Omega Jungkook, Delta kral Kim Taehyung'un kaybolan kız kardeşini bulmak için görevlendirilmişti.
-Tamamlandı
-Semetae/Ukekook
-Düzyazı
-Angst değildir
-Omegaverse
-4 Kasım 2023
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Selamm🥺
Önceki bölüme bol bol yorumlar yapmışsınız teşekkür ederim💞
Bu arada bölümde belirttiğim yerleri daha iyi hayal etmek istiyorsanız bu bölümün sonuna bakabilirsiniz. Başlara foto koymayı sevmiyorum :(
Biraz sınırları yükseltiyorum siz kolayca geçersiniz bence
Yorum sınırı:100+ Oy sınırı:100+
•
"Sürekli aynı şeyi yapıyorsun. Ve sonucunda ne oluyor biliyor musun? O küçük ağzını zorla aralanmış bir şekilde kendini yemek yerken buluyorsun." Önündeki tepsiye büyük bir tekme attı alfa olan. Bunu yapmaya nasıl cüret ediyordu? Bir kral kadar önemli bir yeri olan birinden hiç mi korkmuyordu?
Eunmi bunları anlamıyordu. Bütün cesareti o vita denen pislikten alıyorlardı. Gün gelecek ve buradan kurtulacaktı, ömrünün sonuna kadar bu evde kalmayacaktı. Ömrünün sonuna kadar hiçbir yaşam belirtisi göstermeyen bu çayırı izlemeyecekti.
Ellerindeki bu baskıdan kurtulsa evden kaçar ve hemen diplerinde duran ormana tüm gücüyle koşardı. Bir alfa olduğu için kendisini koruyabilirdi, ancak yediği o kadar besine rağmen zihinsel olarak çok yorgundu. Tek çareyi savaşmak ile değilde kaçmakla buluyordu. Taehyung'u çok özlüyordu, kardeşinin yüzünü unutacak duruma gelmesine az kalmıştı. Biraz daha burada durarsa kafayı yiyecek raddeye gelecekti.
"Dua et zıkkımlanman için beni tembihlediler. Başka türlü o saçlarından tutar ve yere düşürdüğün yemeği yemen için kafanı zemine vura vura yedirirdim o yemekleri." Eunmi alayla güldü ve önündeki bedenin yüzüne tükürdü tüm gücüyle. Önündeki alfa gibi bu evdeki kimsenin kendisine zarar vermediğini farketmişti. İstemediklerinden dolayı değil, vita istediği için bir şey yapmıyorlardı. "Siktir olup git. Bazen benimde bir alfa olduğumu unutuyorsun, sence sen saçımı çekerken ben öylece durup buna izin mi veririm?"
Karşısındaki adamın artan feromonları ile kıkırdadı. Feromonları midesini bozmak dışında hiçbir işe yaramıyordu. "Ne sanıyorsun? Buradan çıkacağını mı? Kimse seni bulmayacak orospu! Ömrünün sonuna kadar burada bu pencerenin önünde dışarıya izlerken bulacaksın kendini! Kral seni unutup ölü sanana kadar burada kalacaksın, anladın mı beni?!"
Yüzüne doğru çığıran alfa ile kaşlarını kaldırdı alayla. Koskoca kralın kardeşini bulamayacağını düşünmeleri çok acı bir şeydi. Çok üzülüyordu karşısındaki adama, çünkü buradan kurtulur kurtulmaz öldüreceği ilk kişi bu adam olacaktı. "Bitti mi?"
"Bitti sürtük! Vita seni boşverip tüm işi bana bıraktığında seni öyle bir döveceğim ki, söylediklerine pişman olacaksın!" Odadan çıkan bedenle göz devirdi. Uzun zamandır yemek yemediği için başı ağrısa da bir alfa olduğu için oldukça dayanıklıydı. Her zaman önünde oturduğu pencerenin karşısına geçerek oturdu, kalın iple bağlanmış ellerini izleyerek iç çekti.
