Belanın Çağrışımı (#Yarı Texting#)

4.Bölüm (iş)

Ahh yine zehirli bir sabah dün gece ki konuşmadan sonra kendimi çok kötü hissediyordum babamlar bugün gelcekti videolarımı gördüklerine emindim aramalarına bakmamış ve geri dönüş de yapmamıştım Ecrin ve dicle evime geliceklerini tek kalmam gerektiğini söylüyorlardı fakat babam napabilir di ki ben onun defnesiydim böyle kötü bir günde bana destek olurdu daha normalde fikirlerime saygı duymayan, bana destek olmayan babam mı? komik.

Peki ben nasıl dayanacaktım?
O videoların ortaya çıkması yetmemiş gibi nefret ettiğim kabuslar da yoğunlaşıyor ve utanıyordum benim suçum yoktu kendimde değildim peki bu kimin umrundaydı?(kimsenin)

17 yaşındaki defne

Yapma!
Yapma! Lütfen...

'Bırak Alp istemiyorum'
'Babam bekliyor Alp istemiyorum bırak'

Alp in elindeki haplarla gözlerim yerinden çıkacaktı içmem için zorluyordu ama babam bekliyor du.
'defne bir tanecik iç gitsin ' hayır içemezdim uyuşturucu içemezdim babam beni öldürür dü yapamazdım olmazdı 'Alp istemiyorum lütfen bırak beni babam bekliyor gideyim bırak' son söylediklerimle Alp kolumu bıraktı üzerime doğru geliyor du eline aldığı sopayla enseme vurmasıyla dünyam karardı herşey benim baygın geçirdiğim o zamanda olmuştu ...

Alp beni o depoda baş ucuma koyduğu bir not ve telefonuma gönderdiği o iğrenç video ile harap bir şekilde bırakıp gitmişti..
Notta bir gün yine döneceğim o günü bekle defne tiktak baban bekler...
Yazmıştı notu yırtıp attım videoları da silip yok etmiştim ama birgün yine karşıma çıkacağını biliyordum!

Şimdiki Zaman

Aklıma gelen iğrenç anılarla yüzümü buruşturdum her gün kabuslarıma giren oraları süsleyen anılar..

Kapının deliğinden anahtar sesinin gelmesiyle ayağa kalktım babam gelmişti bir kerede yanımda olursa ne olurdu ben istememiştim ki suçum neydi güvenmek mi?
"DEFNE"
Babamın sesiyle yerimden kıbırdayamaz hale gelmiştim
"Defne çabuk buraya gel " kapıyı açtım salona doğru yavaşça yürümeye başladım korkuyordum elimden tutacak bir kardeşim yada bir annem olmadığı için annem hayatta idi fakat babam ne derse o onun lafının üstüne gitmezdi hele konu bensem kukla gibi oynardı buruk bir gülümseme belirdi yüzümde babamın "DEFNE" diyen gür sesiyle ona döndüm. Tokat atmasıyla beni itmesi bir olmuştu. Yerden kalktım annem yoktu en kötü anımda hep tek değilmiydim zaten.
"Bunu damı yapacak dın lan" babama baktım "baba, dinle o videoda bilincim yerinde değildi oyuna getirdiler beni baba vallahi bilerek değildi bende bilmiyorum ama suçum yok bir kere bana inan yanımda dur sana ihtiyacım var" cümle min bitişi ve ikinci tokatı yemem bir olmuştu dinlemeyecek di umrunda olan ben değildim onun gururuydu öyle değilmi "defol git senin gibi bir evladım yok benim " ne zaman olmuştu ki? "A-annem baba annem nerde o beni anlar " anlamazdı kendimi avutuyordum...
"Git evimden defol git bir fahişe benim kızım olamaz benim kızım değilsin git birdahada dönme yüzünü dahi görmek istemiyoruz annende istemiyor" dedi. Ağlamam umrunda dahi değilken çekip gitti, kovmuşdu beni nereye giderim diye düsünmeden kovmuşdu salonun ortasında ağlayarak oturuyordum kim bilirdiki saçma bir oyunun beni bu hale getireceğini...

Odama gelip eşyalarımı topladım gidicektim evet ama nereye aklıma birden o pis herif geldi telefonumu elime alarak yazmaya başladım.