Wij voor altijd ( Bankzitters fanfictie)

1

Sophie

'Hup nog een shotje', schreeuwt Milo naar mij. Nog zonder dat ik antwoord kan geven, schuift hij er al een in mijn handen. 'Wat is dit?' vraag ik hem. 'Niet belangrijk joh, gewoon zuipen!' schreeuwt hij terug. Zonder aarzeling giet ik ook dit shotje naar binnen het brand aardig erg in mijn keel en giet daarom mijn glas cola er achter aan. Koen en Carmen staan inmiddels al dansend op de tafel. 'Pas nou op dalijk vallen jullie' roept Leyla nog naar ze maar die zijn te dronken om het te verstaan denk ik.

Een uurtje later is iedereen al aardig aangeschoten. 'Soof, kan jij nog even een nieuw kratje bier pakken uit de schuur?' vraagt Robbie aan mij. 'Ja hoor' ik sta op en loop naar de schuur maar als ik mij omdraai staat Matthy daar ineens. 'Ik dacht ik help je even', zegt hij met een klein lachje. 'Lief dankje, neem deze maar mee dan' en ik geef hem de krat aan. Ik pak nog snel 2 flessen bacardi en loop dan achter Matthy aan.

'Hey weten jullie hoe laat het is?' schreeuwt Raoul door de kamer heen. 'Half 2 hoezo?' Rob draait zijn telefoon om en laat de tijd zien. 'Tijd voor een nachtduik!' Raoul rent naar de tuin, hij trekt zijn shirt uit en springt in het water. Zo volgt de rest ook behalve ik en Matthy wij staan nog langs de kant. Voordat ik het door heb gooit Matthy mij over zijn schouder en springt ook het water in. 'Dankjewel he Mat' zeg ik op een sarcastische toon zodra ik weer boven water ben. Ik hoor hem lachen en wanneer ik naar hem kijk zie ik hem knipogen, daarna zwemt hij naar de anderen toe.

Na ongeveer een klein uurtje gezwommen te hebben met zijn allen is iedereen er wel een beetje klaar mee. Ik wil mijn spullen pakken om naar huis te gaan met de meiden, maar Koen houdt ons tegen. 'Jullie kunnen zo echt niet naar huis rijden, jullie hebben te veel gezopen.' 'Koen heeft wel gelijk' zegt Carmen, 'we kunnen beter hier blijven slapen.' 'Er kan sowieso iemand in de logeerkamer bij Milo en er kan iemand op de bank' stelt Robbie voor. Leyla rent zo snel als ze kan naar de logeerkamer toe. 'Ga maar op de bank Car, ik zoek wel een luchtbed.' 'Zeker?' vraagt Carmen. Het klinkt een beetje alsof ze zich schuldig voelt. 'Ja echt geen probleem!' Ze knikt en loopt ook naar boven om een deken te halen, de rest gaat ook allemaal naar hun bed toe.

Ik zit nog even in de keuken en besluit een glas water te pakken. Carmen slaapt al dus ik probeer extra zacht te doen. Ik vul mijn glas en wil naar de tafel lopen maar struikel over een tas op de grond. Terwijl ik opsta hoor ik iemand de keuken in lopen. 'Ik hoorde een klap, was jij dat?' Hoor ik van achter mij. Ik draai me om en zie Matthy daar bezorgd staan. 'Ja uhm, ik viel over die tas daar.' zeg ik beschaamd terug. 'Je hand bloed kom, ik denk dat er glas in zit.' Ik loop achter Matthy aan naar de kraan, hij spoelt mijn hand maar het doet best pijn. Ik trek mijn hand weg. Matthy kijkt me boos aan 'Laat me dan tenminste even een pleister erop doen, dan laten we Raoul er morgen even naar kijken.' Hij wacht niet op een reactie en plakt een pleister op mijn wond.

'Waarom sliep je eigenlijk niet?' vraag ik aan hem. 'Ik kon niet slapen dus dacht ik ga even een video editten.' 'Oh leuk', antwoord ik terug. 'Waarom slaap jij nog niet?' vraagt hij terug. 'Ik wou zo op zoek gaan naar een luchtbed en dan ook gaan slapen.' Zonder enige twijfel trekt Matthy mij mee naar zijn kamer. 'Slaap maar in mijn bed, ik ga wel op de grond.' zegt hij met een lieve lach. 'Nee Matthy, dat hoeft echt niet, ga jij maar in je bed.'