Hayatımın Dönüm Noktası

KURABİYE

Selam canlar kusura bakmayın uzun bir süredir bölüm atamıyoruz bu bölüm telafi olsun ♡♡♡

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın

"Yandı valla bu sefer yandı"

Burnuma gelen yanık kokusu giderek artıyordu. Kendimi mutfağa attım fırını açmamla mutfağı gri dumanların yayılması bir oldu.

Allahım bir güzellik vermişsin gerisini koyvermişsin . Neden bu kadar salağım acaba diye düşünürken yanık kokusuna geldiğini tahmin ettiğim babam mutfağa girdi.

"NEHİR ne oldu kızım burda "

"Vallahi ponçiğim, sana senin kadar tatlı olmasada biraz kurabiye yapmak istemiştim . "  diyerek babama süt dökmüş kedi bakışlarımı yolladım. Kurabiyelerin aslında babamla ilgisi yoktu.

Babam ilk önce benim yüzümü sonra mutfağı en sonda elimde tuttuğum tepsinin içindeki  zonguldak kömürlerini inceledi.

"Kızım sen bir daha tek başına mutfağa girme . Hayır kurabiye mi yapıyorsun nükleer bomba mı belli değil . Derhal bu mutfağı toparla. " dedi ve bana ters ters bakarak olay yerinden uzaklaştı.

Şimdi kaldıkmı baş başa
Hayır yani ne gerek vardı bu kadar abartmaya alt tarafı seni fırına koyduğumu unutalı 37 dakika oldu ne vardı azıcık sabredeydinde yanmayaydın. Bu kurabiyeleri yapmak benim için çok önemliydi şimdi bütün çabam boşa gitti.

Tepsiyi çöpe boşalttım ve ortalığı toparlamaya başladım .
İşim bitince odama geçtim eğer kurabiyeler yanmamış olsaydı o ana geri dönüp annemin bize yaptığı şeyleri tekrar yâd edebilir ve ona olan özlemimi bastırabilirdim.

Yatağıma uzandım ve geçmişi , o günü düşünmeye başladım. Tam o anda  bir bildirim geldi. Telefonu aldım ve uygulamaya girdim.

0546*******:Engelleri ne zaman kaldırıcaksın.

Yine mi o gizemli kişi . Lan bu baya zengin herhalde her engellememde yeni hat mı alıyo . Bunun tek bir anlamı var . Bu kişi ENAYİ.

Nehir:Kaldırıcağımı sana düşündüren ne.

0546*******:Elbet bir gün aramızdaki bu engeller kalkıcak

Nehir:Sencede aramızdaki engellerin kalkması için bir aramızın olması gerekmezmi .

0546*******:Yakında o da olur canını sıkma.

Nehir:Bak, hiç espirilerine gülücek havamda değilim.

0546*******:Hayırdır ne oldu.

Nehir:Kurabiyelerim benim güzelliğimi görünce yaşamayı hak etmediklerini düşünüp kendilerini ateşe verdiler.  (Bu kesinlikle yalan değil)

Asla sen  kurabiyeleri fırına attığını unutmadın Nehir.

0546*******:Yani kurabiyeleri yaktın.

Nehir:Aaaa kuru iftira.

0546*******: Buna mı canını sıktın gerçekten.

Nehir:Tabiki de buna canımı sıktım.  O kurabiyeyi hazırlamak benim için ne kadar önemliydi  haberin var mı .

0546*******:Çok mu önemliydi

Nehir:Evet

0546*******:Birazcık bekler misin hemen dönücem .

Nehir:Geri dönmene hiç gerek yok aslında.

0546*******:😐

Telefonun ekranını kapatıp yatağın üstüne koydum ve her gün yaptığım gibi acaba şu an ölsem cennete mi giderim yoksa cehenneme mi diye düşünmeye başladım . Yok aga yok ben anca günde 8 tane oruç tutarsam götü kurtarırım .

Ben nasıl cehennemde zebanilerle halay çekmekten kurtulurum diye düşünürken kapı çaldı.

"Nehiir kapıya bak kızım "

Tabiki bu evdeki tek çocuk olarak kapıya bakma görevide bende

Yatağımdan doğruldum ,odamdan çıktım ve kapıya doğru ilerledim.

Ne kadar kapı deliğinden bakmak istesemde bizim kapıda olmadığı için kim o diye seslenmek zorunda kaldım.

Ve bu sorum cevapsız kalınca kapıyı araladım
Sağa sola bakındım ama kimsecikler yok . Lan kesin şu Rıfat veledi gene zile bastı kaçtı . Hazır beni yoruyo taaa odadan buraya gelene kadar kaç kalori yakmak zorunda kaldım.

Rıfata içimden en iyi dileklerimi sunarken gözüm kapının önündeki paspasın üzerinde olan kutuya kaydı.

Eğildim ve kutuyu yerden kaldırdım
Ağır birşeye benziyordu

"Nehir kim miş o kızım"

"   Yine zile basıp kaçmışlar baba . Birşey yok yani "

Kutuyla birlikte odama geçtim . Yatağıma  oturup kutuyu kucağıma bıraktım . Kapağını kaldırmamla donup kalmam bir oldu . Bi 5 dakika net kutuyla bakıştım .

İçinde çok güzel kokan çikolatalı kurabiyeler vardı . Yoksa bilinmeyen kişimi almıştı bunları bana çünki bir tek ona söylemiştim kurabiyelerimin yandığını .

Eğer gerçekten bu kurabiyeleri o kişi aldıysa bana yaşattığı bu minnet duygusunu tahmin bile edemez.
Evet gözlerim doluyor. Evet ben ağlıyorum . Tanımadığım bir insan sadece bana kurabiye aldığı için ağlamıyorum. Bu gün annemin bizi terk edip gittiği gün ve annem bize gitmeden önce son hatıra olarak kurabiye pişirmişti . Bize bıraktığı son şey kurabiyelerdi . Ve ben tam 7 yıl sonra bu gün tekrardan kurabiye yapmak ve annemin bizi terk edişini unutmamak istemiştim ama becerememiştim. Ama hiç tanımadığım bir kişi benim dileğimi yerine getirdi . Belki siz beni anlayamassınız ama bu benim için çok büyük bir öneme sahip.

Yine bir bildirim sesi geldi. Telefonumu elime aldım ve uygulamaya girdim ağladığım için ekranı net bir şekilde göremiyordum.  Gözlerimi elimin tersiyle sildim ve mesajı açtım.

0546*******:Afiyet olsun :)

Umarız bölümü beğenmişsinizdir.
                          ♡♡♡