Ben Alin hayatımda hiç yalnız olmadığım kadar yalnızım.
Babamla hiç olur olmadık kavgalarımız,okulda bitmeyen zorbalıklar.Bende bu hayata alışmıştım kaostan bir hayata.Eğer aileniz size destek vermiyorsa artık yalnızsınız. Düşmanlarınız olur tıpkı benim olduğu gibi bana yapılan zorbalıklar halbuki insanlar zenginlere daha çok yaranmaya çalışırlar çünkü o zengin kişi öldüğünde o mirastan onlarada kalma ihtimali azda olsa vardır.Bu düşüncelerle uyuya kaldım.
Sabah saat 7'yi geçiyordu okula gitmek için hazırlandığımda babamda aşağıdaydı ufak bir göz teması kurduk şaşırdım konuşmadı ama gözlerimin içine kadar baktı. Ve şunu söyledi "yarın geliyor musun?"Şaşkın gözlerle ona baktım "nereye"boş bakan gözleri doldu bana bakamadı kendini zorda olsa tuttu ama yinede sağ gözünden bir yaş aktı evet gerçekten duygulanmıştı sonra"annenin ölüm yıl dönümü"ne nasıl yani annem öleli tam bir yıl oldumu "evet gelicem" babamı hiç bu kadar mutsuz görmedim daha çok sinirli olurdu ama bu sefer süt dökmüş kedi yavrusuna benziyor.
Çok gecikmeden çıktım. Okuldan sonra çalışmaya gidecektim evet babam zengin ama ben çalışıyorum ve çalıştığımdan haberi yok dersten sonra etüte kaldığımı düşünüyor halbuki dersten sonra barmenlik yapıyorum bunu öğrenirse eğer o evde büyük bir kıyamet kopar olmamış şey değil alıştım artık bağırmasına çağırmasına. Peki neden çalışıyorum neden babam zenginken ondan para koparmıyorum çünkü yarın bir gün bu evden kaçıcam ve bana para gerekiyor ve babama muhtaç olmak istemiyorum.
Okula vardığımda sırama oturup dersin başlamasını bekledim.
Camdan dışarıya baktığımda yaklaşık 7 ye yakın iri kaslı adamlar vardı. Benim onlara baktığımı fark etmiş olmalılar ki etrafa dağılmaya başladılar. Neden benim baktığım zaman bana fark ettirmemeye çalıştılar sanki beni takip ediyorlardı okul bittikten sonra bunları peşimi bıraktırmam gerekecekti ama önce emin olmam gerekiyor. Tam bunları düşünürken ders başladı ve derse odaklandım.
Son ders müzikti çok boş bir dersti ve benim çok uykum vardı. Anlaşılan derste uyuyacaktım Ama uyumadım o adamları düşündüm. Okul bittikten sonra o adamlar etrafta yoktular tam içim rahat edicekti ki okulun arka bahçesinden çıktılar. Hala içimi rahat tutmak istiyorum ama tutamıyorum. Beni takip ettiklerini anlamam için bir binanın etrafında iki kere dolandım ve evet beni takip ediyorlar. Peki bunlar kimin adamlarıydı babamın olmadıklarını kesindi çünkü babam her işini kendi yapar. Kimdi bu adamlar rahat bir şekilde mekana gittim yada ben öyle sandım adamlarda benim arkamdan gelerek mekana girdiler. Tamam beni takip ediyorsunuz ama çaktırmadan yapın bari. Ve mekana hiç tanımadığım bir adam geldi kimdi bu adam evet beni takip eden adamların lideriydi ve bu mekanın sahibi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yalnız Kız
FanfictionKızın sadece babası vardı ama babasıda artık onu önemsemiyor sevmiyor annesi öldükten sonra her şey çok değişti hadi Alin'in hikayesini okuyun