Deliyim ama Sana ~Minlix

°4

Arkasını döndüğünde kanlar içinde yere yığılan sarışın çocuğu gördü Minho. O an dünyasının başına yıkıldığının farkındaydı.

Gözlerinden istemsiz akan yaşlar ile Felix'e doğru yaklaştı. Gözleri tam karına saplanan bıçaktaydı. Başını hafiften kaldırdı ve yumruğunu havaya kaldırmış Hyunjin'i gördüğü gibi dona kaldı.

"Hyunjin?"

"Aptal!! Bir akıl hastasını kaçırmana izin mi verecektim yani?? Saf aşık seni!! Gözün kör olmuş oğlum senin!"

Hyunjin'in sözleri üzerine bütün bedeninin titrediğini hissetti mor saçlı oğlan. Güvendiği, dostum dediği biri bunu ona nasıl yapardı??

"Sadece ruhsal problemleri var diye bıçakladın yani öyle mi? Hemde benim ona aşık olduğumun farkında olmana rağmen?? HYUNJİN O AKIL HASTASI DEĞİL!! OLSA BİLE İSTEYEREK Mİ BOZDU KENDİ RUH SAĞLIĞINI?!! SIRF RUHSAL PROBLEMLERİ VAR DİYE KATİL OLMAYI GÖZE ALDIN FARKINDA MISIN?! AYRICA BIÇAKLANMAYI HAK EDECEK BİRŞEY YAPMADI BİLE!! SEN İĞRENÇ BİR İNSANSIN!"

Hyunjin Minho'nun sözleri üzerine anlık duraksadığında Minho aniden kaldırdığı yumruğunu Hyunjin'in sağ gözüne indirdi.

Yere düşen Hyunjin'in üzerine çıktı Minho. Kaldırdığı yumruğunu defalarca yüzüne indirdi Hyunjin'in.

"GÜVENDİM BEN SANA! DOSTUM DEDİM!! NEFRET EDİYORUM SENDEN!"

Arka arkaya saydırdığı can acıtan laflar ve yumruklar ile bayılana kadar dövdü Hyunjin'i.

Derin derin nefesler alıyordu Minho. En sonunda Hyunjin'in üzerinden kalktı ve Felix'in yanına çömelip kucağına aldı.

Hızlı bir şekilde eve soktu sarışın oğlanı. Minho psikolojinin yanında cerrahlıkta okumuştu bu sebeple evinde gerekli tüm ameliyat malzemeleri vardı.

Hızlı bir şekilde evdeki hasta yatağına yatırdı Felix'i, kendi iyileştirecekti aşık olduğu adamı.

&

Gerekli son işlemleri de yaptıktan sonra bitirmişti ameliyatını. Çok fazla dikiş gerekmişti çünkü derin bir yaraydı.

Derin bir nefes aldı ve gülümseyerek baygın çocuğun alnına bir öpücük kondurdu.

Ameliyatlar için ayırılmış odadan çıktı ve kendi odasına girip üzerini değiştirdi. Saçını geriye atıp evden çıktı ve bahçede baygın bir şekilde bıraktığı eski dostunun yanına doğru ilerledi.

Saatler geçmiş olmasına rağmen uyanmamıştı Hyunjin. Minho'nun da gözünden uyku akıyordu bu sebeple bir an önce uyumak istiyordu. Hyunjin'i çekiştirerek eve soktu ve üst kattaki odalardan birine çıkarıp odanın kapısını üzerine kilitledi. Aşağıya inip odasına girdi ve kendini yatağa atıp derin bir nefes alarak gözlerini kapadı.

&

"ÇIKARIN BENİ BURADAN!!"

"ANANI SİKİM MİNHO ÇIKAR BENİ BURADAN!!

"DUYUYOR MUSUN?!"

Sabah sabah duyduğu bağırış sesleri ile açtı gözlerini mor saçlı oğlan. Odasından çıktı ve Hyunjin'in bağırışmalarını umursamadan ameliyat odasına girdi.

Felix hâlâ uyuyordu. Minho gülümsedi ve elini saçlarında gezdirdi sarışın oğlanın. Felix ise yavaştan gözlerini aralıyordu.

"Güzelim?"

"Minho...?"

