Jonas

De sleutelhanger

Terwijl Jonas en Alex naar huis liepen, hield Jonas nog steeds dat onbestemde gevoel vast, alsof er iets belangrijks stond te gebeuren. De straten waren nu vrijwel verlaten, slechts een paar late voorbijgangers haastten zich voorbij.
"Je hebt me serieus laten schrikken, man," zei Jonas terwijl hij zijn vriend aankeek. "Maar serieus, ik had het gevoel dat er iets vreemds aan de hand was."
Alex lachte. "Het is gewoon een normale avond, man, je hebt vast te veel spannende boeken gelezen ofzo."
Jonas lachte mee, maar het gevoel bleef knagen. Terwijl ze het hoekje om liepen naar Jonas' straat, viel zijn oog op iets glinsterends op de grond. Het was een klein, verloren voorwerp dat oplichtte in het zwakke schijnsel van een lantaarnpaal.
"Hé, wacht even," zei Jonas, gebarend naar het object op de grond.

Het was een oude, versleten sleutelhanger in de vorm van een raaf. Jonas bukte en raapte het op. Er was iets ongewoons aan de sleutelhanger - het voelde niet alleen oud aan, maar het leek ook een vreemd symbool te dragen dat hij niet kon thuisbrengen. Een raaf met vreemde symbolen rond zijn vleugels.
"Dat ziet er oud uit. Gadver." zei Alex met walging in zijn gezicht.
Jonas bekeek de sleutelhanger aandachtig. "Het lijkt bijna alsof het een soort van... aanwijzing is?" mompelde hij meer tegen zichzelf dan tegen zijn vriend.
Alex zucht. "Jonas, stop met die facking onzin.
Op dat moment hoorden ze plotseling een vreemd geluid achter hen, als van iemand die snel wegliep. Ze draaiden zich om, maar er was niemand te zien. Het leek alsof de schaduwen van de nacht de mogelijke indringer hadden opgeslokt.
"Hé, laten we naar huis gaan," stelde Alex voor, een vleugje bezorgdheid in zijn stem. "Het is al laat en dit begint een beetje griezelig te worden."
Jonas knikte en stopte de sleutelhanger in zijn zak. Ze vervolgden hun weg naar huis, maar de gebeurtenissen van die avond bleven in Jonas' gedachten rondspoken.
Thuis aangekomen liet Jonas zichzelf in zijn stoel vallen en haalde de sleutelhanger weer tevoorschijn. Hij bekeek het symbool opnieuw, terwijl zijn gedachten afdwaalden naar verhalen over verloren schatten en verborgen mysteries. Was dit slechts een toevallige vondst, toch?
Het symbool leek iets in hem te prikkelen, een nieuwsgierigheid die niet zomaar zou verdwijnen. Besluiteloos draaide hij de sleutelhanger rond in zijn hand, niet wetende wat de volgende stap zou zijn.
Plotseling begon zijn mobiele telefoon te trillen. Een bericht van een onbekend nummer verscheen op het scherm.
"Zit er meer achter deze raaf? Kom morgen naar de oude bibliotheek om middernacht. Alles zal duidelijk worden. - Een Vriend"
Verbijsterd staarde Jonas naar het bericht. Hoe wist iemand van de sleutelhanger? En wie was deze 'Vriend' die hem uitnodigde?
Met een mix van opwinding en nervositeit viel Jonas uiteindelijk in een onrustige slaap.