The traumatized girl and the five idiots

Zwemmen

Mia's Pov
Ik heb ongeveer een uurtje geslapen als ik wakker word, ik wou me eigenlijk meteen omkleden om te gaan zwemmen. Ik wil opstaan om naar me kledingkast te lopen maar ik struikel over mijn schoen en val met een luide klap op de grond. Ik hoor meteen voetstappen de trap op rennen.
"Omg Mia gaat het wel??" Zegt Koen overdreven bezorgt waardoor ik in de lach schiet. "Wat is er zo grappig?" Vraagt Koen nu verward. "Ik..ik voel over me s..s..schoen.. HAHAHA." Probeer ik te zeggen door het lachen heen. "Mia godsamme ik kreeg een hartaanval ik dacht dat je flauwviel." Zegt Koen nu een beetje geïrriteerd. Maar na eventjes moet hij zeg ook wel heel hard lachen om de situatie. "Nou ga jij je maar eens omkleden want we gaan zo zwemmen." Zegt Koen voordat hij me kamer uitloopt. Ik besef me nu pas dat ik helemaal geen zwem kleding heb dus ik trek maar wat uit me kast, Nouja kast. Ik noem het wel steeds een kast maar eigenlijk is het gewoon mijn koffer op de grond van roulie's opname kamer. Want we zijn pas net begonnen om de opname kamer tot mijn kamer te veranderen.

Ik pak een kort broekje en een sport shirtje, maar wel met lange mauwen. Ik loop naar buiten en zie dat de jongens al in het zwembad aan t kloten zijn. Ik ga eerst even aan de kant zitten met me benen in het water, ik schaam me een beetje. "Mia kom lekker het water in meid, je hoeft je niet voor ons te schamen." Zegt oome Matthyas tegen mij. "Fuck it" zeg ik zachtjes tegen mezelf en ga op de rand van het zwembad staan. "BOMMETJEEEEEE" roep ik voordat ik het water in spring. Als ik boven water kom moeten alle jongens lachen. Maar ik krijg toch even een besef momentje. "kut mijn hechtingen mochten nog niet nat worden." Zeg ik. Gellukig staat Raoul al op en pakt een handdoek en stroopt voorzichtig de mauwen van mijn shirt op en droogt ze af. Zonder dat iemand de littekens ziet. "Thxx roelie" "geen probleem Mia." Zegt hij terug met een glimlach.

De jongens en ik hebben de rest van de dag gechilt bij het zwembad en nu was het tijd voor avondeten. Dus terwijl Raoul in de keuken hard bezig was met een lekkere Nacho schotel. Ik had het hem helemaal niet verteld maar hij had ik nou al de hele dag zin in.

"Mia kom is eventjes." Zegt oome Matthyas opeens. Ik zwem naar hem toe en ga naast hem op de rand van het zwembad zitten. "Overmorgen is je eerste afspraak met je nieuwe psycholoog, ik weet dat het spannend is en daarom heb ik geregeld dat in van ons mee mag." "Dus wie zou je mee willen nemen?" Vraagt Matthyas uiteindelijk. "Het liefst wil ik dat jij meegaat." Antwoord ik. "Nou top dan gaan we overmorgen samen om een uur naar de phsycholoog hier ongeveer een kwartiertje vandaan." "Ik ben echt heel trots op je." Eindigt hij zijn verhaal mee en ik trek hem in een knuffel. Zo zitten we eventjes totdat raoul ons roept om te eten.

Tijdskip tot na het eten

Ik lig op het matras in de opname kamer. Wat over een paar daagjes mijn eigen kamer werdt. Het is zo bizar dat mijn leven zoveel is veranderd in deze laatste paar dagen. Op goeie en slechte manieren. Ik wordt uit me gedachten gehaald door een wekker die ik had gezet. Dat betekent dat het tijd word op mijn wonden schoon te maken.

Ik sta voor de spiegel van de badkamer.  Ik moet me wonden schoonmaken maar ik kan het niet. Opeens is het me weer veel geworden. "Waarom ben ik zo en waarom doe ik dit mezelf aan." Zeg ik zachtjes tegen mezelf voordat ik me op de grond laat zakken en in huilen uitbarst. "Mia doe de deur van de badkamer open." Hoor ik koen zeggen. "Alsjeblieft." Maar ik kn het niet. Het lukt me niet om me lichaam te bewegen en ik begin te hyperventileren. Het begin van een paniekaanval. "Mia ik ga de deur open breken als je nu niet opendoet." Hoor ik dan mijn oom zijn stem opeens. "Mia ga weg van de deur zitten."

Oeehhh cliffhanger, hoe gaat het met jullie schatjes???