Peach Perfume (Perfume) / Minsung

1

Tarih atıyorum: Bu kitabı dün(12 Aralık 2023'te) yazmaya başladım
Bugün(13 Aralık 2023'te) yayımladım.

Küçük çocuk kendine gelmeye başladı.

Gözlerini açılmaya zorladığı için sıkmıştı. Bunu fark eden küçük çocuğun uyanmasını beklemek için yetimhaneden birkaç saatliğine izin alan yetimhanenin müdür yardımcısı, hemşire çağırma butonuna bastı.

Çocuk sonunda tamamen kendine gelip gözlerini açtığında ışıktan rahatsız olup ellerini gözüne siper etti. Bu yüzden kadın ışıkları kapattı ve perdeleri açıp ay ışığının içeri girmesine izin verdi. Ve çocuğu hafifçe doğrultup su içirdi.

Kadının yardımı ile geri yatağa yatan çocuk bir süre etrafına ve kendine bakındı. Gözlerine siper etmek için ellerini kaldırdığında sağ elinde sızı hissetmişti. Bileğindeki sargıdan nedenini anladı.

Ayağı alçılı ve asılmış bir şekildeydi. Uzun bir süre koşup, hoplayıp, zıplayıp, oyun oynayamayacağı belliydi. Ayrıca başında sargı ve şiddetli bir ağrı hissediyordu.

Sahi,

Burada ne işi vardı? Ne olmuştu da bu hale gelmişti? Bir tek adını hatırlıyordu. Yanında bulunan güzel bayan da kimin nesiydi? Doğru dürüst bir şey hatırladığı yoktu. Belki de annesiydi? Neden annesi olması konusunu düşününce yüreğinde ince bir sızı hissetti?

"Nasıl hissediyorsun Jisung?"

Kadının konuşması ile miniğin düşünceleri bölündü. Daha yeni kendine gelmesinden dolayı kekeleyerek ona cevap verdi:

"S-sanırım i-iyiyim. Ama kafam a-allak bullak ve bir şey ha-hatırlayamıyorum."

Evet adı buydu. Jisung. Han Jisung. Pekâlâ, bunu net bir şekilde hatırlıyordu.

Bir de bir çocuk vardı. Onu hatırlayınca içi kıpır kıpır oldu. Adını hatırlamaya zorladı kendini.

Minho...

Evet Lee Minho!

Sonunda birisinin adını hatırlamıştı! Yüzünü tam hatırlamaya uğraştı. Ama olmuyordu. Çok silikti. En net hatırladığı şeyler ise büyük gözleri ve upuzun gür kirpikleriydi. Hayal meyal dudak şekli aklında canlandı ama o da silikt-

"Demek minik çocuk uyandı! Nasılsın Jisung?"

Evet, yine düşünceleri bölündü ama bu sefer odaya giren hemşire tarafından. Hemşirenin arkasından birisi daha girdi. Doktor olduğu belliydi.

Hemşire serumunu kontrol ederken doktor Jisung hakkında konuşan kadını dinliyordu.

"Jisung bir şey hatırlamadığını söyledi."

Doktor bir anlığına kaşlarını çattı ve işini bitirdiği için geri çekilen hemşirenin yanından geçip Jisung'a doğru adımladı. Gözüne ışık tuttu. Bir kaç kontrolden sonra ise konuştu:

Doktor: Böyle kazalardan sonra hasta ilk kendine geldiğinde bir şey hatırlayamayabilir. Hala mı bir şey hatırlamıyorsun?

Jisung: Hayır. Bir tek adımı ve bir çocuğu hatırlıyorum. Sanırım yakın bir arkadaşımdı.

Doktor düşünceli bir şekilde Jisung'u başı ile onayladı.

Doktor: Beyin tomografini incelemeyi bitirmiştim ama bir de ne olur ne olmaz seni de dinleyip emin olmak istedim. Bayan Park ve Jisung... Üzgünüm ama Jisung bir hafıza kaybı yaşıyor ve kalıcı hasar almış. Şuanda hakkında hiçbir şey hatırlamadığı şeyleri hatırlaması imkansız değil ama çok zor. Fakat anılarını tetikleyen şeyler olursa hatırlama ihtimali artar.