With Love Again🔥 ( අගි 2 - Complete ✔ )

10.) කොටස 🌻

මන් හිතුව වගේම දෛවය කියන්නේ මහ පුදුමාකාර දෙයක්...

"දරුවෝ, ඕක බාරගන්න. උන්දැ ඕක ඔයාලට ලිව්වෙ හරිම ආසාවෙන් පුතේ..
මන් දැක්කනෙ ඒ ඇස් වල තිබ්බ සතුට.."

" මාමේ, සීයගේ සොහොන් කොත කොහෙද..?"

" මාත් එක්ක එන්ඩලාකෝ.."

ඒ මාමා අපිව වත්ත කෙලවරකට එක්කන් ගියා.. සොහොන් කොත් දෙකක්.. ආච්චිගෙ එහා පැත්තෙන්ම සීයගෙ සොහොන් කොතත් හදල.. ආත්මීය සහකාරයෝ දෙන්නෙක්
එක ලග සදහටම ඇස් පියවලා ඉන්නවා.. සමහරවිට ඒ දෙන්නම දැන් ආයෙ ඉපදිලා ඇති.. ආයෙත් මුණගැහෙනකම් පෙරුම් පුරනවා ඇති.. ආත්මීය සහකාරයෝ එහෙමයි, කවදාවත් වෙන් වෙන්නෑ, ආපහු එක් වෙනවා මිසක්...

අර කතාවක් තියෙන්නේ,
පාට පාට මල් කොච්චර තිබ්බත් වැඩක් නෑ, අමු සොහොනේ තනි රකින්නේ
සුදු අරලිය විතරයි කියල..

ඉතින් ඒ කතාව හැබෑවක් කරන්න වගේ, මේ ලගම තිබ්බෙ සුදු අරලිය ගහක් විතරමයි..
මායි , අග්‍රයි අරලිය ගහෙන් මල් ඉති කීපයක් කඩා ගෙන සොහොන් ලගට ගියා.. ගිහින් මල් ඒ සොහොන් කොත් ලග තිබ්බා..

" සීයේ, ආච්චි.. ඔය දෙන්නත් මේ සංසාර ගමන කෙලෙවර වෙනකන්ම ආයෙ ආයෙත් මුණ ගැහේවා... "

අග්‍රගෙ ප්‍රාර්තනාව වගේම, මගෙ ප්‍රාර්තනාවත් එකමයි..ඒ සීය කොච්චර ඒ ආච්චිට ආදරේ කලාද, ඒක අපි හොදටම් දැක්කා..

ඇත්තටම මොන විදියට ජීවීතේ ගෙව්වා උනත් අවසානෙදි අපි කාටත් උරුම මේ අඩි හයේ වල නේද කියල මතක් වෙද්දි, දැනෙන හැගීම වචන කරන්න තේරෙන්නෑ.. අපි හැමදාම කරන්නේ මේ යතාර්තෙන් හැංගෙන එක.. ඒත් ඒක තමා ඇත්ත..

අග්‍ර වගේම මාත්, අපි මෙහෙ ආව ගිය මාස කීපයේ සීයව බලන්න හැමදාම ගියානෙ.. යද්දි කන්න ,බොන්න එහෙම නැත්තන් බෙහෙත් ටික පවා අපි අරන් ගියා.. වෙලාවකට සල්ලි පවා අපි දුන්නේ, සීයට වයස හින්ද හම්බ කරන්න ශක්තියක් නැති හින්ද..මන් හිතන්නෙ අග්‍ර ඊට කලින් ඉදන්මයි සීයට සලකලා තියෙන්නෙ.. ඉතින් සීයට අපි එයාගෙම දරු, මුනුබුරෝ වගේ උනා.. කොහොම හරි අපිට ආව ප්‍රෂ්නත් එක්ක, ආයෙ මෙහෙට එන්න බැරි උනා.. ඒක ගැන අපි දෙන්නම සෑහෙන්න දුක් වෙනවා.. ඒත් සීය අපිව අමතක කරල නෑ, අවසානෙදි අපේ උරුමෙ අපිටම දීල එයා යන්න ගිහිල්ල තිබ්බා..