anladı

62 8 0
                                    

1 ay sonra

günler günleri haftalar haftaya evrilmişti bu eve geleli.

ama aslan ile aramızda tek bir ilerleme olmamıştı.

ben onun her gün kravatını bağladım ama aramızda bir kaç kelime dışında konuşma bile geçmedi.

ben ona her gün günaydın iyi akşamlar dedim ama dönüp bana bir kere olsa bile cevap vermedi.

artık pes ediyor gibiydim.

geçen zaman içerisinde Ceyda ile çok iyi anlaşmaya başlamıştım ama hala en yakın arkadaşım annem.

aynı zamanda kapıdaki mahmut abinin oğlu salihlede çok iyi anlaşıyorduk.

bu ev artık beni çok boğmaya başladığı için havuzda tekrardan çalışmaya başlamıştım.

burnum artık bana hiç bir sorun teşkil etmiyordu.

şimdi ne mi yapıyorum.

bugün günlerden cumartesi olduğu için izinliydim bende akşamdan hazırladığım spor çantam ile evden çıkmak için adımlıyordum.

üzerimde yaza uygun krem rengi  bir etek ve eteğin takımı olan  bustiyer vardı.

bustiyerin on kısmı göğüslerim büyük olduğu için biraz açık olsa da benim için hiç bir sorun teşkil etmiyordu.

ben böyle alışmıştım ve annemde bana hiç karışmazdı karıştığı ve kızdığı tek bir şey vardı o da içmiş olduğum sigara.

kendiside içiyordu ama benim icmeme kızıyordu.

ama artık alışmış olmalı ki son bir kaç aydır bu konu hakkında bana hiçbir şey söylememişti.

elimdeki anahtarlar ile birlikte bahçede yürümeye başladım bugün hava o kadar sıcaktı ki üzerimdeki  kıyafetler bile yük gibi geliyordi.

allahtan ki  sandaletlerimi giymiştim.

yoksa şu sıcaktı minik ayaklarım pişecekti.

insanların tatile gittiği günlerde çalıyorduk.

aslında bizim gibi bir çok insan vardı ama...

neyseki havuza giriyordum aneme evden çıktığıma dair kısa bir mesaj gönderdim.

ben sürgülü kapıya doğru ilerlerken hemen karşıda kalan devasa evin kapısı açıldı.

aslan her zamanki aceleci tavrıyla evden çıkıp hızlı adımlarla benden tarafa doğru yürümeye başladı.

büyük bir ihtimalle kapıda onu bekleyen arabasına binip işe gidecekti.

hafta sonları biraz daha geç gittiğinin farkındaydım.

hafta için 8 de evden çıkarken hafta sonları 10 gibi çıkıyordu.

ve benim suan acele etmem gerekiyordu.

yoksa seansa geç kalacaktım daha fazla ona bakmadan yürümeye başladım.

ne demişler gözden ırak gönüldende ırak olur.

her ne kadar onun hergün görüyor  olsamda...

ben daha sürgülü kapıya gelmeden mahmut abi kapıyı açmıştı içeride bulunan salih beni görür görmez dışarıya çıktı.

"günaydın ekim" dedi her zamanki şen şakrak sesi ile aynı şekilde cevap verdim günaydın.

üzerinde bulunan gömleği yakasını düzeltirken konuştu " havuzdan akşam 6 da çıkacaktın değil mi.?"

MorHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin