dracula'nın pençesinde

1

günün işiği gözüme çarpinca pikeyi üzerime çekmek istedim ama birisi onu üstümden attinca gözlerimi açtim ,ben neden üşüyorum ?aman tanrım!!akşam vlad ile kavga edine bahçedeki salıncakta üyümüşüm.

birden aklma pike çekişi gelince baktım o her zaman pis sırıtışıyla beni izleyen bir adet vlad gödüm .hah! çok güzel ,yeni güne müthiş balangiç.tanrım vladı göstermektense neden cin veyahüt ruh göstermiyorsun ?en azından günümü daha değişik ve mutlu grçirirdim ,evet mutlu...vladın olmadığı her yer bana mutluluk kaynağı.cinler bile!!

ben kendi içsesimle konuşurken vlad yine o sinir bozucu kelimesiyle konuşmaya başladı
"vahşi kedim ,yine burda uykuya dalmışsın ?ama biz ne konuşduk seninle?"
"vlad biz konuşmadık sen kendin konuştun ,kendin dinledin benim ağzım bile açilmadı ,ve evet burada uyumama gelirsek !onuda sana sormalı saçma kiskançlığın yüzünden ben akşamı burada geçirdim." diyerek bir elimi şişmiş karnıma dayıyarak dikaltli kalkıp yürümek için adım atacaktımki boşta kalan elim vlad tarafından esir oldu ,yine ve yine kendisini bana yapiştırarak dudağını külağımın dibine yaklaştırıp konuşmaya başladı
"süç benim değil negin ,suç senin güzelliğin !dünkü davetiyede o piç sana göz süzarek bakarken benim beynim durdu anlıyormusun ,onun kalbini herkesin içinde söktüm ki bilsinler benim kadınıma göz süzemez ,ismini bile aklından geçiremez ,herkese göz dağı verdim ben"
"işte senin olayın bu vlad ,sen hastalıklı duygularını aşk sanıp çevredeki herkese zarardan başka hiçbir şey etmiyorsun ,ve ben herzaman senin saplantının bedelini ödüyorum hemde en ağır bir şekilde" elimi setçe elinden çekip gitmek istemiştim ama aklıma gelenle dürüp vladın yüzüne baktım
"ve onutma ben bir caniyle bir odada kalmaktansa dişarda soğuktan ölmeyi yeğlerim ,neden biliyormusun vlad ?nedeni dişardaki ayaz soğuğu senin o caniliğinden daha merhametli...ben senin o bitmek tükenmek bilmeyen hastalıklı duygunla boğulmaktandasa ,dişardaki ayazın soğuyla ölmeyi yeğlerim...bunu bil lord vlad mc dvich. şimdi maalesef senin günün aydın dracula, her nekadar artık bana aymasa." diyip içeri adım atmak istedim arkamdan
"sende bunu asla ama asla unutma ,gerekirse dişardaki ayazın soğu seni öldürsün senin ölünde dirinde benim ,o içinde yetiştidiğin benim mührüm senin üzerine basmiş bir mühür !o mühüründe sahibi benim ,seninde sahibin benim negin."

söylerken benim gözlerimden yaş akmaya başlamişti bile ,işte benim ederim bu kadardı ,her nekadar savaşırsam savaşıyım onun küdretli vampir ve benim taşıdığım çocuğun babası olma gerçeğini değştirmiyor ve ben her zaman o gerçeye vladın acımasız sözleriyle yüzleşiyordum.

dönüp vlada bakınca zafer kazanmış gibi bana baktı,hep zevk alıyor benim ağlayışıma, korkulu oluşuma, hep zevk alıyor. dayanılmaz zevk veriyor ona, yanıma gelip elini göz yaşımı silerek "vahşi kedim yine ağladı ama olmuyor böyle bebeğimize zarar veriyorsun... anlamıyorum kaybediceğini bile bile neden bana kafa tutuyorsun? anla artık kadınım anla sen benim sonsuzluk hayatımda benim sonsuluk tek hazinemsin!! benimle artık savaşma negin pes et artık"anlıma öpücük bırakarak beni ardında bıraktı ve işte şah ve mat yine yıkılan ben oldum.

bir el kondu bana dönüp baktığımda vicdı ,buradaki tek dostum ,vladın kız kardeşı, ne kadar çelişki değilmi ?canavarımın kız kardeşi benim can dotumdu .içimde biriken duyguyla yada hormonla herneyse beni hıçkırıklara boğdu kendimi vicin sıcak kücağında buldum
"ağla kuzum ağla için soğuyacaksa ağla ,sana geçecek diyemem çünkü biliyorum geçmiyicek ,ama sana artık bir konuda yardımcı olucam vladı sarsıcak bir şey ...ama öncelikle kendine çekidüzen ver minnoşü doyurt sonra güzelce konuşalım tamammı kuzum"

vicin kucağından ayrıldığımda göz yaşlarımı sildim ve kafamı sallayark tamam dedim vladı sarsacak bir şey ne olduğunu bilmiyorum, ama umudum yok her ne olursa olsun benim ebediyetim bu acımasız draculanın elinde .