Poem /minsung

13☆ (F)

İmkansız bir aşk denirrr....🧚🏻

Final.'
-----

Lino:
Milyon yıldız içinde,soluk mavi bir nokta

Yaşamak güçleşiyor....

Neler açtın başıma?

Anlatsam şu derdimi küçücük çocuklara... Baya gülerler ama

Olsun belki iyi gelir.

Görüldü✓✓

Lino:
Uh
Hanji
İn aşağı.

Görüldü✓✓

----

Minho sabah saatlerinde saat yedi de jisung'un evinin bahçesinde bekliyordu... Korkmuştu.

Sonuçta kim çocukluk arkadaşı böyle birşey yapar?

Ona karşı hisseleri var mı onu bile bilmezken kim bunu yapar?

Minho, tabiki minho yapar.

İçini ölümcül bir korku kaplamıştı, şuan ne yapıyordu? Ya onu kompile kaybederse ne yapıcaktı? Ya sadece onu her zaman bir 'hyung' gibi gördüyse? Ya bu aşk, imkansız aşk'sa?

Minho bu korkuları bı kenara bıraktı.
Artık kendi için bir şeyler yapmak istiyordu. Kendi mutluluğu, kendi huzuru,kendi mutsuzluğu...

Hepsini jisung ile yapmak istiyordu.

Minho bir süre daha sonra bekledi...
En sonunda kapı gıcırdama sesi ile o tarafa doğru döndü.

"Minho, hyung?..." Dedi jisung arkası dönük olan adam'a, yavaş ve sakin adımlarla yaklaştı, minho arkasını dönüp kendisinde yaklaşan bedene...
Jisung sabah daha güneş tam doğumadığı için hâlâ belli olan ay ışığının maviliğinde ki adama baktı.

Minho?, çocukluk arkadaşı minho mu yazmıştı o güzel sözleri?...

Jisung biraz daha yaklaşıp karşısında durdu minhonun, aralarında santimler vardı. Minho başını hafif bir şekilde eğip derin bir nefes verdi.

"Ben demiştim, beni kabul etmiceksin diye" başını kaldırıp ona tek kelime bile etmeyen çocuğa baktı minho. Son kez bakıp tam arkasını dönüp gidecekken bileğinde hissettiği elle durmuştu.

"Seni seviyorum hyung." Dedi jisung. İkiside anın şokundaydı.
Minho arkasını dönüp, yüzüne ay ışığı hafif hafif düşen jisungun güzelliğine baktı...

Jisung çok güzeldi.

"Ne?" Ağızında sadece bu kelimeler dökülmüştü minhonun... Ne diyeceğini bilmiyordu.

Jisung'un eli hâlâ minhonun kolunu tutarken biraz daha kendine çekti jisung. Aralarında santimler olucak şekilde minho'yu karşısına koydu.

"Duydun işte... Seni seviyorum."

Hafif hafif minho'ya yaklaşmaya başladı jisung. İkiside anın etkisiyle birbirlerine yaklaşmaya başladılar... Nefesleri birbirine karıştı. Dudakları buluştu. En başlarda hareketi olmayan bir öpücüktü bu... Minho bu öpücüğü hareket ettirerek jisungun alt dudağını kendi dudaklarıyla kapatdı... Jisung minhonun yaptığı hareketlerin aynısını minhonun üst dudağına yaptı... Sakindi bu öpücük, derindi...

Sanki ikiside birbirlerine birşey anlatmak istermiş gibiydi...

Nefesleri bitince, ilk ayrılan jisung olmuştu... Hafifçe ve yavaş hareketlerle minhonun dudaklarından ayrıldı, gözlerini yavaşça açıp karşısında derin nefesler alan minho'yu görmüştü.

Aşıktı bu adama.

Minho sakin bir şekilde gözlerini açıp, şuanda yaşadığı olayı gözden geçirdi.
Gerçek miydi bu?

Tanrı aşkına şuanda seni sevdiği çocuk onu öpmüştü?!

"Jisung..." Dedi minho. Jisung 'efendim?' der şeklinde minho'ya baktı.

"Gitme, kal. Sensiz olamam yapamam. Gitme" jisung karşısında ki adamım çaresizliğini bakmıştı. Yapamıyordu.
Onu nasıl bırakacaktı? Üstelik daha yeni kavuşmuşlardı?!

"Yapmam. Gitmek zorundayım" minho derin bir nefes alıp konuştu.

"Ailen yüzünden mi?, bu kadar mı? Üstelik daha yeni kavuştum sana jisung! Nasıl beni bırakabilirsin? Nasıl bunu bize yaparsın... Sana demiştim. Umut verme yapma daha çok kırıyorsun."  Jisung o an karar verdi.

"Minho'm seni bırakmıyorum..." Minho dolu gözlerle jisung'a baktı. Şuan birisi ona dokunsa hıçkıra hıçkıra ağlardı.

"Seni bırakmıyorum. Ailem ile konuşucam, ama bak eğer olmazsa sakın ağlama illa ki buluşucaz benim güzel sevgilim" minho bu sözlerden sonra takıldığı şey 'sevgilim' olmuştu.

"Seni seviyorum yıldızım" dedi minho dolu gözlerini silip, jisung'a bakarak, bu sefer jisung'a yaklaşıp ilk hamleyi yaparak jisung'un dudaklarını kendi dudaklarıyla mühürledi.

Bu hikaye böyle başlamıştı ne demeliydi... Lee minho han jisung için en güzel şiirlerini bile hediye ederdi...

-----

Jisung zorda olsa ailesinden izin alıp korede kalmaya devam etti.

Minho'yla beraber aynı evde kalmaya başladılar, arkadaşlarına duyurmuşlardı sevgili olduklarını...

Artık mutlulardı önünlerinde bir engel kalmamıştı artık...

Onları sadece ölüm ayıracaktı.
Hoş, onlar ölünce bile birbirlerini seviyor olucaktı...

Son.'

Mini bir ficti umarim beğenmişsinizdir💌

Başka bir minsung ficinde görüşmek dileğiyle... Kendinize iyi bakın.!!🧚🏻🧚🏻