Felix'in gözleri dolmuştu. Minho Felix'in neden duygusallaştığını anlamasa da gülümsedi ve kollarının arasına aldı sarışını.

"Minho ben..."

"Şhh..."

Saçlarını okşaya okşaya rahatlatmaya çalışıyordu kollarının arasındaki oğlanı, onu ağlarken görmek canını acıtıyordu.

"Güzelim bak sen iyisin. Ben iyiyim... herşey yoluna girdi tamam mı? Sakin ol ben senin yanındayım."

İçini çeke çeke ağlayan çocuk sakinleşmesede Minho şefkatle saçlarını okşamaya devam etti. Zordu yaşadıkları...

"SİKEYİM ÇIKAR ARTIK BENİ!!"

Yukarıdan gelen bağırış sesleri ile irkilmişti Felix.

Minho'nun göğsüne iyice sokuldu ve gözlerini sıkıca yumdu.

"Güzelim sakin ol birşey yok tamam mı? O dünkü piç. Ben hâlledeceğim şimdi sen bekle beni burada."

"Minho gitme!"

"Güzelim merak etme geleceğim."

Felix istemeyerek de olsa odadan çıkışını izledi Minho'nun.

Minho ise sert ve öfkeli adımlarla yukarıya çıkıyordu.

Üst kattaki mutfağa girdi ve eline bir bıçak aldı. Mutfaktan çıktığı gibi Hyunjin'in odasına doğru ilerledi ve bıçağı kapıya doğru tutarak odanın kapısını açtı.

Minho'nun tam da beklediği gibi Hyunjin onun üzerine atlamak için hamle yapmak üzereydi fakat üzerine doğrultulmuş bıçağı gördüğü gibi olduğu yere çivilendi.

Minho elindeki bıçakla Hyunjin'in üzerine doğru gitmeye başladı. O ileri adım attıkça Hyunjin geriye adım atıyordu.

En sonunda soğuk duvarı arkasında hissetti Hyunjin. Güçlükle yutkundu ve gözlerini sıkıca yumarak "Yapma...!" diyebildi.

"Sen yaptın ama...?!"

"Minho... yapma üzgünüm ben..."

"Hiçbir şey için üzgün değilsin Hyunjin! Beni kandırma!! Yine şansın olsa yine yapardın!"

Minho ateş püskürüyordu resmen. Bıçağı Hyunjin'in boğazına dayadı ve "Sen benim canımdan olan bir parçayı yok etmek istedin! Şimdi de ben seni yok edeceğim!!" dedi.

Minho bıçak ile Hyunjin'in boğazını kesmek için hamle yapacağı sırada Hyunjin "Dur!!" deyiverdi.

"Minho yalvarırım yapma! Senin için herşeyi yaparım ama beni öldürme!"

"Herşeyi?"

"Evet herşeyi! Söyle ne istiyorsun!"

Minho hafifçe sırıttı ve "Normalde çoktan yurt dışına çıkmak için uçağa binmiş olmamız gerekiyordu fakat senin yüzünden binemedik. Herkes muhtemelen benim peşimde o yüzden işim zor olacaktır fakat sen bana yardım edersen yurt dışına rahatça çıkabiliriz." dedi.

Hyunjin hızlıca başı ile onayladı ve "Bunu yapabilirim." dedi.

"Tamam o zaman! Hemen şimdi hallediyorsun! En geç yarın sabaha uçağa binmiş olmamız gerek."

Minho Hyunjin'in boğazına dayadığı bıçağı çekti ve yan odaya girip bilgisayarını Hyunjin'in önüne koydu.

"Hallet hadi acele et!"

"Tamam."

&

"Güzelim!!"

Felix hâlâ ameliyat odasında etrafa boş boş bakarak oturuyordu.

"Minho!!"

"Güzelim bu akşam gidiyoruz."

"Amerikaya?"

"Amerikaya!!"

∆∆∆∆∆

Wuww bu bölüm diğer bölümlerden uzun oldu.

Alkış alayım 😎

Minho sanıldığından daha psikopat çıktı evet jdjdsksjjw

Neyse gençlik yb için bekleyin bakalım. Oy ve yorum yapmayı unutmayın hadi ben kaçtım byes!