Kafe Mindang | Minsung

Bölüm 1

"Minho yine çok içtin eve gidelim artık"dediğini duydum hyunjin'in. "Sus Hyunjin,kucağıma gel güzelim"kız kucağıma geldiğinde sesler boğuklaştı sadece Hyunjin'in bağırdığını duydum.

Uyandığımda bir kafedeydim ve kahvemizi getiren garsonun yakasında Jisung yazıyordu. "Neden buradayız"dedim Hyunjin'e.

Hyunjin "Dün gece çok sarhoştun seni buraya getirdim sonra burada uyuya kaldık,şu yakasında Jisung yazan garson bizi uyandırmaya çalışmış ama biz uyanmayınca biz uyanana kadar bizle birlikte beklemiş."dedi.

Sonra kafeden çıkıp evimize geçmek için arabaya gittik eve gittiğimizde Seungmin telaşla kapıyı açtı "Nerdeydiniz meraktan öldüm!"

nefes nefese kalmış bir şekilde konuştu.Hala alışamadı mı cidden 9 ay oldu değişeli.Hyunjin konuştu "Bardaydık Seungmin Minho yüzünden."

sinirli bir şekilde bana baktı,tepkisizce ona bakıp içeri girdim ardından Hyunjin'de girdi,dediklerini umursamadan konuştum "Jeongin nerde?"Seungmin sinirli bir şekilde "Yukarıda ofiste o senin gibi geceleri barlarda gezip,karanlığa boğulup insanları endişelendirmiyor."dedi.

"Çok konuşuyorsun."merdivenlere yöneldim o sırada arkamdan ses geldi "Ben mi çok konuşuyorum yoksa sen mi çok değiştin."onu umursamadan aşağı inip odama gittim,odamda otururken çok sıkıldım ve aklıma Jisung'un çalıştığı kafe geldi.

Kafeye gitmek için duş aldıktan sonra üstüme siyah sweat,altıma siyah eşofman altı giydim.

Evdekilere "Ben dışarıya gidiyorum."dedim.Jeongin arkamdan "Zaten sadece gez,hiç çalışma"dedi

Onu umursamadan otoparka inip arabama bindim,kafeye gittim.

Bir garsondan kahve istedim ve orada Jisung'u gördüm,yanıma çağırdım.

Jisung yanıma geldi ve o gün olanlar için teşekkür ettim. "Sorun olmazsa telefon numaranı alabilir miyim?"dedim.Jisung biraz düşündü ve "Tabii ki."dedi.Biraz sohbet ettikten sonra "Ben artık gideyim."dedim.

Kafeden çıkıp arabama mutlulukla yürürken karşıdan gelen araba farlarını gördüm ve hastanede uyandım.

Boğuk boğuk Jisung'un sesleri geliyordu,herşeyi yarım yamalak duyuyordum,bir kaç saat geçti.Gözlerimi açmaya çalıştım.Seungmin ve Jisung ağlamaklı bir şekilde başımda bekliyordu,Hyunjin doktorla konuşuyor Jeongin ise telefonda bağırıyordu ve tanımadığım 3 kişi merakla bana bakıyorlardı.

Seungmin uyandığımı görünce "Uyandı uyandı!"diye bağırmaya başladı.Jisung bir anda bana sarıldı,şaşkın bir şekilde kaldım.Jeongin telefonu kapatıp yanıma geldi "Günaydın paşam"dedi.

Jisung "Şükür sustun başım şişti."dedi.Jeongin sinirli bir şekilde "Çok ağladığın içindir o,sulu göz."dedi.

Sadece onları izliyordum.Seungmin ağlayarak "İyi misin? Evdeyken sana onları söylediğim için üzgünüm."hala ağlıyordu. "Ağlamayın bu kadar şuan sorun yok,iyiyim."Jisung hala ağlamaya devam ediyordu.

Ona sarıldım "Lütfen ağlama."dedim.Ağlamasını durdurarak o da bana sarıldı.

O sırada Hyunjin Jeongin'e "Jisung'un sarı saçlı arkadaşı çok yakışıklı değil mi?"dediğini duydum.Jeongin "Hayır bence yanındaki siyah saçlı daha yakışıklı."dedi.

Sonra doktor yanımıza geldi "Hastanın bu gece hastanede kalması gerekiyor,yanında refakatçi olacak kim kalıcak?"dedi.

Jisung "Ben kalırım."dedi heyecanlı bir şekilde.Seungmin "Biz gidelim o zaman."dedi.Jisung'un sarı saçlı arkadaşı "E bizde gidelim o zaman."dedi.Akşam olduğunda Jisung'a bakıp "Ben uyuyorum."dedim.Jisung "iyi geceler."dediğinde kafamı ona çevirip iyi geceler diyecekken dudağıma dudakları deydi geri çekildim Jisung bana şaşkınca bakarak "Be- ben özür dilerim yanağından öpecektim."umursamayıp "iyi geceler."dedim ve uyudum.Sabah uyandığımda Jisung bana sarılmış uyuyordu.Uyanana kadar biraz yüzünü izledim.

Sonra Jisung uyandı ve onu ittirdim "Niye yanıma geldin?"dedim sinirli bir şekilde.Jisung'da "Şey... ben özür dilerim."dedi korkarak.Onu öyle korkmuş görünce içten içe çok üzüldüm ama belli etmedim.Yine sinirli bir şekilde "Sorun değil."dedim.Sonra Jisung durduk yere bayıldı.

Ben telaşlı bir şekilde kolumdaki serumu çıkarıp yataktan kalktım "Jisung uyan!"diye bağırmaya başladım.