My Little Elf★ | 𝙷𝚢𝚞𝚗𝚕𝚒𝚡 [Omegaverse]

Bölüm 5: Benim Minik Elfim

Lütfen oy verin bakın görünce üzülüyorum (⁠っ⁠˘̩⁠╭⁠╮⁠˘̩⁠)⁠っ

Aradan gün geçti. Hyunjin'in işleri çıkmıştı..
Çok yoğun olmuştu hatta sevgilisine bakamayacak duruma gelmişti. Felix bu durumdan hiç memnun değildi çünkü bakıcısını özlemişti. Onu sevgilisi gibi gören Hyunjin onu daha çok görmek için çok sabırsızlanıyordu, hemen işlerinin bitmesini, ve sevgilisini görmek istiyor.
Hyunjin, çok yoğun bir işin başındaydı sabahlar beşte evden çıkar, gece saat 9.00'da eve varır canından daha çok seven sevgilisini görüyordu.
Hyunjin'in hiç izin günü yoktu ama şirketine verdiği bahaneler ile kiraz kokulu sunun yanında kalıyordu. Felix çok meraklıydı Hyunjin'in bitmeyen işlerinden. Onu günler geçtikçe daha çok seviyor ve özlüyordu. Her gün evde tek olan Felix, Hyunjin onun evde sıkılıp boş boş oturup tavanı izleyeceğini bildiği için,sevgilisine son model telefon almıştı. Felix bunlara ihtiyacı yoktu tek ihtiyacı olan hyunjin'di, Felix için en iyi seçenek Hyunjin'di.

17 Mart ayında lardı, Hyunjin'in doğumgünü yaklaşıyordu.
Felix çok heyecanlıydı hatta Hyunjin için çok güzel bir hediye hazırlamıştı.

Hyunjin o gece erken döndü eve, Felix mutfakta öğrendiği yemekle uğraşıyordu.

"Ben geldim kiraz kokulum ."

Felix başını arkaya çevirip Hyunjin'e baktı. Hyunjin'i görür görmez mutlu oldu, onun yanına koşup ona sıkıca sarıldı."Hoş geldin Hyunjinnieee!"

Hyunjin gülerek Felix'i belinden sarıldı."Hoş bulduk kiraz kokulum "

Hyunjin, Felix'i yavaşça bırakıp montunu çıkardı, montunu asıp Felix'e döndü.
"Bebeğim eve çok güzel kokuyor naptın?"

"Yemek yaptım senin için."

"Benim için mi?"

"Evett, çok yorgunsun'dur  hadi üstünü çıkar ben sana yemek koyayım."

"kiraz kokulum, bu gece dışarda yemek yemeyi planlıyordum..." Hyunjin derin bir iç çekip başını geri Felix'e kaldırdı. "...sanada sürpriz olsun diye, eve erken geldim onun için güzelim benim."

Felix bir anda yüzü düştü, mutlu yüzü, yüzündeki gülümseme anında düştü. Yaptığı yemeği Hyunjin çok beğenip yiyecek sanmıştı.

Gözlerinde dolan gözyaşı, parlayan tatlı kahverengi çilleri'nin üstünden yavaş yavaş döküldü. Titreyen dolgun pembe dudaklarını hafif  aralayıp derin nefes aldı.

Başını eğip gözlerini sildi." Hyunjin sen çok meraklı isen git dışarıda yemek ye ben gelmeyeceğim."

Hyunjin, Felix'in gözlerinden akan göz yaşını görünce onun için üzüldü.

"Felix, bebeğim özür dilerim." Felix'in elinden tuttu bir anda.
" Bebeğim baksana bi, küsme hemen.." Felix'i onun bileğinden çekip kendisine çekti.

"Güzelim benim ağlama özür dilerim meleğim benim." Felix'in saçını çekik kulağının arkasına koydu.

Felix nefes nefese ağlıyordu.
"B-benle a-artık i-ilgilenmiyorsun, b-beni a-artık s-sevmiyorsun.."

Hyunjin, Felix böyle ağladığı için üzülmüş ona sarılmıştı.

" Benim Minik Elfim, özür dilerim sen haklısın meleğim tamam mı..." Felix'e sıkıca sarılı eğilip onun bacaklarının altından tutup kucağına aldı, gidip koltuğa oturup onun saçlarını okşadı.
"...küçük meleğim benim bidaha seni üzersem beni affetme tamam mı güzelim tamam mı yavrum benim."

Felix başını yavaşça geri çekip Hyunjin'e baktı.
"B-beni e-eskisi g-gibi s-seviyor m-musun.."

"Elbette yavrum, ben seni sevemezsem yaşayamam ki yavru Elfim."Hyunjin elini Felix'in yanağına koyup yanağını okşadı, baş parmağı ile göz yaşlarını silip onu yanağından çilleri'nin olduğu yerden öptü.

"Küçük bebeğimi yerim ben."

˚₊‧꒰ა ☆ ໒꒱ ‧₊˚

Hyunjin'in son gecesi olduğunu bilseydi Felix onunla daha çok ilgilenirdi. Hatta yanından 5 dakika bile ayrılmadı bu küçük Elf.
Sevgilisinin o gündüz iş için gidip 4 ay geri dönmeyeceğini bilseydi keşke.
Küçük Elf günlerce yalnız günlerce sessiz bir evde kaldı. Sevgilisini çok özlemişti, ama bu tek taraflı bir özlemek değildi.
Hyunjin Felix'le konuşmak için ne kadar bahane uydursada uydursun...
Telefonu sadece sevgilisine para göndermek için alabiliyordu, Parayı hesabına yatırıp telefonu geri veriyordu hatta ' parayı yatırdım' bile söyleyemiyor'du.
Felix Hyunjin'siz çok yalnız kalmıştı çok rahatsız oluyordu..
Geceleri sadece 2 yada 3 saat uyuyordu. Kalan gece saatleri ile Hyunjin'in ona aldığı telefon ile onun fotoğraflarına bakıp sabaha kadar ağlıyordu.
Çok uzun zaman değildi sadece 4 ay..
Hyunjin'in doğum gününü bile kutlaya'mamıştı. Sabahlar akşamlar tek başında yaşayan Felix her Hyunjin'i hatırladığın'da oturup ağlayan birisine dönüşmüştü.
Yazmayı okumayı bilmeyen Felix Hyunjin için Şiir yazmıştı...

Uzaktan seviyorum seni.
Kokunu alamadan,
Boynuna sarılamadan,
Yüzüne dokunamadan.
Saatlerce oturup senin için ağlayarak,
Boşluğuna alışarak,
Geri dönersin diye umutlanarak,
Sadece seviyorum seni.

Felix yazdığı 2. Şiiri ile defterin başında sadece durmadan ağladı.
Gözleri artık dayanamıyordu, şişmiş kırmızı gözlerini kapatıp başını kollarının üstüne koydu.
Masanın üstünde öylece uyuya kaldı.

Yazar notu: şiiri kendim yazdım ona göre. Lütfen oy verin paylaştığım ficin 0 oy 0 yorum görünce çok üzülüyorum..
Yeni bölümü yakınlarda atarım isteğinizle.

~ocean