Cytaty smutne i piękne

77

Lucy Gray uśmiechnęła się do niego ze smutkiem.

– Na pewno miło byłoby cię spotkać w innych okolicznościach – powiedziała.

– Jakich? – Rozmowa zmierzała w niebezpiecznym kierunku, ale nie zdołał się powstrzymać od tego pytania.

– Na przykład gdybyś przyszedł na mój występ i usłyszał, jak śpiewam – oznajmiła. – A potem zjawiłbyś się za kulisami, żeby pogadać, i może wypilibyśmy drinka i zatańczylibyśmy. (...)

– I przyszedłbym następnego wieczoru.

– I mielibyśmy mnóstwo czasu.

"Ballada ptaków i węży" Suzanne Collins

[Dla mnie to prawdopodobnie najsmutniejszy cytat z całej książki. Idealnie odwzorowuje beznadzieję sytuacji, w jakiej znaleźli się bohaterowie, ich ukryte pragnienia. A z drugiej strony, Snow i Lucy są razem jak Kososgłosy - ona jest wolną duszą, darem natury, a on jest wytworem Kapitolu, zniewolonym przez ustrój. Kolejny powód, dla którego Snow nienawidził tych ptaków - on nienawidził tej strony siebie, która była w stanie przyznać się do słabości jaką była dla niego Lucy. Nienawidził tej słabości, ale i tak się jej poddawał.]