Starlight in Your Eyes / taegyu ♡

☆ 2.0 ☆

iyi okumalar 💝
(olayları biraz geriden başlattım)

ღ

Gece bir-iki civarları. Karanlık bir oda. Gıcırdayan bir yatak. İçinde de yapayalnız bir ben. Yüzüme parlayan telefon ışığı gözlerimi kısmama neden olsa da bırakmıyorum elimden. Göz yorsa da akıllanmıyorum.

Ona yazıyorum çünkü, ona...gecenin bu saatine kadar hep onu düşünmemiş gibi yazıyorum. Berbat hissediyorum, sanırım hasta olacağım. Üstümde kalınca kıyafetler var, yorganın altında bir oraya bir buraya dönüyorum. Üşüyorum, sanırım ısınmayı başaramayacağım.

Soğuk parmaklarım arasından klavyeye dökülen sözcükler gözlerimi doldururken göz kapaklarımı açık tutmaya çalıştım.

______________________________________

be0mxw:
bendwki etkini görebiliyor
musun?

______________________________________

Dişlerimi sıkıp elimin tersiyle gözlerimden akan yaşları silmeye başlıyorum. Ses çıkarmak istemiyorum, tek başıma yaşasam da kendime yediremiyorum.

"Ağlamaktan nefret ederim."

Kendimi sakinleştirmeye çalışıp telefonu tekrar elime aldım. Yazacaklarım bitmemişti.

______________________________________

be0mxw:
keşke burda olsan taehyun
(iletildi)

______________________________________

Gözlerimi kırpıştırıp burnumu çektim. İyice sümüklü olmuştum. Başkası görse gülerdi muhtemelen bu halime. Umursamadan takır takır yazmaya devam ettim

...

Derin bir nefes aldıktan sonra hayatımı değiştireceğini bilmediğim o mesajı attım.

______________________________________

be0mxw:
çünkü sen,

karanlık bir geceyi andıran
kalbimi aydınlatan tek ışığımsın...
(görüldü) 01:53

______________________________________

Gönderdikten iki üç saniye sonra gözlerimi kapatıp nefesimi verdim. Uykum gelmeye başlamıştı, ama uyumak istemiyordum. Gözlerim oldukça yavaş bir şekilde ekrana bugünlük son kez bakmak üzere açtığımda nerdeyse kalbim duracaktı.

Çünkü mesajımın altında koskocaman bir görüldü yazısı vardı. İnanmayıp gözlerimi sımsıkı kapattım ve kendime gelmek amacıyla başımı sağa sola salladım. Ellerim titrerken telefon ellerim arasından kayıp suratıma düştü. Dudağım ve çenem arasına düştüğünde yüzüme çarpan sertlikle küçükçe çığlık attım. Aslında bu çığlık canımın yandığından falan değildi. Telefonu titrek ellerimle tekrar alıp baktım.

'1 dakika önce görüldü' yazısıyla gözlerim tekrar yerlerinden fırladı ve ağzımdan birkaç kelime kaçtı. "Hass..." Çevrimiçi olduğunu gördüğümde resmen kafayı yiyecektim. O buradaydı ve mesajımı görmüştü. Kim bilir şuan tonlarca mesajı okuyordu belki de. Aylarca sakladığım bu hayranlığımı -hayranlıktan da öte duygularımı- öyle çat diye görmüştü. Artık biliyordu beni. Geri dönüşü yoktu. Öğrenmişti onun için açtığım kalbimi.

Ekranda 'yazıyor' ibaresini görünce telefonu sertçe yatağa bıraktım. Ellerimle yüzümü kapattım ve bacaklarımla üstümdeki yorganı tekmelemeye başladım.