POUR UP

Reunion.

فرد مقابلش درست مثل گرگی که منتظر حمله به طعمشه مقابلش ایستاده بود و جونمیون خطر رو با بند بند وجودش حس میکرد، خطری که سال ها پیش ازش گذشته بود ولی حالا توغیرممکن ترین مکان دنیا دوباره ملاقاتش کرده بود، یک گی کلاب خصوصی!
نفس عمیقی کشید و برای چند لحظه به صفحه مانتیور مقابلش خیره شد، فعلا نمیتونست تمرکز کنه پس بدون مکث لپ‌تاپش رو خاموش کرد و دوباره نگاهشو به چشم های سهون دوخت

_ شوکه شدم که اینجا دیدمت

با آرامش ظاهری حرفش رو زد و دست به سینه به پشتی صندلی تکیه داد، سهون رسما توقع یه فروپاشی روانی رو از طرفش داشت ولی با پایان جمله اش لبخندش بزرگتر شد و به خودش اجازه داد تا سرمیزش بشینه و باعث بشه جونمیون چشماشو با حرص بچرخونه

_ میبینی که میز برای پذیرایی خالیه

نگاهی به دلاری که هنوز بین انگشت های کشیده سهون جا خوش کرده بود انداخت و ادامه داد:
_ چون یه نفر پول سفارش قبلیم رو دزدیده

سهون خنده بلندی کرد و دستش رو برای پیشخدمت جوونی که داشت از اونجا رد میشد بالا گرفت و با اشاره بهش گفت تا براشون نوشیدنی بیاره، با لبخندی که انگار هیچ جوره از لبش پاک نمیشد دوباره چرخید سمتش

_ نیازی به تیکه های بچگانه نیست، به لطف پولی که تو دستمه پیدات کردم وگرنه کی میتونست حدس بزنه سوهوی دبیرستان ویمون یه روزی پاش به اینجا باز میشه

همون یه جمله کافی بود تا بند بند وجودش یخ بزنه اما پیشخدمت با حضورش و قرار دادن نوشیدنی ها روی میز فرصت شوکه شدن رو ازش گرفت

_ چیز دیگه ای احتیاج ندارید قربان؟

_ میتونی بری

پیشخدمت به نشونه احترام کمی خم شد و به سرعت ازشون فاصله گرفت، سهون که متوجه سکوتش شده بود یکی از ابرو هاشو بالا داد، گیلاسش رو از روی میز برداشت و ادامه حرفش رو از سر گرفت

_ بگذریم...نمیخوام تجدید خاطرات کنم

در صورتی که جفتشون میدونستن قصدش از این حرف یادآوری گذشته و دورانی که داشتن بوده، سهون از هیچ فرصتی برای اذیت کردن آدمای اطرافش دریغ نمیکرد و این دقیقا اخلاقی بود که از دوستی با بکهیون یاد گرفته بود. جونمیون که انگار به خودش اومده باشه دلش میخواست داد بزنه و بگه حق نداری منو با اسم سوهو خطاب کنی ولی این کار نقطه ضعف بیشتری رو بهش برای بهم ریختن اعصابش میداد پس درنهایت تصمیم گرفت آرامشش رو حفظ کنه، کاری که همیشه میکرد