1.BÖLÜM
YAĞMURLA GELEN AZİZ
Boş bir sokaktayım tek başıma yürüyorum yağmur damlalarını
vücudumun her tarafında hissediyorum. Göz yaşlarım yağmurla
karışıp dudaklarıma kadar iniyor bir taraftan silmeye
çalışıyorum. Girdiğim bu sokaklar bana hiç tanıdık gelemedi
içimde kaybolma korkusuyla etrafımda dönmeye başladım. Biraz
kendime geldikten sonra doğru yolda olduğumu anladım ve koşmaya
başladım. Apartmanın önüne geldiğimde karşımda kocaman bir
köpek vardı ve bana havlayıp duruyordu. Korktum ve bağıramaya
başladım apartmandan biri beni duymuş olacaktı herhalde adım
sesleri duyuyordum. Daha önce görmediğim bu genç benim yanıma
gelip;
"köpeğime
bağırmayı keser misin korkutuyorsun onu"
"asıl
o beni korkutuyor benim iki katım hem apartmana hayvan alınması
yasak."
"o
yüzden burda yağmurun altında."
"onu
anladım ben senden bahsetmiştim hem yabancısın hem
düşüncesizsin."
"ilk
olarak düşüncesiz değilim prensiplerim var kimse benim köpeğime
bağıramaz ayrıca yabancı değilim yeni taşındım."
"tanımadığım
birinin prensiplerini bilemem."
"ha
yani tanışmak istiyorsun." deyip pispis sırıtmya başladı.
"ben
mi yok almayayım gereksiz birine ihtiyacım yok."
"lazım
olursa 8 numarada oturuyorum Aziz oğlum hadi kalk gidelim."
ukala şey kahretsin komşum çıktı birde hadi hayırlısı.
Aziz
diye köpek ismimi olur ya ama adını bilmediğim ukala komşum
yakışıklıydı. vücudunu her yeri kasla kaplıydı hafif esmer
yeşil gözlü siyah saçlı 1.90 civarında bir boy ve üçgen
vücut.
Anahtarımı
evde unuten ben kapıya çalmaya başladım. Emre eve erken döndüğü
için şanslıydım.
Kardeşim
17 yaşında hem okuyup hem part time çalışıyor bazen mesai yapıp
eve gelmediği geceler oluyor benim maaşımın bir kısmı borçlara
gittiği için ikimize yetmiyor.
"Emre
erkencisin."
"Biraz
