15 yıl önce
İki küçük çocuk tüm çocukluklarını geride bırakarak bu korkutucu binaya girmişlerdi.küçük kız adı gibi derin düşünceler dalmışdı.Küçük çocuk onu hep koruyan ablasının kolunu çekiştirerek kendisine bakmasını sağladı.
"Abla çok korkuyorum" Minik eliyle ablasının elini biraz daha sıktı.
"Ben seni korurum" Derin ufacık yüreğine onlarca acının yanında kardeşi gibi olan kuzenine karşı büyük bir sevgide sığdırmıştı
.
"Biliyorum sen beni korursun ama ya ben seni koruyamazsam abla"Aralarında sadece 1 yaş olmasına rağmen ona hep abla diye seslenirdi. Kız ise Onun kuzeni olmasını aldırmadan hep kendi kardeşi gibi görür ve kardeşim diye seslenirdi.
"Ben kendimide korurum"kendi canı umrunda değildi tek isteği onu seven tek kişiyi de kaybetmemekdi.
" Ama-"kardeşinin elini daha çok sıktı ve diğer eliyle kolunu tuttu
"bana güveniyor musun, Yağız?"buda sorumuydu ablası uçurumdan atla dese düşünmeden atlardı.
" Birtek sana güveniyorum. "Küçük kız duydukları karşısında tebessüm etti.
"Haberlerde duymuştum. Burası şuan bizim için en güvenli yer bende seninle olucağım bütün sorularını cevaplıyacağım ama şimdi değil. Tamam mı? " Ablasının güven veren gözlerine baktı ve tüm içtenliği ile kafa salladı.
Önlerinde yürüyen Müdüreye yetişmek için el ele koşmaya başladılar. Müdüre Hanım bir kapının önünde durmuştu. Müdüre Hanım kısa boylu hafif kiloluydu. Simsiyah saçlarına aklar düşmüştü buda onu olduğundan fazla yaşlı gösteriyordu. Gözlüğünü tutan ipi boynuna asmıştı.
Koşarak ona yetiştiklerinde açık kapıdan içeriye baktılar.Müdüre
"Bundan sonra burada kalıcaksınız." Dedi ve onlara yataklatını gösterdi. İçeride çok fazla çocuk vardı. Müdürenin gösterdiği yatağa oturdular.Diğer çocuklar hemen onların yanına geldi. sarı saçlı Küçük bir erkek çocuğu Yağız'a baktı
"İsminiz ne? "
"Ben Yağız"
"Ben de Derin" Küçük çocuk samimiyetle elini uzattı.
"Ben de Ayaz. " Yanında duran siyah saçlı kızı göstererek "buda ablam Ayça. Tanıştığıma memnun oldum. " Yağız uzatılan eli sıktı ve içtenlikle güldü. Ayça da elini Derin'e uzattı. "Hoşgeldiniz" Derin bu sıcak karşılama sayesinde bi nebze olsun korkuşarından arınmıştı. Oda uzatılan eli sıktı. "Hoş bulduk"sıcak karşılamanın sadece bu kadar olduğunu biraz sonra zorbasının hakaretleri ile öğreneceklerdi....
💙
"Bu-buranın hali ne! " Yağız ve Ayaz'dan tabiki temiz bir ev beklemiyordum. Fakat bu kadarda beklemiyordum. Ayça'nın temizlik takıntısı vardı. Bu yüzden yüzlerce kez tartışmıştık. Ben dağınık biriyimdir. Üstelik odamın bıraktığım gibi olmasını istediğim için kimsenin odamı temizlenmesine izin vermem. Bu yüzden Ayça onlarca kez sinir krizi geçirip beni süpürge ile kovalamıştı. Hatta bir keresinde beni evden atıp istemememe rağmen odamı temizlemişti.
Şimdi bakıyorumda iki doktorun evi nasıl bu kadar hijyen yoksunu olabilirdi. Allah'ım bu bana bile fazla. Geçen haftadan kalmış pizza kutuları. Kirli kıyafetler silinmemiş kirden gözükmeyen camlar ve dahası. Ayça bu manzarayı görmesi ile donup kalmış daha sonra ise bağırarak"bu-buranın hali ne!"Demişti. Öyle bir bağırdı ki kulaklarıma acıdım. Aslında Ayça'nın temizlik takıntısı ileri düzeyde değildi ama salonun ortasındaki üstünde sineklerin uçuştuğu kirli yemek tabağını görünce biraz çığrından çıktı tabi. Yağız ve Ayaz, Ayça'nın temizlik takıntısını bildikleri için bir yandan durumu açıklamaya diğer yandan da Ayça'nın onları kesme tehlikesine karşı içeriyi toplamaya çalışıyorlardı.
"Gerçekten bu hafta çok yoğunduk. Hem benim nöbetim vardı. Hepsi Ayaz'ın suçu."Yağız tüm suçu Ayaz'ın üstüne yıkmaya çalışırken bir yandan da yerdeki kirli çamaşırları toplamaya çalışıyorlardı. Kardeşim diye demiyorum. Aynı ben
"Yalan söylüy-" Ayaz cümlesini tamamlamadan bir topun üstüne bastı ve yere düştü. Ben gülme krizlerine girerken Yağız'da bana eşlik ederek"bak işte Allah'ın sopası yokki iki tane indirsin yalan söylersen böyle olur. "Dedi.
