Makalipas ang tatlong taon ay sinagot na ni mika si theo,sila ay namuhay ng masaya at sila ay nag tutulungan sa mga bagay bagay,laging tinutulungan ni theo si mika sa coffee shop neto dahil nag karoon ng problema ang coffee shop ni mika,unti unti itong nalulugi ngunit nagawan ng paraan ni theo
Dahil sa mga ipon ni theo ay tuluyang lumago ang coffee shop ni mika na sila nang dalawa ang nag papalakad dito
Isang araw ay nag karoon ng malubhang karamdaman si mika na sya namang kinalungkot ni theo dahil iniisip nito na baka mangyari muli ang nangyare sa kanyang nakaraan,matagal napalang iniinda ni mika ang kanyang sakit,nalaman ni theo na si mika ay mayroong sakit na cancer
Stage 4 na ito,sabi ng doctor ay mahirap nadaw itong magamot kaya namn ay labis itong kinalungkot ni theo
"Stage 4 na ang cancer ng iyong kasintahan mahirap na itong magamot"
"Ngunit doc,kaya papo namn ng mga gamot iyon diba"
"Sa ngayon po ay hindi ko masasabi iyan,dahil napakahina na ng katawan ng iyo g kasintahan"
Napahagulgol si theo sa sinabi ng doctor,siya ay nag tungo sa room kung saan naroon si mika,nagising si mika at nakitang umiiyak si theo, tinanong ni mika kung bakit siya umiiyak
"Mahal,bakit ka umiiyak,lalaban namn ako para sa iyo"
"Naiisip ko kase ang nangyare sa kasintahan ko noon,namatay sya sa mga kamay ko"
"Tahan na aking theo lalaban ako para sa iyo"
Makalipas ang ilang Segundo ay tumahan narin si theo,niyakap siya ng mahigpit ni mika upang gumaan kahit papaano ang sakit na nararamdaman ni theo.
