Bu zamana kadar...hep korktum.. Unutulmaktan, umursanmamaktan. Bu yüzden hep katlandım, insanlara.
Hep korktum gülmekten.
Hep korktum konuşmaktan, yanlış bir şey söylemekten ya da yanlış anlaşılmaktan.
Ama çok yoruldum artık, gerçekten.. Benden bu kadar.
Gerçek anlamda kendim olmak istiyorum. Beni her şeklimle kabul edin istiyorum. Nefes alabildiğim tek yer kendimin yanı olmamalı.
Anlatabiliyor muyum?
Susmak istiyorum: Daha fazla konuşmamak için.
Uyumak istiyorum: Daha fazla düşünmemek için.
Araba çarpsın istiyorum belki: Bazen unutmak için her şeyi.
Dönüş yolunda yağmur yağsın istiyorum belki sonra: Ağlarken görmesin kimse beni diye.
Sonra hiçbir şey yapmak istemiyorum öylece oturup ölümü beklemekten başka.07.06.22
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lia'dan Mektuplar
Non-Fiction"Herkesin hayatında yüksek sesle okumadığı birkaç sayfası vardır." ~lia