Kafe Mindang | Minsung

2.bölüm

Jisung'u bir odaya aldılar benide geri odama götürdüler.

Jisung için çok endişelenmiştim.

Sonra hyunjin ve jeongin jisung'u getirdiler.

Telaşla jisung'a "nolmuş,neden bayılmışsın?" dedim.Hyunjin hemen atladı "uykusuzluktan bayılmış." dedi.

Bende "neden iyice uykunu almıyorsun."dedim bağırarak jisung'da" aslında bu gece başına bir şey olur diye korktuğumdan uyumamıştım." dedi bende "niye uyumuyorsun bir şey olsa doktorlar var" dedim sinirli bir şekilde.

hyunjin "minho sende çocuğa teşekkür edeceğine etmen gerekirken bağırıyorsun" dedi bende sinirli bir şekilde " ben ona bana bakmasını söylemedim bir şey olsa doktor var ayrı-" civcive benziyen çocuk konuştu.

"fazla olmaya başlıyorsun" dedi bağırarak sesimi çıkarmadan odama gittim.

Jisung'un ağzından

minho sinirli bir şekilde "niye uyumuyorsun bir şey olsa doktorlar var." tilkiye benziyen çocuk konuştu "minho sende teşekkür edeceğine bağırıyorsun." dedi.

haklıydı ben onu merak edip sabahlarken o bana bağırıyordu ? ben bunu hakkettim mi.

minho konuştu "ben ona bana bakmasını söylemedim bir şey olsa doktor var ayrı-" derken felix lafını kesti "fazla olmaya başlıyorsun." diyip bağırdı ben ağlamaya başladım minho odasına gitti.

Ardından tilkiye benziyen çocuk konuştu "merhaba ben hyunjin buda arkadaşlarım jeongin ve seongmin tanıştığıma memnun oldum." güler yüzle bende "ben jisung bunlar arkadaşlarım changbin, bangchan ve felix tanıştığıma memnun old-" lafımı chan kesti "ben hiç memnun olmadım arkadaşın saygısızlık yaptı." dedi chan bağırarak.

jeongin denen çocuk konuşmaya başladı "tamam." sonrra hyunjin konuştu "kusura bakmayın arkadaşım minho karde-" jeongin "sus hyunjin" sinirli bir şekilde baktı.

seungmin gülümseyerek  "eee... biz artık gidelim geçmiş olsun haftaya kafede görüşürüz." bangchan "sen gelceksen görüşelim." odadan çıktılar.

Minho'nun ağzından

doktor odaya geldi "artık hastayı taburcu edebiliriz." dedi sonra jisungla birlikte hastaneden çıktık "istiyorsan seni eve ben bırakabilirim." dedim.

jisung "olur." dedi evine geldiğimizde arbadan inerken "çok teşekkür ederim minho." dedi kızardım sessizce "minho mu?" dedim jisung'da "ne?" dedi. bende "bişi yok asıl ben teşekkür ederim." dedim.

jisung evine giderken arkasından bakıp "galiba ben jisung'dab hoşlanıyorum." dedim sonra eve gittim  üstümü değiştirdin akşam olmuştu .

jisung'u düşünmeden duramıyordum.

"ben jisung'dan gerçekten hoşlanıyorum." dedim seongmin odama dalarak "ne dedin?" dedi bende "bir şey yok." dedim ama galiba duymuştu "sen jisung'dan mı hoşlanıyorsun?" dedi.

bende telaşlı bir şekilde "lütfen kimseye söyleme." dedim seungminde "o zaman her şeyi anlat." seungmin' e sinir olmuştum. "off tamam." dedim.

anlatmaya başladım "şimdi biz hastanede kalırken yanlışıkla öpüştük."  dedim seungmin şaşgınca "ne öpüştünüz mü?" dedi bende sanki hiç bi bok yapmamış gibi "evet." dedim seungmin tüm dikkatini vermiş beni dinliyordu.

"işte kalbim pırpır oldu orda hoşlandığımı anladım ve onu her gördüğümde heyecanlanıyorum ama o beni gördüğünde heyecanlanıyor mu ya da kalbi pırpır atıyor mu hoşlanıyor mu bilmiyorum bu yüzden açılamıyorum." seungmin "ben sana yardım ederim ama ondan hoşlandığını belli ettme tamam mı." dedi

bende "tamam." dedim ofisime gittim  bilgisiyarımı açıp çalıştım bi anda hyunjin ofsimi bastı güler yüzle.

"civciv çocuk ve arkadaşları bizde kalabilir mi?" kararsız kaldım ve "jeongin'e söyle bilmiyorum." diye baktım.

"ya lütfen o izin vermez." üzgün bir ifade yaptı "gelsinler." diyip çalışmaya devam ettim.

hyunjin tekrar bir şey istiyckl gibi baktı "ne?" diyip sorguladım hyunjin "jisung'u arar mısınnn." sevimli bir ifade yaptı "hayatta olmaz asla hayır git şimdi." tekrar bilgisiyara döndüm.