Nobody Save You | Taekook

cobarde

Bölüm 04

Jungkook,korku ile geri çekilip acıyan omzunu tuttu yavaşça. Taehyung gülümsemiş ardından kendini eşine daha çok yaklaştırmıştı. "Şimdi şarj oldun mu,uyuyan güzel?" Jungkook sıçrayarak uyandığı için bir şeyleri algılamak da zorlanıyordu. Ancak Taehyung susmadı.

"Gecemi mahvettn, nasıl bu kadar rahat uyuyorsun?" Jungkook dudaklarını birbirine bastırıp elinin altında ki nevresim sıktı."Neden bu kadar gerildin? Köpeğin yanındayken gayet mutluydun?"

Jungkook büyüttüğü gözleriyle adamın ifadesiz yüzünü izlerken ağlamamak için kendini zor tuttu. Kendisini köpekten mi kıskanıyordu? "Yoksa ben köpekten daha mı kötüyüm?Ya da onu benden daha çok sevip saygı mı duyuyorsun?" Adamın sözleri yüzüne çarparken elinde olsa gözleri yerinden fırlayacaktı. Gece geç saatlerdi ve sabah olmasına daha vardı.

"Lütfen,yapma." Cılız sesi odanın her yerine yayılırken Taehyung kaşını havalandırıp dikkatle dinledi."Sen benim kocamsın,kendini bir köpekle mi kıyaslıyorsun?"

Taehyung eşinin söylediklerine şaşırmıştı."Bir dakika,bir dakika." Jungkook kollarını kaldırıp altına baktı ve aynısını yorganı kaldırırken de yaptı."Nerden geldi o ses?" Bir güzel Jungkook'un dibine girmiş gözlerini tir tir titreyen eşine çevirmişti. "Jungkook bu senin sesin mi? İnanamıyorum."Taehyung ellerini birbirine vurarak gülüyorken Jungkook gözlerini devirmişti.Derin bir nefes veren Jungkook'un yanağı göz yaşlarıyla kirlenirken konuştu."Neden bana böyle yapıyorsun,neden bana eziyet ediyorsun,ben insanım."

"Hayır,sen benim eşimsin,bir eşin sesi her zaman kısık çıkmalıdır."elini yanağına çıkardı yavaşça. Eşinin yüzünde tur yaparken işaret parmağı ile çene çizgisinde yol çizdi."Ağzı kapalı, gözleri yerde olur." Jungkook adamın son sözlerini duyunca gözlerini ondan çekip aşağı indirdi."Bir eş her zaman tedirgin olmalı, şımartılmamalı.Ne demişler ne kadar korkutursan o kadar saygı kazanırsın."

Jungkook yanak içlerini yiyorken yine parmaklarıyla oynamaya başlamıştı."Saygı,korku ile değil sevgiyle nezaketle olur.Sen beni böyle korkutarak saygımı asla kazanamayacaksın.Neden böyle basit bir şeyi anlamıyorsun?"

Taehyung gözlerini devirip yüzünü başka bir yöne çevirdi."Hayır anlıyorum,sen benden korkmuyorsun." Korkmaması mümkün değildi,onun kalbi korkuyla doluydu. Ama o buna rağmen bazı şeyleri susmayıp söylüyordu.

Taehyung oturduğu yerden kalkıp hızla odayı terk ettiğinde Jungkook adamın uzaklaşan sırtını izledi.

Taehyung şuan dışarı çıkıyordu, merdivenleri tek tek inerken öfkeyle dudaklarını ısırmıştı.

Arka bahçeye kurulan masa ve sandalyelerin olduğu yere gidip kendine bir sandalye çekti."Demek benden korkmuyor,o zaman kalbinde sevgi ve saygı nasıl oluşacak?"

Tırnaklarını stresle yemeye başlarken gözleri etrafı taradı."Onu korkutmalıyım, yoksa bugün sesini yükselten yarın beni bu dünyadan siler."

___

Sabahın erken saatlerinde Jungkook hala uyuyordu. Taehyung çoktan kalkmıştı ve şuan görünür de yoktu.

Jungkook, başında hissettiği belirginlikle yavaşça gözlerini araladığın da başında korkunç bir maske takan kocasını görünce korku ile bağırdı. Taehyung eşinin korkudan bembeyaz olan yüzünü gördüğün de kendini tutamayıp gülmeye hatta kahkaha atmaya başladı."İnanamıyorum yüzünün haline bak." Jungkook sabır dilercesine elini alnına koyup gözlerini yumdu."Hey ne oldu?"

"B-başım dönüyor." Cılız sesi ağzından çıktığın da kendini yatağa düşerken bulması bir olmuştu. Taehyung korku ile eşinin baygın bir halde yatan yanaklarını tokatladı."Jungkook uyan, bebeğim hadi." Hala yanaklarını tokatlamaya devam ederken öfkeyle gözlerini yumdu. Ne diye bayılmıştı ki? "Ben gözlerinde ki korkuyu görmek istedim,ancak sen gözlerini kapıyorsun." Eşinin hala açılmayan bakışları onu tedirgin ediyordu.