2. Bölüm

190 14 12
                                    

O geceden sonra ne babam olacak o adam eve döndü ne de annem onu arayıp sordu olaydan dört gün sonra dava açıp boşandılar zaten. Annem bu konuda çok hassastı ben bunları söyler söylemez sustu ve karşımda öylece kalakaldı benim ise gözlerimden yaşlar akıyordu hem pişmandım hem de sonunda anneme hissettiklerimi söyleyebildiğim için içim rahatlamıştı.

"Bir daha o adamdan bahsedersen-

"Naparsın ? Naparsın ha? Sen de mi beni bırakıp gidersin ,sende mi beni yok sayarsın? Yap ne istiyorsan yap zaten sizinle büyümedim, hiçbir zaman sizin çocuğunuz sayılmadım ben, ne anlamı var ki beni unutmuş gibi yapmanın?" Ben annemlerin yanında pek kalmazdım geceleri dedem gelir beni alırdı ya babaannemin yanına ya da halama götürürdü beni o kavganın içinde kalmayayım diye.

"Işıl abicim gidebiliriz istersen."

"Gerek yok abi kalalım...
Bak anne seni seviyorum, seni çok seviyorum ama bazen beni tanımadığını kabul etmek zorundasın bunu anla artık nolur."

"Tamam belki seni tanımıyor olabilirim Işıl ama sen de beni anla nolur canım kızım bunların olmasını ben istemedim, o adamla evlenmeyi ben istemedim bunları da düşün Işıl'ım ,canım kızım."

"Tamam... Özür dilerim anne."

"Ben de özür dilerim canım benim, bir taneciğim."

"Bir dakika ne dedin seeen?"

"Ne dedim oğlum?"

"Bitaneciğim derken biz neyiz burada be!"

"Seni varya ben seni gel buraya eşşek sıpası ağız tadıyla bir ağlatmadın."

"Ağız tadıyla ağlamak diye bir şeyi de ilk defa duyuyom valla o neymiş öyle yeniyo mu?"

"Aman hadi eve geçelim valla belim tutuldu dikile dikile."

"Geçelim geçmesine de bunlar ne Esra Sultan?"

Abim biraz önce annemin kaldırımın kenarına bıraktığı eşyalara bakıyor ve ne olduklarını anlamaya çalışıyordu sonra annem çantasını abimin kafasına indirip;

"Çekil bakayım bunlar kızımla benim aramda."

"Bizim aramızda olsun olmasına annecim de benim niye haberim yok?"

"Nasıl haberin yok çeyiz diziyom kız işte."

"Heee anladım sen bana çeyiz diziyosun ve benim haberim yok tam olması gerektiği gibi."

"Aman sanada bişey beğendiremiyoz valla Işıl hanım dizmesemiydim kızımın çeyizini?"

"Diz bakalım." Dedim ve birlikte kıkırdayarak "çeyizimi" eve taşıdık. Abim annem ve ben bir koltukta Ege ise tam annemin karşısında oturuyordu bunun ne anlama geldiğini biliyordum bu sorgu demekti.

"Eee anlat bakalım Ege oğlum."

"Neyi Esra teyze?"

"Birincisi teyze değil anne ikincisi kendini, aileni, işini gücünü işte yavrum."

"Tamam Esra tey- aman şey Esra annecim."

"Çalışıyor musun oğluşum?"

"Yok, okulu bitireyim öyle çalışacağım annecim."

"Heee iyi ,iyi de bu araba nerden geldi oğlum çalışmıyorsan?"

"Babamındı."

"Babamındı derken oğlum, baban nerede?"

"Birkaç yıl önce kaybettik."

"Ayy özür dilerim oğluşum başınız sağ olsun. Şimdi birşey soracağım ama kararsız kaldım sorsam mı sormasam mı diye."

Her Hikaye Mutlu BaşlarHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin