aklımdasın
gülüşlerinle değil
gidişlerinle.
yanaklarımdasın
öpüşlerinle değil
göz yaşlarınla.
kollarımdasın
bedeninle değil
izlerinle.
ellerimdesin
aldığın çiçeklerle değil
bende unuttuğun ceketlerinle.
evimdesin
kokunla değil
anılarınla.
yanımdasın
bedeninle değil
ruhunla değil
bu sefer değil
çok uzaklardasın.
;
defterimi kapatıp sehpanın üstünde bırakıyorum. dayanamıyorum, birazdan gözlerimden süzülecek yaşlar, biliyorum. ellerimi saçlarıma geçiriyorum. derin nefeslerim boğazıma dizilirken birer birer yanmaya başlayan gözlerime nefret kelimeleri sıralıyorum. titreyen bedenimi koltuğa atıp gözlerimi sıkıca kapatıyorum. mideme vuran baş ağrılarımdan biri daha karşılıyor beni. memnunum bundan, midemdeki çıkarmadan iyi olmayacağımı biliyorum.
uyandığımda nerede olduğumu sorgulayan bakışlarım yineleniyor. hâlâ bu evde oluşumu sorguluyorum. gidebileceğim yerleri kafamda öldürüyorum, zirâ bunun kendimi öldürmekten daha iyi olduğunu biliyorum. aklı sıra kendimi kandırırken yüzümde oluşan gülümsemeyi hissediyorum.
- yoksa bir fincan kahve mi içsem?
