Abi beni bi sal ya onlur"
"Nasıl konuşyon sen benle bakıyorumda prenses olmuşuz ama abiye saygıyı öğrenmemişiz"
"Haha çok komikti bida olmasın"
Yanıma çöktü ve saçlarımı kulamın arkasına geçirerk
"İyimisin canını sıkan biri veya bişeymi oldu"
"A-abi b-ben annemi özledim hemde çok özledim"
Bana sarılca gözyaşlarımı tutamadım
"Be-bende özledi güzelik"
Göz yaşlarının silerken bana döndü ve
"Sen koskoca güneş kraliyetin prensini ağlatmaya utanmıyomu" zevzekliyi çok iyi yapardı ona sarılırken
"Eeee prensim bahçeye çıkmıyomuyuz" dedim tebesüm ederek "sen iste uzaya çıkalım prensesim"
....
"Abi bugun tarihi ne"
"Arlığın 27 niye ki"
"Annemin ölüm yıl dönümü yani"
Yeni farkedicek olcaki durasadı tekerlekli sandaleyi kendine döndürek
"Artık bunu düşünme yeni sayfalar aç kenfine biliyorum demesi kolay diyceksin ama en azından dene lütfe" dedi telfonu çalarken beni bahçede yanlız bıraktı
10dk sonra
Yanıma bi gardiyan gelerek "efendim babanız sizi acil kraliyeten dışarı çıkarmamızı istedi" yüzünü kabatmış boğlu bi sesi vardı
"Neden"
" Bilmiyorum efendim" dedi
Babam istediyse bi bildiği vardır
"Tamam abime haber veriyim geliyorum"
"Biz çoktan verdik efendim"
"T-tamam
ŞİMDİ OKUDUĞUN
İNTİKAM GÜLÜ
Teen Fictionher karkterimiz içinde beklenmeyen herşeyin olabilicek bi hikaye
